Pvcبه طور اتفاقی دو بار در قرن نوزدهم ابتدا در سال 1835توسط Henri victor Regnaultو در سال 1872 توسط Eugen Baumann کشف شد..در هر دو مورد پلیمر به صورت یک جامد سفید رنگ درون مخزن وینیل کلراید که در معرض خورشید قرار گرفته بود،مشاهده شد. در اوایل قرن بیستم شیمیدان روسی Ostromislensky Evanو Fritz Klatte از شرکت شیمیایی آلمانی Griesheim-Elektron ، برای استفاده pvcدر تولیدات تجاری تلاش کردند،اما مشکلاتی در فرآیند کردن آن داشتند.شرکت گودریچ در سال 1926 روشی برای نرم کردن pvc از طریق اختلاط با افزودنی های گوناگون را توسعه داد.نتیجه آن انعطاف پذیری بیشتر وفرایند کردن راحتتر آن بود.که به سرعت نتایج تجاری گسترده ای حاصل شد.
پلیمریزاسیون pvc
پلی وینیل کلراید از پلیمریزاسیون منومر وینیل کلراید تولید می شود.حدود57%جرم آن کلر است که باعث می شود pvcنسبت به سایر پلیمر ها نیاز کمتری به فرآورده های نفتی داشته باشد.
بیشترین روش فرآیند تولید آن از طریق پلیمریزاسیون سوسپانسیونی و امولسیونی است.در فرآیند سوسپانسیونی، vcm و آب به راکتور پلیمریزاسیون وارد می شوندو یک آغازگر پلیمریزاسیون همراه دیگر افزودنی های شیمیایی برای آغاز واکنش پلیمریزاسیون اضافه می شوند.مواد داخل مخزن واکنش به طور پیوسته هم زده می شود تا سوسپانسیون حفظ شده تا از یکسان بودن اندازه ذرات رزین اطمینان حاصل شود.واکنش گرمازاست و به یک سیستم خنک کننده برای حفظ دمای مناسب مواد داخل راکتور نیازمند است.با کاهش حجم در طول واکنش، آب به صورت پیوسته برای اختلاط و حفظ سوسپانسیون اضافه می شود.با انجام شدن واکنش دوغابpvcبه دست آمده گاززدایی شده و منومر های باقیمانده VCM از ان جدا می شود.سپس به یک سانتریفوژ برای جدا کردن آب اضافی آن منتقل می شود.دوغاب در یک بستر هوای داغ خشک شده و پودر به دست آمده قبل از ذخیره شدن الک و سپس دانه بندی می شود.در شرایط استاندارد ، pvcبه دست آمده شامل منومر VCMکمتر از یک ppmاست.در این روش اندازه ذرات معمولا بین 30-25 میکرون است. pvcبه دست آمده از این روش با حرف Sمشخص می شود.کاربرد آن در تولید لوله،کابل،کفش،ورق و...می باشد.
در روش امولسیونی،آب،عامل امولسیون کننده محصول در آب،کاتالیزور و منومر داخل راکتور با یکدیگر مخلوط شده و واکنش پلیمریزاسیون به دست می آید.پس از رسیدن درجه پلیمریزاسیون به اندازه از پیش تعیین شده منومر هایی که در واکنش شرکت نکرده اند از سیستم خارج می گردد.اندازه ذرات در این روش بین2-0.2 میکرون است. Pvc به دست آمده از این روش با حرف Eمشخص می شود.برخی از کاربرد های آن عبارتند از :چرم مصنوعی،دستکش وکاغذ دیواری .
محصول فرآیند پلیمریزاسیون ، pvcاصلاح نشده است.قبل از اینکه pvcتبدیل به محصول نهایی شود باید توسط افزودنی هایی از جمله پایدار کننده های حرارتی، پایدار کننده های UV،روان کننده ،نرم کننده ،کمک فرآیند ،اصلاح کننده ضربه پذیری ،پر کننده ،عوامل ضد آتش ،ضدباکتری و رنگدانه و در صورت لزوم افزودنی های دیگر به آمیزه قابل فرآیند شدن تبدیل شود.
زایای لوله UPVC
١- مقاومت شیمیایی بالا:لوله UPVCدر برابر عوامل شیمیایی از قبیل انواع اسیدها،بازها ،الکلها، روغنها و مواد نفتی غیرآروماتیک مقاومت بالایی نشان می دهد..
٢- سفتی حلقوی بالا:لوله های upvc در مقایسه با سایر لوله های پلیمری از سفتی حلقوی مناسبی برخوردار بوده و این ویژگی کارایی سیستم انتقال آب یا فاضلاب را افزایش می دهد.
٣- امکان اتصال به روش چسبی و غیر چسبی:لوله های pvc را می توان با استفاده از چسبpvc به یکدیگر یا به اتصالات مربوطه متصل نمود.نصب آسان و سریع از ویژگی های این سیستم می باشد.علاوه بر این ،این لوله ها را می توان به روش های غیر چسبی از قبیل پوش-فیت به هم متصل نمود.
شامل 7 صفحه فایل word قابل ویرایش
دانلود مقاله آشنایی با لوله upvc