تعداد صفحات :75
مقدمه
صنعت خودرو، همانطور که پیتر دراکر به آن لقب “صنعت صنعت ها” را داده است، مرکب است از دانش، علم و فن که با خلاقیت و ابداع و هنر در هم آمیخته است.
صنعت خودرو به لحاظ ارتباط نزدیک با زندگی روزمره مردم و حجم بالای سرمایه، اشتغال و گردش مالی زیاد، مورد علاقه و رقابت کشورها، شرکتها و سرمایه‌های بزرگ است.سرمایه گذاریها و پژوهشهایی که در این صنعت انجام می شود نه تنها صنایع وابسته به خود بلکه سایر بخشهای اقتصادی صنعتی را به حرکت در می‌آورد.
مواد
مدیریت زنجیره تامین و پیدایش آن
در زمان جنگ دوم جهانی هنری فورد تمامی قطعات مورد نیاز را در کارخانه خود تولید می نمود. در دهه 1920، آلفرد اسلوان، مراکز غیر متمرکز قطعه سازی را که در مالکیت شرکت خودروسازی مادر قرار دارند ایجاد نمود. در سال 1950 شرکت خودرو، تولید قطعاتی را که قبلاً در داخل شرکت ساخته می شدند، بین تامین کنندگان مستقل به مناقصه گذاشت، به این ترتیب که، به تامین کنندگان، نقشه و قطعات داده می‌شد و از آنها خواسته می شد که پیشنهاد قیمت خود را برای هر قطعه بدهند، که معمولاً قرار داد با پایین ترین پیشنهاد منعقد می شد
عمده فعالیتهای مدیریت زنجیره تامین:
1- خدمت به مشتری
2- پردازش سفارش
3- ارتباطات توزیع
4- کنترل موجودی
5- پیش بینی تقاضا
انتخاب، ارزیابی و ارتقاء تامین کنندگان داخلی
هدف کلی فرایند ارزیابی تامین کننده، کاهش ریسک خرید و افزایش ارزش کل، برای خریدار است. تامین کننده باید قادر باشد تا نیازمندیهای جاری را برآورده ساخته و بتواند بهبود پیوسته ای را دنبال نماید. بنابراین شرکتها باید تنها تامین کنندگانی را ارزیابی نمایند که معتقدند دارای شانس خوبی برای دریافت قرارداد ساخت و یا خرید هستند.
ایران خودرو
شرکت ساپکو به عنوان تامین کننده قطعات ایران خودرو، در فعالیت های نظارت کیفی بر قطعه سازان صنعت خودروی کشور پس از انقلاب طبیعتاً بیش ترین مسئولیت‌ها را برعهده داشته است.
ساپکو از حدود سال 1374، همزمان با گسترش سیستم های کیفیت در جهان (و در پی آن در ایران) و همچنین افزایش همکاری ها با شرکت پژو، پروژه هایی را برای طرح‌ریزی و استقرار این سیستم ها در شرکت های تامین کننده قطعات آغاز کرد
فرایند ارتقای تامین کنندگان
از دیدگاه خرد، فعالیت های ارتقای سازندگان شامل ایجاد (یافتن) منابع تهیه جدید در زمانی است که برای برآورده کردن الزامات شرکت سازندگان کافی وجود نداشته باشد.
از دیدگاه کلان، فعالیت های ارتقای سازندگان شامل فعالیت ها و برنامه هایی طراحی شده برای ارتقای توانایی های سازندگان موجود با هدف برآورده کردن نیازمندیهای رقابتی است.
خودرو از جمله محصولاتی است که از تعداد نسبتاً زیاد مجموعه های میانی، قطعات و مواد اولیه تشکیل می شود، در نتیجه صنایع مرتبط با ساخت این اجزاء طیف بسیار گسترده ای (از جمله صنایع فلزی، نساجی، مواد شیمیایی و رنگ، برق و الکترونیک و…) را در بر می گیرد.
صنایع خودروسازی سنگین در ایران
از آغاز اختراع خودرو تا پیش از قرن حاضر (هجری شمسی) اتومبیل در کشور ما جایگاهی صرفاً تشریفاتی و برای اعیان و اشراف تلقی می گردید، تا اینکه در سال 1308 اتوبوس حمل و نقل شهری در فرهنگ مردم جایگاه خود را باز کرد. البته تاریخچه ورود کامیون و وسائط نقلیه سنگین برای حمل و نقل کالا سابقه طولانی تری دارد.
سابقه ساخت کامیون در ایران
در سال 1338 اولین شرکت رسمی به منظور تاسیس کارخانه تولید کامیون (شرکت خاور) تشکیل گردید و به دنبال آن دو شرکت ایران کاوه و لیلاند موتورز ایران در سال 1342 و 1344 بر پا شد. با مطالعه آما رکامیون مشخص می گردد که تولید ملی سالهای 1347 لغایت 1356 بیش از شش برابر افزایش داشته است. در سال 1352 واحدهای تولید کننده داخل حدود 93 درصد از کامیونهای مورد نیاز کشور را تولید می‌کرده اند.
شرکتهای تولید کننده خودروی دیزل - شرکت ایران خودرو (ایران ناسیونال)
شرکت ایران خودرو با هدف تولید خودروهای سبک (پیکان) و مونتاژ خودروهای سنگین اتوبوس و مینی‌‌بوس تحت لیسانس مرسدس بنز آلمان مجوز ساخت را از وزارت صنایع در تاریخ بهمن 1341 اخذ نمود و با مشارکت فعال مهندسان خارجی اقدام به راه اندازی خطوط تولید نمود.
ویژگیهای صنعت خودرو
از ویژگیهایی مهم صنایع خودرو می توان به تنوع زیاد مواد اولیه و تراکم بسیار زیاد سرمایه گذاری در ابتدای خط تولید اشاره نمود، در نتیجه می توان گفت که نقطه بحرانی این نوع صنایع ابتدای خط تولید آنها است
مسئله عمده ای که در ابتدای خط تولید این نوع صنایع وجود دارد، تامین قطعات و مواد اولیه مورد نیاز می باشد. تنوع زیاد قطعات، مجموعه ها و مواد اولیه از یک سو و پیوسته بودن خطوط تولید از سوی دیگر می تواند در صورت عدم تامین حتی جزئی کوچک، کل مجموعه خط تولید را متوقف سازد.
صنعت خودروسازی
