دانلود مقاله تمرین هوازی و بی هوازی

اختصاصی از زد فایل دانلود مقاله تمرین هوازی و بی هوازی دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

تمرین هوازی و تمرین بی‌هوازی:

به منظور ایجاد انقباض در عضله و در نهایت ایجاد حرکت نیاز به انرژی می‌باشد. این انرژی از شکسته شدن ماده‌ای به نام آدنوزین تری فسفات (ATP ) در سلول عضله ایجاد می‌شود. برای تولیدی ATP دو دستگاه تولید انرژی به نام‌های دستگاه هوازی و دستگاه بی‌هوازی وجود دارد. با مراجعه به کتابهای فیزیولوژی ورزش در مورد چگونگی عمل این دو دستگاه جهت تولید ATP  اطلاعات بیشتری کسب خواهید نمود. در اینجا ما سعی می‌کنیم به دو نوع تمرین  هوازی و بی‌هوازی که سبب توسعه دستگاه‌های مذکور می‌شوند بپردازیم. 

تمرین هوازی:

به انواع ورزشهایی که بطور مستمر و طولانی مدت (بیش از 2 دقیقه) طول می‌کشند و ضربان قلب در هنگام تمرین کمتر از 70درصد حداکثر ضربان قلب می‌باشد تمرینات هوازی و یا زیر بیشینه گفته می‌شود. دویدن و پیاده‌روی دوچرخه‌سواری، شنا در مسافتهای طولانی مدت از انواع تمرینات هوازی هستند. تمرینات هوازی به دو روش صورت می‌گیرد: 1ـ روش تداومی       2ـ روش تناوبی(اینتروال) ، در روش تداومی فرد بدون استراحت به تمرین می‌پردازد مثلاً 20 دقیقه دویدن پیوسته و بدون استراحت ولی در روش تناوبی فرد مابین تمرین کردن استراحت می‌کند. معمولاً زمان استراحت با زمان فعالیت در تمرینات تناوبی هوازی برابر است. به عنوان مثال یک دقیقه دویدن و یک دقیقه استراحت کردن (استراحت فعال مثل راه رفتن) یک تمرین انیتروال هوازی محسوب می‌شود. انرژی مورد نیاز برای انجام تمرینات هوازی از گلوکز و چربی تامین می‌شود بنابراین برای کاهش چربیی خون و یا کاهش وزن چربی بدن، تمرین هوازی بهترین نوع تمرین است.

تمرین بی‌هوازی:

تمرینات بی‌هوازی یا بیشینه به ورزشهایی گفته می‌شود که برای مدت زمان کوتاه (کمتر از 2 دقیقه) و با شدت بیش از 70 درصد حداکثر ضربان قلب صورت می‌گیرد. ورزشهای مثل دوی سرعت 100 متر و یا 800 متر همچنین ورزشهای گروهی مثل فوتبال، بسکتبال، والیبال از نوع تمرینات بی‌هوازی محسوب می‌شوند. هر چند زمان ورزشهای گروهی مذکور بیش از 2 دقیقه طول می‌کشد ولی باید توجه داشت یک فوتبالیست هنگام 90 دقیقه بازی فوتبال تمام مدت بطور پیوسته در حال دویدن نیست بلکه در بین فعالیت به استراحت و یا تماشای بازی نیز می پردازد بنابراین این گونه ورزشها در طبقه تمرینات بی‌هوازی جا می‌گیرند. از نشانه‌های تمرین بی‌هوازی افزایش بیش از حد ضربان قلب هنگام تمرین و تجمع اسیدلاکتیک در عضلات فعال و خستگی مفرط می باشد بطوری که اگر شدت تمرین بالا باشد مثل مسابقه دویدن 800 متر فرد پس از مسابقه نیاز به زمان زیادی برای بازسازی انرژی از دست رفته و استراحت دارد.

