دانلود پاورپوینت تاریخچه شهر و شهرنشینی در دوره باستان پیش از اسلام

اختصاصی از زد فایل دانلود پاورپوینت تاریخچه شهر و شهرنشینی در دوره باستان پیش از اسلام دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

مدنیت و فرهنگ شهر نشینی در ایران یک تمدن قدیمی و پر سابقه ای است که در تمام فلات ایران توسعه و گسترش داشته است. این تمدن با عوامل فرهنگ شهر نشینی بین النهرین که مکان اولیه پیدایش شهرنشینی مستقل با ویژگی های خاص آن ناحیه به حساب می آمد اشتراک یافته و از مظاهر فرهنگی آن برخورد بوده است . آغاز شهرنشینی در ایران را باید حدود سه هزار سال قبل از میلاد شمرد.

پیدایش، توسعه و مکان گزینی جغرافیایی شهرهای این دوره با تبعیت از ویژگی های خاص زمانی و مکان تفاوت های آشکاری را با شهر و شهرنشینی و سوابق آن در نواحی اطراف و کناره های دریای مدیترانه از قبیل یونان و مصر نشان میدهند.

شهرهای ایران بطور وسیعی بر روی جلگه های پایکوهی و وابسته به این منابع به وجود آمده اند و هیچ یک از آنها ویژگیهای مکانی شهرها مدیترانه ای – یونانی را که جایگاه آنها بر نواحی مرتفع استوار گشته دارا نبوده اند.

بومیان ایران:

قدیمی ترین مردمی که در ایران به تمدن شهر نشینی رسیده اند عیلامیان بوده اند که در ابتدا در اطراف شهر شوش بساط شهر نشینی و کشاورزی را پهن کرده اند. مهمترین شهرهای این مردم عبارت بوده است از :

شهر قدیمی شوش که پایتخت بوده 2. اهواز قدیم 3. ماداکتو 4 . خئیدلو . سرزمین عیلام که آنرا ((انزان یا انشان)) نیز می گویند در آغاز خوزستان کنونی را شامل میشده و در حدود پنج هزار سال پیش از میلاد مسیح قبایلی از اطراف به آنجا رفته و در نواحی شوش به کشاورزی و شهرنشینی پرداخته اند.

سرگذشت عیلامیان را در دو دوره نوشته اند:

1.دوره پیش از تاریخ که آغاز شهر نشینی آنها تا خط نویسی و تشکیل حکومت مرکزی آنها می باشد (تا 2220 ق-م)

2.دوره تاریخی که با ملل بین النهرین در جنگ و ستیز بوده اند(تا 745 ق-م) و بالاخره در سال 645 دولت عیلام بدست آشوریان منقرض و سپس با غلبه ایرانیان بر آشوریان جزء دولت ماد گردیدند.

درباره تاریخ آمدن آریائیها به ایران اختلاف  نظر وجود دارد ، بعضی از علما عقیده دارندکه در حدود 2 هزار سال قبل از میلاد انجام گرفته ولی اخیراٌ این عقیده قوت گرفته است که از قرن چهاردهم قبل از میلاد  این مهاجرت شروع شده و تا قرن ششم ادامه داشته است .(ویل دورانت – کتاب اول – تهران – ص 156)

آریائیها به هرجا می رسیدند و مستقر می شدند ابتدا قلعه ای بزرگ می ساختند و نصف آن برای سکونت خود و نصف دیگر آن جهت دامها اختصاص داده می شد . همین منطقه ابتدائی با گذشت زمان مبدل به دهکده ها و شهر های بزرگ گشته است . بدین سان قبایل آریائی در فلات ایران از چادر نشینی به کشاورزی سپس شهرنشینی رسیده اند .

به علاوه با پیدایش شهر های مدیترانه ای صرفنظر از شهر بابل موقعیت شهرهای بین النهرین دگرگون شده وشهر های مدیترانه به جمع آوری ثروت ازراه تجارت پرداختند و قدرت و اهمیت خودرا افزایش دادند. درصورتی که ایرانیان گله دار نتوانستند زندگی شهری خاور نزدیک را در همان زمان ترقی دهند و حتی آن سطح دولت آشور باقی نگهدارند .

