فرمت فایل : word (لینک دانلود پایین صفحه) تعداد صفحات 30 صفحه
چکیده
هدف اصلی این تحقیق بررسی تاثیر مدیریت سرمایه در گردش بر سودآوری شرکتها است. در این تحقیق از نمونه ای شامل 82 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران، طی سالهای 1380 الی 1389 استفاده شده تا تاثیر مدیریت سرمایه در گردش را بر سودآوری با بکارگیری تحلیل "پنل دیتا" بررسی نماید.
نتایج تحقیق حاکی از آن است که مدیریت سرمایه در گردش تاثیر معناداری بر سودآوری شرکتها دارد و مدیران میتوانند با کوتاه تر کردن دوره وصول حسابهای دریافتنی و مدیریت کارای موجودی کالا سودآوری شرکت هایشان را افزایش دهند. همچنین چرخه های کوتاهتر حسابهای پرداختنی، سودآوری شرکت را افزایش میدهد.
به عبارت دیگر مدیران میتوانند با کوتاهتر کردن چرخه تبدیل به نقد، برای شرکت ارزش آفرینی کنند. به علاوه این تحقیق نشان داد که نسبت جاری، رشد فروش، سود عملیاتی و نسبت بدهی تاثیر معناداری بر سودآوری شرکتها دارند.
مقدمه
بنگاههای اقتصادی حضور اثر بخش در عرصه اقتصادی دارند. این اثر بخشی به لحاظ مالی با دو شاخص قدرت نقدینگی و سودآوری تعیین می شود. سودآوری به اصطلاح علامت سلامت بنگاه و قدرت نقدینگی علامت ادامه حیات بنگاه اقتصادی است. به عبارت دیگر اگر شرکتی سودآور نباشد، بیمار است، ولی اگر نقدینگی نداشته باشد، بقای آن در خطر است. گرچه هر دو این عوامل با اهمیت هستند، ولی نقدینگی از اهمیت بیشتری برخوردار است.[1]
در سالهای اخیر بسیاری از شرکتها با وضعیت نامناسب نقدینگی مواجه اند که بررسی عوامل مرتبط با این وضعیت حائز اهمیت است. مدیریت سرمایه در گردش کارا، به عنوان یکی از ابعاد مهم شیوه های مدیریت مالی، در همه اشکال سازمانی شناخته شده است. وجود ادبیات وسیع که بدان اشاره خواهد شد نشان می دهد که مدیریت سرمایه در گردش کارا، به طور مستقیم روی نقدینگی و سودآوری شرکتها تاثیر می گذارد .احتمال ورشکستگی برای شرکتهایی که در معرض مدیریت نادرست سرمایه در گردش قرار دارند، حتی با وجود سودآوری مثبت، افزایش می یابد .مدیریت سرمایه در گردش با داراییها و بدهی های جاری سروکار دارد. داراییهای جاری یک شرکت قسمت قابل توجهی از کل دارائی های آن را تشکیل می دهد .سطوح بیش از حد دارائی های جاری می تواند منجر به تحقق بازده سرمایه گذاری کمتر از حد متعارف شود .با وجود این، شرکتهایی که دارائیهای جاری کمی دارند در روند عادی عملیات، کمبودها و مشکلاتی خواهند داشت. مدیریت سرمایه در گردش کارا، شامل برنامه ریزی وکنترل دارائی ها و بدهی های جاری به گونه ای است که ریسک ناتوانی در برآورده کردن تعهدات کوتاه مدت از یک طرف و اجتناب از سرمایه گذاری بیش از حد در دارائی های جاری را از طرف دیگر، برطر ف نماید .[2]
یکی از معیارهای جامع مدیریت سرمایه در گردش، چرخه تبدیل به نقد[1] است، که همه جریانات مالی وابسته به موجودی کالا، دریافتنی ها و پرداختنی ها را در نظر می گیرد. پیوند سنتی بین چرخه تبدیل به نقد با سودآوری و ارزش شرکت این است که کاهش چرخه تبدیل به نقد، با کاهش مدت زمانی که وجوه نقد در سرمایه در گردش حبس می شود، ارزش بازار و سودآوری شرکت را افزایش می دهد. این امر می تواند با کوتاه شدن دوره تبدیل موجودیها، بوسیله فروش کالاها به مشتریان و کوتاه شدن دوره وصول مطالبات، با تسریع در وصول و با طولانی شدن دوره تعویق پرداختنی ها بوسیله تاخیر در پرداخت به تامین کنندگان تحقق یابد. از طرف دیگر کوتاه بودن چرخه تبدیل به نقد می تواند به سودآوری شرکت لطمه وارد کند. کاهش دوره تبدیل موجودیها می تواند هزینه های کمبود را افزایش دهد، کوتاه شدن دوره وصول دریافتنی ها باعث می شود شرکت مشتریان معتبرش را از دست دهد و طولانی شدن دوره تعویق پرداختنی ها می تواند به شهرت اعتباری شرکت صدمه وارد کند. بنابراین دستیابی به سطوح مطلوب موجودیها، دریافتنی و پرداختنی ها، هزینه های نگهداری و فرصت آنها را حداقل می کند و منجر به یک چرخه تبدیل به نقد بهینه می شود
تحقیق درباره آشنایی با مدیریت سرمایه درگردش و سودآوری