مقاله با عنوان فوق که در دومین کنفرانس برنامه ریزی و مدیریت محیط زیست ارائه شده است، آماده دانلود می باشد.
محل برگزاری کنفرانس: تهران - دانشگاه تهران
سال برگزاری کنفرانس: 1391
تعداد صفحات مقاله: 12
محتویات فایل: فایل zip حاوی یک pdf
چکیده
اصطلاح بهسازی شهری، از حدود دهه 40 در محافل علمی - آموزشی کشور به کار گرفته شد، اما به دلایلی که شاید شناختشان بی جا نباشد، به تنهایی به کار نیامد و هر بار که بخش خاصی از مقوله مرمت شهری به میان آمد، با نوسازی شهری در ادبیات نوشتاری دانش شهرسازی ایران، همراه گشت. در حالی که گاهی نوسازی (نوسازی شهری) و بهسازی شهری هر یک جداگانه تعریف می‌شوند، اما این دو مفهوم بعضا در تکمیل یکدیگر و برای ارائه معنایی خاص در مرمت بافت‌های شهری تاریخی و ارزشمند مورد استفاده قرار می‌گیرند. بهسازی عبارت است از اصلاح وضع محله‌ها و ساختمان‌های واقع در محله‌ها، بر اساس یک طرح جامع، هماهنگ کننده، به نحوی که حالت فرسودگی و رکود و رخوت در آنها از بین برود. همچنین نوسازی عبارت است از احیا و یا تجدید بنای محله های موجود، بر اساس یک طرح هماهنگ و کنترل شده همراه با پاک‌سازی زاغه‌ها و ساختمان‌های نامتناسب و مزاحم و ناهماهنگ.
بنابراین بهسازی و نوسازی شهرها عبارت است از هر عملی که برای رفع فرسودگی شهرها یا جلوگیری از فرسوده شدن شهرها صورت گیرد. بنابراین برای بهسازی و نوسازی شهرها نیز همچون سایر امور مربوط به شهر قوانین و مقرراتی تصویب و اجرا شده است. از جمله این قوانین عبارتند از:
الف) قانون مربوط به تملک زمین‌ها برای اجرای برنامه های شهرسازی مصوب خرداد ماه 1339
ب) قانون نوسازی و عمران شهری مصوب آذر ماه 1347.هدف این مقاله استفاده از رویکرد تحلیلی برای بررسی قوانین و مقررات مربوط به بهسازی و نوسازی شهرها و آیین نامه های اجرایی این قوانین میباشد. در این پژوهش از روش توصیفی استفاده شده و برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از روش مطالعه کتابخانه ای استفاده شده است. مهمترین نتیجه حاصل از این تحقیق به قرار زیر است:شناخت بهتر قوانین و مقررات بهسازی و نوسازی شهرها و دامنه عملکرد این قوانین در شهرها میباشد.
بررسی قوانین و مقررات بهسازی و نوسازی شهرها