مادها

مادها پس از ورود به ایران (قرن 13 تا دهم پیش از میلاد) درشمال غرب ایران که شامل آذربایجان،کردستان،کرمانشاهان، همدان – لرستان و نواحی ری بود ، ساکن شدند.

شهرها در این دوره معمولاً نقاط سوق الجیشی پراهمیتی بودند که برسر راه های تجاری – نظامی بنیان و توسعه می یافتند. هرودوت عقیده داشت که دیوکس (دیااکو) بنیان گذار دولت ماد در محل اقامت خود به قضاوت و حل و فصل مشکلات می پرداخت.

بدین ترتیب از آغاز شهرنشینی مادها تا تاسیس دولت مرکزی ماد، حکومت آنها ملوک الطوایفی بوده که به وسیله حاکمان محلی و داوران شهری اداره می شده است . به طور کلی شهر ها در این دوره نقاط سوق الجیشی پراهمیتی بودند که به منظورهای نظامی بازرگانی بنیان و توسعه یافتند.

شامل 25 اسلاید powerpoint

بررسی و مطالعه مهریه از دیدگاه اسلام

اختصاصی از زد فایل بررسی و مطالعه مهریه از دیدگاه اسلام دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

  بررسی و مطالعه  مهریه از دیدگاه اسلام

تاریخچه مهر

مى‏گویند در ادوار ماقبل تاریخ که بشر به حال توحش مى‏زیسته و زندگى شکل قبیله‏اى داشته،به علل نامعلومى ازدواج با همخون جایز شمرده نمى‏شده است. جوانان قبیله که خواستار ازدواج بوده‏اند،ناچار بوده‏اند از قبیله دیگر براى خود همسر و معشوقه انتخاب کنند.از این رو براى انتخاب همسر به میان قبایل دیگر مى‏رفته‏اند.در آن دوره‏ها مرد به نقش خویش در تولید فرزند واقف نبوده است;یعنى نمى‏دانسته که آمیزش او با زن در تولید فرزند مؤثر است.فرزندان را به عنوان فرزند همسر خود مى‏شناخته نه به عنوان فرزندان خود.با اینکه شباهت فرزندان را با خود احساس مى‏کرده نمى‏توانسته علت این شباهت را بفهمد.قهرا فرزندان نیز خود را فرزند زن مى‏دانسته‏اند نه فرزند مرد،و نسب از طریق مادران شناخته مى‏شد نه از طریق پدران. مردان موجودات عقیم و نازا به حساب مى‏آمده‏اند و پس از ازدواج به عنوان یک طفیلى-که زن فقط به رفاقت‏با او و به نیروى بدنى او نیازمند است-در میان قبیله زن بسر مى‏برده است.این دوره را دوره‏«مادر شاهى‏»نامیده‏اند.

دیرى نپایید که مرد به نقش خویش در تولید فرزند واقف شد و خود را صاحب اصلى فرزند شناخت.از این وقت زن را تابع خود ساخت و ریاست‏خانواده را به عهده گرفت و به اصطلاح دوره‏«پدر شاهى‏»آغاز شد.

در این دوره نیز ازدواج با همخون جایز شمرده نمى‏شد و مرد ناچار بود از میان قبیله دیگر براى خود همسر انتخاب کند و به میان قبیله خود بیاورد.و چون همواره حالت جنگ و تصادم میان قبایل حکمفرما بود،انتخاب همسر از راه ربودن دختر صورت مى‏گرفت;یعنى جوان دختر مورد نظر خویش را از میان قبیله دیگر مى‏ربود.

دانلود تحقیق علل پیدایش مذاهب در اسلام

اختصاصی از زد فایل دانلود تحقیق علل پیدایش مذاهب در اسلام دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

مشخصات این فایل
عنوان: علل پیدایش مذاهب در اسلام
فرمت فایل : word( قابل ویرایش)
تعداد صفحات: 30

این مقاله درمورد علل پیدایش مذاهب در اسلام می باشد.