یک آزمون ساده برای اینکه شما متوجه شوید که فعالیت شما از کدام نوع تمرین می باشد این است که اگر هنگام تمرین بتوانید صحبت بکنید، تمرین شما از نوع هوازی می‌باشد و اگر نتوانید صحبت کنید و اصطلاحاً نفس، نفس بزنید، نوع تمرین شما بی هوازی خواهد بود.

انرژی مورد نیاز برای انجام تمرینات بی‌هوازی از گلوکز (قند خون) تأمین می‌شود. تمرینات بی‌هوازی را می‌توان به صورت تناوبی نیز انجام داد ولی زمان استراحت 2 تا 4 برابر زمان فعالیت می‌باشد، به عنوان مثال 5 ثانیه دویدن با شدت بیش از 70 درصد حداکثر ضربان قلب و 20 ثانیه استراحت کردن یک تمرین بی‌هوازی محسوب می‌شود.

اصول اولیه ی تمرین های هوازی: 

سهل انگاری ها و حرکات ناصحیح رایج در باشگاه های بدنسازی ویژه ی بانوان در حین ورزش های هوازی من را برآن داشت تا برای آگاه کردن بانوان تاپیکی را در این مورد ایجاد کنم.
شاید هفتاد درصد بانوان (بویژه خانمهای خانه دار) قصدشون از ورزش کردن ، بیشتر دوری از گرفتاریهای خانه و بچه و… باشد تا رسیدن به اندامی مناسب و حفظ سلامت. احتمالا به همین علت است که اونها فقط سعی میکنند ورزش و زمان ورزش کردن رو پشت سر بگذارند تا اینکه روی ورزشی که میکنند تمرکز کنند.
حالا به همراه هم تعدادی از حرکت های ناصحیح هنگام ورزش های هوازی را مرور میکنیم.

1- از خم شدن به جلو در حالی که پاها صاف بوده و زانو ها خم نشده اند اجتناب کنبد.
چنین حرکت هایی مضر بوده و برای شما هیچ گونه سودی ندارند! از این رو اگر قسمتی از تمرینهای کلاس شما در وضعیتی انجام شوند که دستهایتان به زمین برسند یا انگشتان پاهایتان را لمس کنند، بهتر است از زانوها خم شده، پاها را از یکدیگر باز کرده و در حالت نیمه چمباتمه درآیید.
این حرکت موجب تقویت عضله های ناحیه ی ساق پا شده، انعطاف پذیری آنها را زیاد کرده و پایداری و ثبات ستون فقرات شما را افزایش میدهد.

2-از تمرین کردن بیش از حد بپرهیزید

بسیاری از مردم آنقدر تمرین میکنند که تعداد ضربان قلبشان از "تی اچ آر زد" متناسب با سنشان فراتر میرود. اینگونه تمرین کردن هوازی نیست و اثر منفی بر بدن فرد میگذارد و بدن هم از آن استقبال نمیکند
یک مشکل اساسی در طی کلاسهای ایروبیک این است که شما ممکن است سعی کنید زیاد و سنگین تمرین کنید، و این موجب میشود تعداد ضربان قلب افزایش یابد ولی به ندای بدنتان گوش نمیدهید. شما باید وضعیت بدنتان را مورد ارزیابی قرار دهید و هنگام نیاز، سرعت حرکتتان را کاهش دهید تا به "تی اچ آر زد" مناسب خود دست یابید.

شامل 6 صفحه فایل word قابل ویرایش

تاثیر 8 هفته تمرینات هوازی موزون کم فشار بر غلظت هموسیستئین تام پلاسما در زنان سالمند

اختصاصی از زد فایل تاثیر 8 هفته تمرینات هوازی موزون کم فشار بر غلظت هموسیستئین تام پلاسما در زنان سالمند دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

فایل بصورت پاورپوینت در 41 صفحه می باشد

بیماری های قلبی عروقی که غالبا با پیش زمینه آتروسکلروزیس شروع می شوند 50 درصد عوامل مرگ و میر را در جوامع در حال پیشرفت تشکیل می دهند . همچنین یکی از شایع ترین بیماری ها و و علت مرگ و میر در کشورمان ایران نیز می باشد (نمازی و پور کیا، 1384؛ جابری و همکاران،1382).

