سپیده حاصلی - کارشناس ارشدمهندسی عمران، گرایش سازه، دانشگاه صنعتی سهند تبریز
مهدی پورشاء - استادیارگروه سازه، دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه صنعتی سهند تبریز
حسین نخستین فعال - کارشناس ارشدمهندسی عمران، گرایش سازه، دانشگاه صنعتی سهند تبریز
چکیده مقاله:
جداسازی پایه ی لرزه ای یک سیستم استهلاک انرژی است که پاسخ های لرزه ای یک سازه از قبیل شتاب ها و دیریفت های طبقه را کاهش می دهد. جداساز لرزه ای با دور کردن زمان تناوب سازه از زمان تناوب غالب زمین لرزه ها، پاسخ سازه و در نتیجه خسارات وارده را کاهش می دهد. از طرفی تاریخچه ی زمانی شتاب زلزله های حوزه ی نزدیک گسل، محتوای فرکانسی بالایی دارد. تحریکات شدید این زلزله ها که با دامنه ی بزرگ، پریود بلند و تحریکات پالس گونه مشخص می شوند، جابه جایی های بزرگ در جداساز ایجاد می کنند. در این تحقیق سعی می شود که جداسازی پایه ی ساختمان ها به عنوان راه حلی برای حفاظت آن ها در برابر این گونه زلزله ها بررسی شده و پاسخ های لرزه ای سازه های جداسازی شده، تحت اثر زلزله های حوزه نزدیک گسل، با استفاده از تحلیل های تاریخچه زمانی غیرخطی، مورد مطالعه قرار گیرد. همچنین، تاثیر مشخصات مخصوص رکوردهای نزدیک گسل شامل اثر جهت پذیری رو به جلو، پرتابی و بدون پالس روی عملکرد لرزهای مدل ها بررسی می شود.
کلیدواژهها:
جداسازی پایه، زلزله های حوزه ی نزدیک گسل، تحلیل دینامیکی غیرخطی، اثر پرتابی (Fling-Step) ،تاثیرجهت پذیری رو به جلو (Forward-Directivity)
ارزیابی لرزه ای ساختمان های جداسازی شده ی پایه تحت اثر زلزله های حوزه ی نزدیک گسل