خلاصه آنچه در مقاله علل پیدایش مذاهب در اسلام می خوانید :

اکنون ما برخى از متظاهران به اسلام را که متأسفانه در دستگاه خلفاء نفوذ مؤثرى داشتند، معرفى مى‏کنیم و نمونه‏اى از احادیث آنان را نیز یادآور مى‏شویم:
1 ـ کعب الاحبار
نام او «کعب» ، فرزند «ماتع» و از قبیله «حمیر» بود. به قولى، وى در خلافت ابى بکر، اسلام آورد، و به قولى در خلافت عمر. سرانجام از «یمن» ، به مدینه منتقل شد و گروهى از صحابه، مانند «ابو هریره» و غیره، از او اخذ حدیث کردند. او در زمان خلافت عثمان درگذشت. وى توانست در مدت کمى، افکار مسلمانان «عاصمه» را به خود جلب کند. تا آنجا که «ذهبى» درباره او مى‏گوید:
«او از منابع علم و دانش، و از بزرگان علماء اهل کتاب بود، گروهى از تابعان از او نقل حدیث کرده‏اند، و در صحیح بخارى و غیره، از او روایاتى نقل شده است» (1) .
او در پوشش «آگاهى از کتب عهدین» خصوصا «تورات» ، توانست عقائد یهود را در میان مسلمانان، پخش و به عنوان وحى اهلى در عهدین، جا زند، از این جهت، در روایات او مساله «جسم بودن خدا» و «رؤیت او» کاملا مشاهده مى‏شود و این دو مساله که بعدا از وى در شمار عقائد الهى حدیث درآمد، جزء اساسى‏ترین عقائد او به شمار رفت. هم اکنون انکار رؤیت خدا در آخرت از دیدگاه سلفى‏ها، مایه الحاد و انکار یک اصل ضرورى اسلام است.
کعب و مساله «تجسم خدا»
کعب مى‏گوید: «خدا به زمین نگریست و گفت من به برخى از نقاط تو گام خواهم نهاد. در این موقع کوه‏ها اوج گرفتند (کبر ورزیدند)، ولى صخره (بیت المقدس)، اظهار تواضع کرد، خدا گام بر روى آن صخره نهاد، و گفت: این مقام من، و نقطه‏اى است که در آن محشر بر پا مى‏شود، و جاى بهشت و آتش من است و جایگاه میزان من است و من پاداش دهنده اطاعت کنندگان هستم» (2) .
کعب، در این گفتار، گذشته از اینکه «جسم بودن خدا» را مطرح مى‏کند، اصرار بر قداست «صخره» بیت المقدس دارد که آنجا را مرکز همه چیز معرفى کند و از این طریق عقائد یهود را میان مسلمانان، منتشر سازد.