در مورد سبب شناسی بیماری های قلبی عروقی دو دسته عوامل خطرزا را مسئول می شناسند: دسته اول عواملی که طی سالها مورد پژوهش قرار گرفته اند که شامل هایپرلیپیدمی، دیابت، سیگار ، سابقه خانوادگی بیماری قلبی و بی تحرکی ،
دسته دوم عواملی که به تازگی مورد توجه قرار گرفته اند شامل: هموسیستئین ، فیبرینوژن، لیپو پروتئین وغیره می باشد( نمازی و پور کیا، 1384؛ دون کن و همکاران، 2004).

پاورپوینت درباره بررسی هضم بی هوازی و پارامترهای مؤثر در آن

اختصاصی از زد فایل پاورپوینت درباره بررسی هضم بی هوازی و پارامترهای مؤثر در آن دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

فرمت فایل : power point  (لینک دانلود پایین صفحه) تعداد اسلاید  : 46 اسلاید

بیوگاز چیست

در اثر تخمیر بی‎هوازی مواد آلی، مولکولهای بزرگ به مولکولهای ساده‎تر تبدیل شده ، حاصل نهایی این فرآیند گازی است قابل اشتعال که بیوگاز نام دارد. این گاز شامل 70-60 درصد متان ، 40-30 درصــد دی اکسید کربن به همراه مقادیر جزئی مواد دیگر میباشد.

برخی ویژگیهای بیوگاز

nبیوگاز حدود  10% از هوا سبکتر است

nدرجه حرارت احتراق آن 750-650 سلسیوس است.

nگازی بیرنگ و بی بو بوده و با شعله آبی رنگ می سوزد.

nارزش حرارتی آن 20 مگاژول به ازای هر متر مکعب بوده و با بازدهی 60% در کوره های بیوگاز می سوزد.

پروپوزال تربیت بدنی فیزیولوژی ورزشی - تاثیر فعالیت هوازی در شرایط هیپوکسی بر اینترلوکین6 و اینترلوکین10 سرم در مردان با فرمت ور

اختصاصی از زد فایل پروپوزال تربیت بدنی فیزیولوژی ورزشی - تاثیر فعالیت هوازی در شرایط هیپوکسی بر اینترلوکین6 و اینترلوکین10 سرم در مردان با فرمت ورد دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

فرمت ورد قابل ویرایش

تعداد صفحات: 15

شامل:

مقدمه

بیان مسئله

پیشینه تحقیق

ضرورت و اهمیت موضوع

اهداف تحقیق

سوالات تحقیق

فرضیات تحقیق

روش تحقیق

منابع

پایان نامه مقایسه ی تاثیر تمرین های پلایومتریکی در آب وخشکی بر توان بی هوازی ناجیان غریق

اختصاصی از زد فایل پایان نامه مقایسه ی تاثیر تمرین های پلایومتریکی در آب وخشکی بر توان بی هوازی ناجیان غریق دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

این فایل در قالب ورد و قابل ویرایش در 110 صفحه می باشد.

مقدمه:

بهبود در رکوردهای ورزشی مدیون پژوهش های متخصصان  در زمینه های مختلف تربیت بدنی و علوم ورزشی است. یکی از این زمینه ها که پژوهش های بسیاری نیز در آن صورت گرفته، علم تمرین وابسته به فیزیولوژی ورزش می باشد.

ورزشکاران و قهرمانان رشته های مختلف ورزشی با توجه به ماهیت رشته ورزشی خود از نظر عوامل مختلف آمادگی جسمانی و حرکتی دارای نیازها و اولویت های ویژه ای می باشند.

