مشخصات این فایل
عنوان: قرص های شادی آور و هیجان‌زا (اکستازی)
فرمت فایل: word( قابل ویرایش)
تعداد صفحات: 43
این مقاله درمورد قرص های شادی آور و هیجان‌زا (اکستازی) می باشد.
خلاصه آنچه در مقاله قرص های شادی آور و هیجان‌زا (اکستازی) می خوانید .
ترفندهای سوداگران:
اقدامات پیشگیرانه دولتها همیشه مفید نیستند. هنگامی که رسانه های جمعی در سطح گسترده اقدام به اطلاع رسانی پیرامون مضرات جسمی و روانی مواد اعتیادآور می‌کنند، تولید کنندگان و سوداگران مواد با تهیه نوع جدیدی از مواد سعی می کنند مضرات مورد اشاره در رسانه های جمعی را حذف و جذابیتهای جدیدی برخلاف آسیبهای روانی، اجتماعی مواد قبلی به وجود آورند و بدین ترتیب با تولید انبوه و توزیع گسترده ماده جدید و تبلیغات وسیع غیر رسمی توسط تولید کنندگان به راحتی موادجدید با ویژگیهای نوین و عاری از معایب مواد قبلی وارد بازار مصرف می شوند و با تغییر الگوی مصرف معتادان تنها نوع ماده مصرفی تعویض می شود اما از تعداد نفرات مصرف کننده کاسته نخواهد شد.
در دهه 90-1980 طرح عظیم پیشگیری از اعتیاد در سطح ایالات متحده به اجرا در آمد. این طرح که به NIDA شهرت یافته بود با بودجه ای بالغ بر چندین میلیارد دلار و برنامه ریزی بسیار جامع تلاش می کرد با اجرای برنامه های علمی، فرهنگی، سیاسی و اقتصادی اقدام به پیشگیری و مهار سوء مصرف و وابستگی به مواد مخدر به ویژه هرویین در سطح ایالات متحده کند. موج گسترده اطلاع رسانی در رسانه های گروهی، آموزش والدین، نوجوانان و تمامی اقشار پیرامون مضرات مواد مخدر، تدابیر قانونی و امنیتی برای جلوگیری از ورود مواد، اجرای طرحهای متعدد درمانی و بازتوانی برای معتادان و انواع روشهای دیگر برای کنترل اعتیاد به هرویین در طرح NIDA به مورد اجرا گذاشته شد. موفقیت طرح طی چند سال پس از شروع شدن آن نمایان شد و به گفته مجریان آن تا حدود 80 درصد در کنترل اعتیاد به مواد مخدر (هرویین) موثر واقع شد.
اما اتفاقی در حال تولد بود! تمامی مضرات هرویین و مواد مخدر نظیر وابستگی جسمانی، عوارض روانی، رخوت و سستی، از دست دادن نیرو و نشاط، دردهای جسمانی قطع مصرف و... که توسط طرح NIDA و به منظور پیشگیری از تمایل به مصرف مواد مخدر عنوان شده بود، دستاویزی شد تا زمینه رواج و مصرف کوکایین به وجود آید.
کوکایین ماده محرکی بود کمه برخلاف هرویین ایجاد رخوت و سستی نمی کرد و با تقویت نیروی جسمی و تحرک بیشتر موجب نشاط و سرخوشی می شد. وابستگی جسمی نداشت و دردی به خاطر قطع مصرف آن در بدن ایجاد نمی شد. گویی تمامی تبلیغات طرح NIDA به نفع کوکایین تمام شد و تولید کنندگان مواد اعتیادآور با داشتن سرمایه های هنگفت ابتکار عمل را به دست گرفته و از ریشه های فردی و اجتماعی تقاضای مواد استفاده کردند و معضل مواد در نوع و قالبی دیگر ادامه یافت.
تجربه ای جدید در ایران:
ایران، افغانستان، هند، پاکستان و ترکیه کشورهایی بودند که پس از جنگ تریاک در سالهای نخستین قرن بیستم و اجلاس شانگهای (1909) رسماً مرکز تولید مواد مخدر (تریاک) در جهان شدند. دولتهای این ممالک رسماً به طور قانونی اجازه داشتند به منظور تهیه مواد اولیه دارو در جهان به کشت خشخاش و تولید تریاک بپردازند و در بازارهای بین المللی این مواد را عرضه کنند. به طوری که در سال 1307 شمسی دولت ایران 7 درصد از در آمد ملی خود را از طریق صادرات تریاک به دست آورد و پس از نفت، تریاک به ازای هر کیلوگرم 15 دلار، بالاترین درآمدارزی محسوب می‌شد.