اصرار بر رؤیت خدا
از سخنان او است که خداوند، تکلم و رؤیت خود را میان موسى و محمد تقسیم کرد، تکلم را به کلیم و دومى را از آن پیامبر اسلام قرار داد. (1)
در پرتو این گونه احادیث، مساله، «رؤیت خدا» در دنیا و آخرت و یا خصوص روز رستاخیز، از اساسى‏ترین عقائد اهل حدیث به شمار آمده است، به گونه‏اى که شیخ اشعرى با تعدیلى که در عقیده اهل حدیث پدید آورد، نتوانست آن را از پیکر عقیده این گروه جدا سازد و سرانجام بر آن صحه نهاد.
ابو هریره، بازگو کننده افکار «کعب»
در زندگى کعب، آمده است که «گروهى از صحابه از او نقل روایت کرده‏اند» ، یکى از آن افراد، ابو هریره است که افکار او را به نوعى در میان مسلمین منتشر ساخته است. در اینجا بذکر نمونه‏اى از این قسمت مى‏پردازیم تا دریابیم چگونه «حبرى» یهودى، عقل و خرد یک صحابى را ربوده است تا بازگو کننده افکار او باشد.
«عکرمة» مى‏گوید: «روزى ابن عباس نشسته بود. مردى وارد شد و به او گفت: سخن شگفت آورى را از کعب شنیدم. او درباره خورشید و ماه سخن مى‏گفت» عکرمة مى‏گوید: «ابن عباس که تکیه کرده بود راست نشست و گفت: آن سخن چیست؟ آن مرد از قول کعب گفت: روز قیامت، خورشید و ماه را به صورت دو گاو نر ساق بریده مى‏آورند و در میان آتش مى‏اندازند» .
عکرمة مى‏گوید: «ابن عباس با شنیدن این سخن، در حالى که لب‏هایش از خشم مى‏لرزید، گفت : کعب دروغ گفته! کعب دروغ گفته! کعب دروغ گفته است! این مرد یهودى است و مى‏خواهد اندیشه‏هاى یهودى گرى را وارد اسلام کند. خدا برتر از آن است که مخلوق مطیع و رام خود را عذاب کند . مگر سخن خدا را نشنیده‏اید که مى‏گوید: (و سخر الشمس و القمر دائبین) (ابراهیم / 33) .
«ماه و خورشید را که دو مخلوق فرمانبردار هستند، به کار گرفت» .
چگونه خدا، دو موجودى را که خود، آن‏ها را به عنوان «فرمان‏بر» مى‏ستاید، عذاب مى‏کند؟ خدا این «حبر» یهودى را بکشد. در دروغ گفتن چه بى‏باک است! چه دروغ بزرگى بر این دو مخلوق فرمانبردار خدا بسته است! آنگاه، ابن عباس کلمه «استرجاع» را بر زبان جارى ساخت، و چوبى به دست گرفت و با آن، بر زمین مى‏زد، و به همین حالت بود تا اینکه سربلند کرد و آن چوب را انداخت. تو گویى سخنى به خاطرش آمد که از رسول خدا شنیده است، گفت: مایلید من آنچه از رسول خدا درباره آفتاب و ماه و سرانجام آن‏ها شنیده‏ام، نقل کنم؟ همگى گفتند : بلى. گفت: از رسول خدا درباره خورشید و ماه سئوال کردم. او چنین فرمود: ...» (1) .
اکنون ببینیم، چگونه ابو هریره نحن کعب را بازگو مى‏کند و آن را به پیامبر نسبت مى‏دهد .
ابو هریره مى‏گوید: «پیامبر فرمود: خورشید و ماه، در روز رستاخیز به صورت دو گاو نر ساق بریده در جهنم هستند. یکى از حاضران به ابو هریره گفت: مگر این دو موجود چه گناهى کرده‏اند، که به چنین سرنوشتى دچار شوند؟ ! ابو هریره گفت: من از پیامبر براى تو حدیث مى‏آورم، تو مى‏گویى این دو موجود چه گناهى مرتکب شده‏اند؟» (1) .
در این جا از تقارن این دو حدیث به دست مى‏آید که مضمون حدیث، یک اندیشه اسرائیلى بیش نبوده است، ولى چون کعب، پیامبر اکرم را درک نکرده بود، نمى‏توانست به پیامبر نسبت بدهد . لیکن شاگردان او که عصر پیامبر را درک کرده بودند، به آسانى مى‏توانستند زبان خود را به دروغ بیالایند و این اندیشه را به رسول گرامى اسلام نسبت دهند.
تنها ابو هریره نیست که این حدیث را نقل مى‏کند، بلکه انس ابن مالک نیز آن را نقل کرده است. (2)