به عبارت دیگر، هر یک از رشته های ورزشی  به یکی از عوامل قدرت، استقامت، توان، انعطاف پذیری، سرعت  و یا تلفیقی از آن ها نیاز دارند که با توجه به نوع رشته ورزشی با یکدیگر متفاوتند (حسینی، 1377 ).

قدرت عضلانی، پایه و اساس برنامه های بدن سازی و آمادگی جسمانی بوده که در رشته های مختلف ورزشی جایگاه خاصی دارد. به  عنوان مثال: در رشته ورزشی شنا و نجات غریق علی رغم نیازی که به عامل قدرت احساس می شود، عامل سرعت در اولویت بعدی  قرار می گیرد (کاستیل و همکاران، 1369).

یکی از مهم ترین عوامل موفقیت ورزشکاران در رشته های سرعتی، برخورداری از توان بی هوازی و سرعت عکس العمل بالاست. از آنجا که فعالیت هایی نظیر شنای سرعت، وزنه برداری، دوومیدانی و به طور کلی ورزش­های سرعتی نیاز به تولید نیروی بیشینه عضلانی دارند،  برای تامین انرژی موردنیاز خود شدیداًً به دستگاه فسفاژن[1] (آدنوزین تری فسفات- فسفوکراتین) متکی هستند. تمرین های سرعتی بی هوازی علاوه بر کسب قدرت، با ایجاد تغییراتی در کارایی حرکت، ظرفیت انرژی زایی هوازی و ظرفیت تامپونی، باعث بهبود در اجرای مهارت شده و در

رویدادهای ورزشی که فوق العاده بی هوازی هستند،  خستگی را به تعویق می اندازد(ویلمور و همکاران، 1384).

یکی از بهترین شیوه­های افزایش توان بی­هوازی در رشته­های سرعتی، تمرین­های نسبتاًًً جدیدی به نام پلایومتریک[2]است است (ماساموتو و همکاران 2003، رابینسون و همکاران2004، میلر2002، مقدم1381). این تمرین­ها اولین بار توسط والری بورزوف[3] از قهرمانان رشته­ی دوومیدانی اجرا شد و منجر به رسیدن وی به عرصه­ی قهرمانی در دوومیدانی گردید و  سپس، پژوهش­های بیشتری در جهت تأثیر این شیوه­ی­ تمرینی در سایر رشته­های ورزشی نیز شروع شد(رادکلیف و همکاران، 1381). اصطلاح پلایومتریک اولین بار در سال 1975به وسیله­ی فرد ویلت[4]، یکی از مربیان دوومیدانی به وجود آمد که از دو واژه­ی پلایو + متریک به معنای فزایندگی قابل ارزیابی گرفته شده است.

 مزیت این نوع تمرین­ها در این است که موجب آمادگی دستگاه عصبی- عضلانی می­شود و در نتیجه به ورزشکار اجازه می­دهد تا در فعالیت­هایی که همراه با تغییر جهت هستند، به شکل نیرومند و سریعی عمل کند. ورزشکاران رشته­هایی مثل: بسکتبال، والیبال، دوهای سرعت، پرش

ارتفاع، اسکی،  شنا و سایر ورزش­هایی که به توان بالایی نیاز دارند، از این نوع تمرین­ها بسیار سود می­برند. از مزایای دیگر تمرین­های پلایومتریک، نوع حرکت­های آنست.

در این روش تمرینی، حرکت­هایی چون: لی­لی کردن، پریدن، جهش با یک پا، جهش با هر دو پا و تاب خوردن وجود دارد که آموزش و یادگیری آن­ها نیز بسیار آسان است(شارکی، 1374).

از طریق این تمرین­ها ورزشکار قادر خواهد بود انقباض درون گرای[5]  قوی­تری را پس از انقباض برون گرا[6] اعمال کند. از این­رو با توجه به این­که تمرین­های پلایومتریک منجر به افزایش توان می­شود، نقش این شیوه­ی تمرینی در مهارت­هایی مانند شنا ] و نجات غریق[ که عامل توان در آنها نقش اصلی را ایفا می­کند مورد بررسی قرار گرفته و مشخص شده که این تمرین­ها در بهبود رکورد و پیشرفت ورزشکاران مؤثر است(کاستیل و همکاران، 1369).

