- در آغاز این بخش مختصراً اشاره می شود که از دورۀ پارینه سنگی نجد ایران، کاوش غاری در «تنگ پبده» (کوههای بختیاری، شمار شرقی شوشتری) ابزارها سلاحهایی از سنگ ناصاف (چکش، پیکان، تیغه و تبر سنگی)، و در نوحی «همیان» «میرملاس» و «دوشه» از توابع لرستان، تصاویر جانوران و آدمیان منقوش بر صخره های قائم به رنگهای سیاه و زرد و سرخ یافت شده است که قدمتشان به حدود 15 هزار سال ق.م می رسد. صاحبان این آثار از راه شکار دسته جمعی و صید ماهی و گِرد آوری ریشه و گیاهان غذای خود را دست می آورده اند. (تصاویر 21، 22)
- دورۀ نوسنگی ایران از میانه هزارۀ هفتم ق م آغاز شد، و آثار برجا مانده از آن عمده ابزارهایی ساخته از سنگ صیقل خورده اند. جامعه آن روز از دسه مردمان یا طایفه هایی تشکیل می یافت که در دشتی حاصلخیز اقامت گزیده و از راه کشاورزی و دامداری معیشت خود را تأمین می کرده اند. لیکن دربارۀ این دوران کهن یافته ها و مدارک ناقص، و نظر اودر شناخت اقوام یا نژادهایی که در نجد ایران می زیسته اند بسیار مبهم است.
هزارۀ پنجم تا سوم ق م در سرزمین ایران دورۀ «مس و سنگ» شناخته شده است مس در ساختن پاره ای ابزار و اشیاء به کار رفت، گرچه ابزارهای سنگی نیز هنور کاربُرد داشت. سفالگری منقوش و مُهرهای کنده کاری شده با علامات و اشکال هندسی و تصاویر رواج یافت. در اواخر هزارۀ چهارم ق م قومی شناخته شده و صاحب تمدنی تکامل یافته نام تاریخی عیلامیان، کشور عیلام را در جنوب غربی خاک ایران، شامل خوزستان قسمتی از ایالات فارسی کنونی (ناحیۀ انشان یا انزان باستانی) و نیز بخش جنوبی زمینها پست دو رود دجله و فرات، تأسیس کردند که پایتختش شهر شوش بود(حدود و مرزها کشور عیلام به درستی شناخته نشده است
این مقاله به صورت ورد (docx ) می باشد و تعداد صفحات آن 48صفحه آماده پرینت می باشد
چیزی که این مقالات را متمایز کرده است آماده پرینت بودن مقالات می باشد تا خریدار از خرید خود راضی باشد
مقالات را با ورژن office2010 به بالا بازکنید
مقاله هنرایران تاظهوراسلام