مجامله با خلیفه دوم
جاى تأسف است که این فرد یهودى با مکر و خدعه مخصوص تبار خود، توانست علاقه خلیفه دوم را به خود جلب کند. ابن کثیر شامى مى‏نویسد: «او در خلافت عمر اسلام آورد، و پیوسته از کتاب‏هاى گذشتگان براى وى سخن مى‏گفت، و عمر نیز مى‏پذیرفت، تا اینکه به مردم اجازه داد که به سخنان او گوش دهند، سرانجام، آنچه نزد او از استوار و نا استوار بود، نقل کرد، در حالى که امت اسلامى به یک سخن از سخنان او نیاز نداشت» (3) .
کعب، به عناوین مختلف، توجه خلیفه دوم و نیز عثمان را به خود جلب مى‏کرد.
1 ـ روزى کعب به خلیفه گفت: کتاب‏هاى پیشینیان، تو را شهید و پیشواى دادگر معرفى مى‏کند، و اینکه در اجراء حق و عدالت از ملامت کنندگان، هراسى ندارى.
خلیفه، روى حسن ظنى که به «کعب» داشت، گفت: سخن اخیر درست است، ولى من کجا و شهادت کجا .
2 ـ روزى خلیفه، مجرمى را مى‏زد، کعب الاحبار، جریان را دید و به او گفت، خلیفه دست نگهدار، به خدایى که جانم در دست او است، در تورات نوشته است، واى بر حاکم زمین از دست حاکم آسمان. عمر فورا پاسخ داد: «الا من حاسب نفسه» ، (مگر حاکمى که به حساب خود برسد) . کعب گفت: به خدایى که جان من در دست او است، عین این گفتار در کتاب نازل از جانب خدا، بدون کم و زیاد وارد شده است. (1)
3 ـ روزى جلاد به امر خلیفه، مجرمى را تازیانه مى‏زد، ناگهان مجرم، زیر تازیانه گفت : «سبحان الله» . خلیفه دستور داد که جلاد او را رها سازد. در این موقع «کعب» خندید. وقتى خلیفه علت آن را پرسید، او فورا عمل خلیفه را توجیه کرد و گفت: «سبحان الله» ، مایه تخفیف از عذاب است، یعنى عمل تو اى خلیفه یک اصل الهى دارد (2) .
این یهودى روباه صفت، با کردار و گفتار خویش، عواطف خلیفه را بسوى خود جلب کرد، بگونه‏اى که خلیفه‏اى که از نشر و تدوین حدیث رسول گرامى، جلوگیرى مى‏کرد، به او اجازه نقل قصص و داستان و حدیث و روایت داد و سرانجام آنچه نباید انجام بگیرد، تحقق پذیرفت.

کعب در خلافت عثمان
پس از قتل عمر، او به انواع حیله و مکر توانست در قلب خلیفه بعدى، براى خود جاى باز کند، به گونه‏اى که خلیفه، مشکلات فقهى را با او در میان مى‏گذارد.
4 ـ مورخ معروف، مسعودى مى‏نویسد: «روزى عثمان از کعب سئوال کرد، اگر کسى زکات مال خود را بپردازد آیا در آن مال باز براى دیگران حقى هست؟ کعب گفت: خیر. ابوذر در مجلس بود، از شنیدن گفتار کعب خشمگین شد، و با عصا بر سر و سینه کعب کوبید و گفت دروغ مى‏گویى اى فرزند یهودى. آنگاه آیه 177 سوره بقره را خواند که در آن علاوه بر پرداخت زکات، کمک به بستگان و یتیمان و بینوایان و دیگران نیز سفارش شده است» . (1)
5 ـ مسعودى مى‏نویسد: «خلیفه از کعب سئوال کرد، آیا صحیح است ما مقدارى از بیت المال را در رفع مشکلات خود برداریم و به تو نیز بدهیم؟ کعب پاسخ مثبت داد. این بار نیز «ابوذر» عصاى خود را بر سینه کعب کوبید و گفت اى فرزند یهودى، چقدر در مسائل دینى جرى هستى. خلیفه از کار ابوذر ناراحت شد، و گفت ترا دیگر نبینم» (2) .
6 ـ وى مى‏نویسد: «عبد الرحمان بن عوف، دوست دیرینه خلیفه (سوم)، در زمان حیات او در گذشت. ثروت نقدینه او را در برابر عثمان چیدند، دیگر خلیفه نتوانست طرف مقابل خود را ببیند. عثمان گفت: امیدوارم که خدا عبد الرحمن را پاداش نیک دهد، زیرا زکات مى‏پرداخت، و مهمان نواز بود، و یک چنین ثروتى را نیز پس از خود به جاى گذارد. کعب خلیفه را تصدیق کرد. در این موقع عصاى ابوذر به جاى سینه کعب، سر او را نشانه گرفت و بر آن فرود آمد و گفت: اى فرزند یهود، مردى مى‏میرد و چنین ثروت کلانى از خود مى‏گذارد، باز مى‏گویى : خدا به او خیر دنیا و آخرت بدهد. من از پیامبر خدا شنیدم که فرمود خوش ندارم بمیرم و به اندازه یک «قیراط» از خود بگذارم. عثمان از گفتار ابوذر ناراحت شد و گفت: روى خود را دور کن» (1) .