بیان مسئله:

برای این که ناجی غریق[1] بتواند به سرعت شنا کند باید قادر باشد نیروی زیادی را به سرعت و با شدت کافی از طریق دست­ها و پاها برای پیشروی در آب به کار ببرد. به بیان دیگر برای پیشروی در آب به قدرت و سرعت انقباض نیاز دارد که هر دو عامل را می­توان از طریق تمرین­های پلایومتریک بهتر افزایش داد (امیرخانی، 1381).

به­طور کلی تمرین­های پلایومتریک، تمرین­ها یا حرکت­هایی هستند که برای دست یابی به نوعی از حرکت واکنشی- انفجاری، قدرت و دامنه حرکتی را با یکدیگر پیوند می­دهد. از تمرین­های پلایومتریک اغلب به عنوان تمرین­های پرشی و پرش­های عمقی یاد می شود در حالی که هر تمرین یا حرکتی که از بازتاب کششی برای تولید واکنش انفجاری استفاده کند، نوعی تمرین پلایومتریک است (بومپا، 1382). با توجه به این­که در عملیات نجات غریق اکثر انقباض­های عضلانی از نوع درون­گرا می­باشد و این مهارت به هماهنگی عصبی عضلانی بالایی نیاز دارد؛ تمرین­های پلایومتریک باعث افزایش نیروی انقباض درون­گرا (کوتاه شونده) و افزایش هماهنگی عصبی- عضلانی می­شود و پژوهش­های انجام شده روی تمرین­های مختلف ورزشی در زمینه­ی این تمرین­ها، بیانگر اثر مثبت آنهاست(بومپا، 1382).

از سوی دیگر بهبود توان از عناصر مهم افزایش قابلیت اجراهای ورزشی است که به صورت حاصل ضرب نیرو در سرعت بیان می­شود. توان عضلانی برای پرتاب­ها، پرش و ضربه­ها ضروری است.  به­علاوه توان برای تغییر جهت سریع و افزایش شتاب و حرکت در شروع رشته­هایی مثل دوهای سرعت و شنا در مسافت های کوتاه مدت نیاز است.

از آن­جا که در رشته­ی نجات غریق، هدف ناجیان غریق، رساندن رکورد به پائین­ترین حد ممکن است، در نتیجه فرد ناجی باید از توان و آمادگی بی­هوازی بالایی برخوردار باشد تا بتواند از عوامل سرعت جسمانی در این رشته به خوبی استفاده کند(چو، 1378).

با در نظر گرفتن اوقات استراحت کم و عدم دسترسی همه­ی ناجیان به وسایل بدن سازی(وزنه)واحتمال آسیب­دیدگی آن­ها در اثر کار با وزنه،  یکی از دغدغه­های آن­ها راجع به مفید بودن تمرین­های بدن­سازی بدون وزنه جهت بالا بردن توان بدنی و بهبود رکوردها می­باشد.

تمرین­های پلایومتریک بر توان بی­هوازی افراد تأثیر دارد (رابینسون و همکاران 2004 ، ماساموتوو همکاران 2003، میلر2002، شهدادی 1378، آروین1377). اما در شرایط محیطی و اجتماعی مختلف این تأثیر یکسان نیست. با توجه به زودبازده بودن و عدم نیاز به وسایل خاص، این سوال مطرح می شود که:

آیا انجام تمرین­های پلایومتریک در آب، به اندازه­ی انجام این تمرین­ها در خشکی، موجب بهبود توان بی­هوازی ناجیان غریق و ارتقاء رکورد­های آن­ها می­شود؟ با توجه به این مسأله، پژوهشگر قصد دارد تأثیر دو روش تمرین پلایومتریک درون آب و خارج از آب را در توان بی­هوازی ناجیان غریق مورد بررسی و مقایسه قرار دهد تا چنان چه تفاوت معنا داری را مشاهده نمود بر اساس آن به ناجیان پیشنهاد کند تا از آن تمرین خاص استفاده نمایند.

