لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*
فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحه110
فهرست مطالب
جفت مادگی
جفت ماندگی اسب
رهیافت به تشخیص
جفت ماندگی نشخوار کنندگان
تغییرات شیر دهی Michael S.Spensley
رهیافت به تشخیص
بزرگ شدن پستان
ادم پستان
قطع شیر (Agalactiae)
رهیافت به تشخیص
گالاکتوره، تکامل زودرس پستان
ملنا (مدفوع تیره، قیری)
خون، فیبرین و یا موکوس در مدفوع (دیسانتری)
اتساع محوطه شکمی و یبوست
برگرداندن غذا و استفراغ
رهیافت به تشخیص علت برگرداندن غذا و استفراغ
دیسفاژی (شامل برگشت غذا از منخرین و ترشح بیش از حد بزاق)
لاکتیک اسیدوز ( اسیدوز شکمبه )
مهمترین علائم در لاکتوز اسیدوزیس :
درمان:
جفت مادگی
جفت مادگی نشانه عدم خروج تمام و یا قسمتی از جفت در محدوده زمانی فیزیولوژیک مقرر است. اگرچه در میان گونه ها از لحاظ زمانی که باید سپری شود تا جفت، باقی مانده محسوب شود، تفاوت هایی وجود دارد ولی این وضعیت یکی از متداولترین عوارضی است که در دامها بدنبال زایمان رخ می دهد.
جفت ماندگی اسب
طی اکثر زایش های طبیعی اسب، جدا شدن پرده های جفت از اندومتر و خروج آن در عرض 3-5/0 ساعت پس از زایش رخ می دهد. وقوع جفت ماندگی در مادیان از 10-2 درصد است. علت جفت ماندگی هوز نامشخص است ولی اعتقاد بر این است که میکروکوتیلدونهای آلانتوکوریون در نزدیکی نوک شاخ غیر آبستن از اندومتر جدا نمی شود. تشخیص جفت ماندگی در مادیان هنگامی که بر پایه مشاهده پرده های آویزان از ناحیه فرج بیشتر از 3 ساعت بعد از زایمان باشد، آسان است. با این وجود، اگر پرده های حفت بطور قدامی بر روی لگن بیفتند، درون رحم باقی مانده و دیده نمی شوند. تشخیص این موارد با استفاده از واژینوسکوپی یا با معاینه داخل رحمی توسط دست صورت می پذیرد. اگر تشخیص باقی ماندن جفت و یا قسمتی از آن بسرعت صورت نگیرد، تشخیص 1 تا 2 روز بعد از زایش انجام می شود. در این زمان نشانه های بالینی مشخص کننده متریت اغلب ظاهر میشود (مانند تب، افسردگی، دل درد و یا لنگش).
جفت ها را باید پس از خروج نگه داشت تا جهت کامل بودن بررسی و معاینه شوند. کلینیسین باید پرده های جفت را با آب شسته و بر روی یک سطح صاف آنرا جهت کامل بودن بدقت معاینه کند. وجود شواهدی مبنی بر باقی ماندن قسمتی از جفت در رحم یا پاره شدن قسمتی از میرکوویلی ها و باقی ماندن در کریپتهای اندومتر معیاری برای معاینه اندومتر توسط دست و انجام درمان مناسب است.
رهیافت به تشخیص
سابقه: بسیاری از موارد جفت ماندگی بدنبال مواردی از ایجاد زایمان، سخت زایی، عمل سزارین و فتوتومی رخ می دهد. اگر مادیان بعد از ماه هفتم سقط کند اغلب پرده های جفت باقی خواهند ماند. اگرچه پروونچر، ترفال، موردیک و همکارانشان عدم افزایش وقوع جفت ماندگی بدنبال سقط، دفع فتوس مرده در هنگام زایمان، دوقلوزایی و تولد کره ضعیف یا مریض هنگامی که همراه با سخت زایی نباشند را گزارش کردند.
معاینه فیزیکی: پرده های جفت باید بعد از خروج جهت کامل و سالم بودن معاینه شوند. پارگی ها، فقدان نواحی از بافت و وجود نواحی از سطح کوریونیک که فاقد میکروویلی می باشد باید بعنوان باقی ماندن قسمتی از جفت در نظرگرفته شود و درمان برای تسریع خروج بافت باقی مانده و به حداقل رسانیدن عوارض باید انجام شود.
نشانه های اصلی ممکن است در اوایل ایجاد جفت ماندگی طبیعی باشد. معاینه از راه رکتوم باید برای مشخص نمودن میزان جمع شدن رحم انجام شود. ملامسه داخل رحمی به روش غیر عفونی برای مشخص نمودن ناحیه و وسعت باقی ماندن جفت و تمامیت بافتهای درگیر و وجود مایعات باید صورت گیرد. نشانه های عمومی دهیدراتاسیون، سپتی سمی، توکسمی و لنگش ممکن است. در اثر جفت ماندگی 36-24 ساعته ایجاد شود. گاهی مادیانهای مبتلا به جفت ماندگی نشانه های دل درد را نشان می دهند.
روشهای درمانی جفت ماندگی در مادیان در بخش 41 مورد بحث قرار گرفته است.
جفت ماندگی نشخوار کنندگان
پرده های جفت هنگامی بطور پاتولوژیک در گاو باقی می مانند که 12-8 ساعت بعد از زایش به خارج دفع نشوند. وقوع جفت ماندگی در گاوشیری 12-3 درصد بدنبال زایمان طبیعی است. جفت ماندگی در گاو شیری متداول تر از گاه گوشتی است. وقوع جفت ماندگی به دنبال زایمان غیر طبیعی یا سقط و در گله های آلوده به بروسلوز به بیش از 50% می رسد. جفت ماندگی بخودی خود بی ضرر است ولی عارضه به این علت مهم است که در گاوهای جفت مانده وقوع عوارض پس از زایش مانند متریت، تجمع چرک در رحم، کتوز، ورم پستان، تاخیر در آبستنی و سقط افزایش می یابد. علت اصلی جفت ماندگی در گاو اختلال در روند شل شدن بین کوتیلدونهای جنینی و کارانکل های
مقاله در مورد جفت ماندگی