پیش گویى از سلطنت معاویه
کعب الاحبار در سال 34 هجرى، یک سال پیش از قتل خلیفه سوم، درگذشت، ولى از تبدیل خلافت به سلطنت، و اینکه براى امت مایه رحمت است، گزارش مى‏داد. وى مى‏گفت: «زادگاه پیامبر مکه و هجرت او به «طیبه» ، و سلطنت او در شام خواهد بود» (2) .
و نیز از گفتار او است: «آغاز این امت نبوت و رحمت است، و سپس خلافت و رحمت است، آنگاه سلطنت و رحمت است، بعد از آن پادشاهى و جباریت خواهد بود، در این حالت دل زمین بهتر از روى آن است» (3) .
مقصود از مقطع سوم، حکومت معاویه است که آن را سلطنت و رحمت مى‏خواند. گفتار کعب به صورت کمرنگ در صحاح و مسانید وارد شده است. ترمذى مى‏گوید: «پیامبر فرمود: سى سال خلافت است، سپس پادشاهى» (4) . و ابو داوود نقل مى‏کند که فرمود: «سى سال جانشینى از نبوت است، آنگاه خدا به هر کس بخواهد قدرت و ملک مى‏بخشد» (1) .
از میان صحابه، گروهى مانند ابو هریره از کعب اخذ حدیث کرده‏اند. همین گفتار کعب در روایات ابو هریره نیز وارد شده که: «الخلافة بالمدینة و الملک بالشام» (2) .
این احادیث و گزارشها، شالوده خلافت معاویه را ریخت و دلها را متوجه او کرد.
رمز نفوذ فرهنگ بیگانه
نفوذ فرهنگ بیگانه در میان یک ملت در گروه دو مطلب است:
1 ـ ناشران فرهنگ بیگانه خود را عالم و دانشمند، معرفى مى‏کنند و به قدرى سخن مى‏گویند که ساده لوحان، آنان را «اوعیة العلم» و منابع دانش مى‏پندارند.
2 ـ آنان پیوسته با مراکز قدرت ارتباط برقرار مى‏کنند و از قدرت آنان در تعقیب اهداف خود بهره مى‏گیرند.
اتفاقا هر دو شرط درباره کعب، کاملا فراهم شد. او به عنوان عالم و دانشمند و آگاه از عهدین، وارد مدینه شد، و به قدرى سخن گفت که اذهان صحابه پیامبر را به خود جلب، و براى اخذ حدیث آماده کرد. سپس با مرکز قدرت، آنچنان مربوط شد که عثمان، مشکلات خود را با او در میان مى‏گذاشت. و مثل ابوذر غفارى را به علت مخالفت با او توبیخ مى‏کرد.
این بررسى اجمالى از زندگى یک فرد یهودى است که با مکر و حیله، در میان مسلمین براى خود جا باز کرد و به تشویش احادیث پرداخت. کسانى که بخواهند از سخنان و اندیشه‏هاى او آگاه شوند، به کتابهاى یاد شده در پاورقى، مراجعه فرمایند (1) .

بخشی از فهرست مطالب مقاله علل پیدایش مذاهب در اسلام

علل پیدایش مذاهب در اسلام
منطق جبهه انصار
سخنان حباب بن منذر
نقدى بر این معیارها
فرقه مرجئه
جلوگیرى از تدوین احادیث پیامبر (ص)
الف ـ ارزیابى احادیث پیامبر (ص)
ارزش کتابت و ضبط از دیدگاه قرآن
احادیثى از پیامبر در ضبط حدیث
ج ـ فلسفه منع تدوین حدیث
نابودى جوامع نخستین حدیثى
ج ـ ترک مذاکره احادیث
ز ـ پى ریزى مذاهب در بازار آشفته حدیث
داورى ابن خلدون درباره کتب تفسیر
1 ـ کعب الاحبار
کعب در خلافت عثمان
پیش گویى از سلطنت معاویه
تمیم بن اوس دارى، افسانه سراى عصر خلافت
پى‏ نوشت‏ها:

تحقیق درباره آداب و سنن پیامبر گرامى اسلام

اختصاصی از زد فایل تحقیق درباره آداب و سنن پیامبر گرامى اسلام دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

فرمت فایل : word  (لینک دانلود پایین صفحه) تعداد صفحات 16 صفحه

روایاتى چند درباره  پاره‏اى از سنن و آداب آن حضرت در معاشرت

1- و در کتاب ارشاد دیلمى است که:رسول خدا (ص) لباس خود را خودش وصله مى‏زد، و کفش خود را خود مى‏دوخت، و گوسفند خود را مى‏دوشید، و با بردگان هم غذا مى‏شد،و بر زمین مى‏نشست و بر مرکب سوارمى‏شد و دیگرى را هم پشت سر خود بر آن سوار مى‏کرد، و حیا مانعش نمى‏شد از این که مایحتاج خود را خودش از بازار تهیه کرده به سوى اهل خانه‏اش ببرد، به توانگران و فقرا دست مى‏داد و دست خود را نمى‏کشید تا طرف دست خود را بکشد،به هر کس مى‏رسید چه توانگر و چه درویش و چه کوچک و چه بزرگ سلام می داد، و اگر چیزى تعارفش مى‏کردند آن را تحقیر نمى‏کرد اگر چه یک خرماى پوسیده بود، رسول خدا(ص) بسیار خفیف المؤنه و کریم الطبع و خوش معاشرت و خوش رو بود، و بدون این که، بخندد همیشه تبسمى بر لب داشت، و بدون این که چهره‏اش در هم کشیده باشد همیشه اندوهگین به نظر مى‏رسید، و بدون این که از خود ذلتى نشان دهد همواره متواضع بود، و بدون این که اسراف بورزد سخى بود،بسیار دل نازک و نسبت به همه مسلمانان مهربان بود، هرگز به نوعی که سیر شود غذا نخورد، و هرگز دست طمع به سوى چیزى دراز نکرد. (29)

2- و در کتاب مکارم الاخلاق روایت شده که: رسول الله (ص) عادتش این بود که خود را در آینه ببیند و سر و روى خود را شانه زند و چه بسا این کار را در برابر آب انجام مى‏داد و گذشته از اهل خانه، خود را براى اصحابش نیز آرایش مى‏داد و مى‏فرمود:

خداوند دوست دارد که بنده‏اش وقتى براى دیدن برادران از خانه بیرون مى‏رود خود را آماده ساخته؛ آرایش دهد.

پاورپوینت درباره شادی در اسلام و عوامل آن

اختصاصی از زد فایل پاورپوینت درباره شادی در اسلام و عوامل آن دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

فرمت فایل : power point  (لینک دانلود پایین صفحه) تعداد اسلاید  : 40 اسلاید

مقام معظم رهبری :

آنچه که ما امروز از جوانان انتظار داریم ، عینا همان چیزی است که روز اول انقلاب و قبل از انقلاب از جوانان انتظار داشتیم ، ما از جوانان می خواهیم که در عین پاکی و پارسایی و دینداری ، با نشاط و پرشور باشند ، کار کنند و از تنبلی و بیکاری بپرهیزند. 

قال الصادق ( علیه السلام ) :

المومن دعب  ولعب و المنافق قطب و غضب . [ بحارالانوار ، ج 74 ، باب ما جمع  من مفردات...]

مومن ، شوخ طبع و خوش مشرب است و منافق گرفته و

 خشم آلود است.

J هیجان ها بسته به عوامل پدیدآورنده و نیز گاه  بسته به اندیشه ها و دیدگاه های انسان ، مثبت و یا منفی هستند، یکی از این هیجان ها شادی است.

J سرور ، حالت خوش و لذت بخشی است که از علم و اطلاع بر این که یکی از هدف ها و آرزو ها انجام یافته یا انجام خواهد یافت ، به انسان دست می دهد .

J شادی احساس مثبتی است که از حس ارضاء و پیروزی به دست می آید.

J شادی عبارت است از مجموع لذت ها ، منهای دردها.