ضرورت واهمیت پژوهش:

حرفه­ی نجات غریق، به خصوص در استخرها، از جمله رشته­هایی است که نیاز مبرم به بالا بودن توان بی­هوازی جهت شنا در مسیرهای کوتاه در حداقل زمان دارد و فرد ناجی غریق باید پیوسته دارای سطح آمادگی بدنی بالایی باشد تا بتواند در انجام وظیفه خود موفق بوده و در دوره­های آمادگی که از طرف هیأت نجات غریق در ابتدای هر سال برگزار می­گردد موفق به کسب رکوردهای مورد نظر شود.

با توجه به اهمیت توان بی­هوازی و قدرت عضلانی در این رشته، ناجیان غریق در طی اوقات استراحت در بین جلسات کاری خود به تمرین­های گوناگون، اعم از تمرین وزنه، شنای سرعتی و دیگر تمرین­ها می­پردازند.

با در نظر گرفتن مواردی چون ویژگی خاص تمرین­های پلایومتریک که در کوتاه مدت باعث افزایش توان و سرعت عضلانی می گرددمیگردد(رابینسون و همکاران2004 ، استیم و همکاران2007)، و همچنین آمادگی بدنی ناجیان غریق جهت انجام این تمرین­ها، در دسترس بودن آب در محیط کاری این افراد و در نظر گرفتن این موضوع که انجام تمرین­های پلایومتریک درون آب، نیاز به وسیله ندارد، به نظر می­رسد مقایسه تأثیر تمرین­های پلایومتریک درون آب و خارج از آب (خشکی) بر توان بی­هوازی و قدرت انفجاری ناجیان غریق ضروری و قابل توجیه باشد.

نتایج این پژوهش می­تواند جهت ارائه برنامه تمرین­های آمادگی به ناجیان غریق و شنا گران و هیأت­ها وفدراسیون­های مربوطه مفید باشد.

هدف کلی پژوهش:

"مقایسه تأثیر تمرین­های پلایومتریکی در آب و خشکی بر توان بی­هوازی ناجیان غریق."

اهداف اختصاصی:

• تأثیر تمرین­های پلایومتریکی در آب و خشکی بر رکورد شنای33 متر کرال سینه سر بالای ناجیان غریق.
• تأثیر تمرین­های پلایومتریکی در آب و خشکی بر طول شیرجه ناجیان غریق.
• تأثیر تمرین­های پلایومتریکی در آب و خشکی بر توان بی­هوازی ناجیان غریق.
• تأثیر تمرین­های پلایومتریکی در آب و خشکی بر توان حداقل ناجیان غریق.
• تأثیر تمرین­های پلایومتریکی در آب و خشکی بر توان حداکثر ناجیان غریق.
• تأثیر تمرین­های پلایومتریکی در آب و خشکی بر توان متوسط ناجیان غریق.
• مقایسه­ی تأثیر تمرین­های پلایومتریکی در آب و خشکی بر رکورد شنای 33 متر ناجیان غریق.
• مقایسه­ی تأثیر تمرین­های پلایومتریکی در آب و خشکی بر طول شیرجه­ی ناجیان غریق.
• مقایسه­ی تأثیر تمرین­های پلایومتریکی در آب و خشکی بر توان بی­هوازی ناجیان غریق.

10- مقایسه­ی تأثیر تمرین­های پلایومتریکی در آب و خشکی بر توان حداقل ناجیان غریق.

11- مقایسه­ی تأثیر تمرین­های پلایومتریکی در آب و خشکی بر توان حداکثر ناجیان غریق.

12- مقایسه­ی تأثیر تمرین­های پلایومتریکی در آب و خشکی بر توان متوسط ناجیان غریق.