اما عواقب ناشی از این تجارت گریبانگیر ملتها شد. اعتیاد به تریاک تا به آنجا پیش رفت که مورخان یکی از علل اصلی وارد نشدن ایران به جنگ جهانی را اعتیاد مردان و سربازان ایرانی به تریاک بر شمردند. از آن ایام معضل اعتیاد در ایران فزونی یافت و به موازات آن اقدامات قانونی به منظور پیشگیری از اعتیاد و مبارزه با مواد مخدر نیز شکل گرفت. به طوری که اولین قانون مبارزه با مواد مخدر در ایران در سال 1289 (1910م) و تنها یک سال پس از اجلاس شانگهای به تصویب مجلس رسید.
قریب به یکصد سال مبارزه رسمی با معضل مواد در ایران موجب شده است باور عمومی نسبت به اعتیاد تنها متوجه مواد مخدر (تریاک و مشتقات آن نظیر مرفین و هرویین) شود و مقابله با آن چه در مراحل پیشگیری و چه درمان براساس ویژگیهای مواد مخدر شکل گیرد.
والدین اغلب می پندارند، فرزندشان هنگامی معتاد است که لاغر و تکیده، گوشه‌گیر ومنزوی، ژولیده و نامرتب، دندانهای زرد و دستان چروکیده، مصرف زیاد سیگار و چای غلیظ و درد جسمانی ناشی از عدم مصرف و چرتهای بی وقت میانه روز را از خود نشان دهد. تمامی تبلیغات رسانه ای نظیر مجموعه های تلویزیونی، عکسهای مطبوعاتی و آموزشهای همگانی به آنان اعتیاد را چنین آموختند. بنابراین، مبارزه با مواد یعنی جلوگیری از ورود و تولید مواد مخدر، پیشگیری یعنی آگاهی یافتن نسبت به ویژگیها و مضرات مواد مخدر و درمان یعنی از بین بردن علائم و عوارض جسمی ناشی از سوء مصرف مواد مخدر.
تاریخ اعتیاد در ایران:
مواد خطرناک صنعتی
L.S.D قوی ترین ماده توهم زاست و از نوعی ماده استخراج شده از قارچ انگلی کمه روی گیاه چاودار زندگی می کند، تهیه می شود. این ماده به طور مصنوعی نیز قابل تولید است. L.S.D در اشکال مختلف مثل قرصهای بسیار کوچک (معمولاً به رنگ نقره ای خاکستری) کپسول، پودر سفید رنگ، مربع های ژلاتینی نازک و مایه صاف بدون رنگ و بو وجود دارد. یکی دیگر از اشکال رایج L.S.D کاغذهای مربع شکل آغشته به L.S.D محلول در الکل است که معمولاً در ابعاد 6 تا 7 میلیمتر (گاه تا 12 میلیمتر) با تصاویر جالب (مثل کبوتر، توت فرنگی، ستاره و...) با رنگهای روشن و جذاب عرضه می شود. معمولاً تعداد زیادی از این کاغذها به هم متصل و از طریق خطوط برش که روی کاغذ ایجاد شده است، قابل جدا کردن از یکدیگرند. آثار مصرف L.S.D دو ساعت پس از مصرف ظاهر می شود و معمولاً 8 تا 14 ساعت دوام دارد.
این آثار عبارتند از: تغییر رفتاری و روانی (اضطراب، واکنش هراس، ترس از دیوانگی، افسردگی، سوءظن، اختلال در قضاوت، رفتارهای خود آزارانه و حتی خودکشی) اختلال ادراکی (مسخ شخصیت و واقعیت، دیدن تصاویر یا شنیدن صداهایی که وجود ندارند) اختلال تعادل، افت عملکرد شغلی و اجتماعی. همچنین در اثر مصرف طولانی L.S.D عوارضی نظیر اختلالات روانی شدید و دیرپا حاصل می‌شود.
بخشی از فهرست مطالب مقاله قرص های شادی آور و هیجان‌زا (اکستازی)
مقدمه
قرص های شادی آور در ایران
تاریخچه
مصاحبه
هشدار X سرفصل جدید تاریخ اعتیاد در ایران
تجربه ایی جدید در ایران
مواد خطرناک صنعتی
عوارض پیامدهای اکستازی
آمارگیری
نتیجه گیری
دانلود مقاله قرص های شادی آور و هیجان‌زا (اکستازی)
