دانلود مقاله ترجمه شده امپراتوری ماد، پایان اورارتوها و جنگ کوروش کبیر در 547 قبل از میلاد (فهرست رویدادهای Nabonidus II 16)

اختصاصی از زد فایل دانلود مقاله ترجمه شده امپراتوری ماد، پایان اورارتوها و جنگ کوروش کبیر در 547 قبل از میلاد (فهرست رویدادهای Nabonidus II 16) دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

چکیده
تمرکز این مقاله ابتدا بر روی خواندن توپونیم (نام گرفته شده از یک مکان) در فهرست رویدادهای Nabonidus II 16 است که فقط کاراکتر اول آن حفظ شده است و تمرکز بعدی این مقاله بر روی سنجش مجدد تاریخی است که در آن نمی توان یک قلمرو کنترل شده بصورت ضعیف توسط اتحاد مادها را نمی توان یک امپراتوری نامید. بر خلاف دیدگاه عمومی، کاراکتر اول را نمی توان بصورت “LU” خواند که نیازمند اینست که ما متن را بصورت lu-[ud-di] یا همان لیدیا (Lydia) باز نویسی کنیم. تطبیق دست خط ها بدون تردید نشان میدهد که این کاراکتر نشاندهنده است و تنها بازسازی قابل قبول یا همان اورارتو می باشد. بنابراین اورارتو در اواخر قرن هفتم قبل از میلاد توسط مادها سرنگون نشد بلکه بصورت یک نهاد سیاسی مستقل تا اواسط قرن ششم قبل از میلاد ادامه داشت. بنابراین فهرست رویدادهای Nabonidus II 16 نشان میدهد که این پیروزی کوروش کبیر بود که به سلطنت اورارتوها پایان داد.

مقدمه
در سال 1988، 1994 و 1995، هلین سانسیسی-ویردن برگ وجود امپراتوری مادها بعنوان یک نهاد سیاسی با ساختارهای قابل قیاس با ساختارهای امپراتوری های آشوری جدید، بابلی جدید و یا هخامنشی را زیر سوال برد. او یک راهکار روش شناسی جدید را درخواست کرد، اعتبار کلی مهمترین منبع ما (Medikos Logos هرودوت) را مورد شک قرار داد، و شکاف های موجود در منابع غیر کلاسیک را عمدتاً برای نیمه اول قرن ششم قبل از میلاد شناسایی کرد. او همچنین مدلهای مردم شناسی تشکیل دولت ها و سیستم های مفهومی استفاده شده در علوم اجتماعی را بررسی کرد.
من و بورخارت کیناست بصورت مستقل از هم، وضعیت تابعیت منتسب به پارسیان اول یا مادها را زیر سوال برده ایم. امیلی کورت اخیراً نشان داده است که سرزمین مرکزی آشور و همچنین حاشیه های شرقی آن (منطقه اطراف عرفه) بخشی از امپراتوری بابل جدید بود. هر دو منطقه پس از سقوط حکومت آشوری قبلی،تحت کنترل کامل امپراتوری بابل بودند. یک کنفرانس بین المللی که در سال 2001 در شهر پادوا برگزار شد بر مسئله امپراتوری مادها از یک دیدگاه میان رشته ای تمرکز داشت، و خصوصاً به بررسی دیدگاه های تاریخی، باستان شناسی و زبان شناسی تاریخی پرداخت. اگرچه مشخص شد که حتی جدیدترین تلاش ها برای بازسازی زبان مادها بر پایه علمی محکمی استوار نیست، با اینحال اختلافاتی در مورد وجود امپراتوری ماد باقی مانده است. بعضی ها وجود چنین نهادی را زیر سوال بردند؛ البته بعضی ها هم گفتند که امپراتوری ماد وجود داشته است که نقش مهمی را در تاریخ خاور نزدیک باستان ایفا می کرده است. در هر صورت مشخص شد که دیدگاه های مدرن در مورد این امپراتوری تا حد زیادی به تصویر ترسیم شده توسط هرودوت در Histories خود بستگی دارد که حدود 420 قبل از میلاد تکمیل شد. همچنین جالب است بدانیم که منابع خط میخی مربوط به مادها از قرن نهم به بعد از دیدگاه وجود امپراتوری ماد پشتیبانی نمی کنند. این مسئله در مورد بقایای باستانی نیز درست است، که تفسیر آنها اغلب به منابع نوشتاری بستگی دارد. مطالعات جدیدتر نیز تردید در مورد وجود امپراتوری ماد را بیشتر می کنند و اثبات میکنند که ما باید بین امپراتوری های خاور نزدیک باستان بعنوان یک واحد کلی، و دولتی تمایز قائل شویم که مادها در نیمه اول قرن ششم قبل از میلاد تشکیل دادند.
هدف مطالعه حاضر اینست که توجه شما را به یک مسئله خاص در رابطه با امپراتوری ماد و ابعاد جغرافیایی آن جلب کند که در کنفرانس پادوا فقط بصورت مختصر بیان شد و بنابراین بررسی های بیشتر را تضمین می کند: پایان حکومت اورارتوها، که موضوعی است که بدون تردید با سوال امپراتوری مادها مرتبط است.
ما در مورد این رخداد اطلاعات کمی داریم چون مدارک منابع نوشتاری در دهه چهلم قرن هفتم قبل از میلاد به پایان می رسد. با اینحال هنوز این همرایی وجود دارد که دولت اوارتو در پایان این قرن توسط مادها سقوط کرد. یک دلیل اصلی برای این گفته، همان گفته هرودوت است که امپراتوری مادها تا رودخانه هیلز (River Halys) در غرب پیشروی کرد. مرز هیلز که توسط هرودوت بیان شده است عموماً بعنوان یک حقیقت تاریخی پذیرفته شده است: مادها تا حدودی قادر بودند که حکومت خود را به سمت غرب پیش ببرند. البته تصویر هرودوت از امپراتوری ماد تا حد زیادی بر مبنای مدل بعدی امپراتوری هخامنشی است، و مرز هیلز نیز به نظر می رسد که یک ساختمان باشد.
مدارک رویدادهای تاریخی
ما جدا از هرودوت، هیچ منبع دیگری نداریم که این پیشروی مادها به غرب را نشان دهد. اطلاعات غیر کافی فراهم شده توسط منابع خط میخی ما، نفوذ بابلی ها (و نه مادها) را در آناتولی شرقی (eastern Anatolia) نشان میدهد. رخدادهای تاریخی بابلی و بیان اتحاد بین بابلی ها و مادها را نشان میدهد که البته ارتش بابلی ها عملیات جنگی بیشتری در آناتولی داشته اند. برای مثال در سال 609 قبل از میلاد، نابوپولاسار این سربازان را بسوی شمال به سمت منطقه ایزالا (Izalla) و تا منطقه اورارتو روانه کرد:
فهرست رویدادهای 3، خطوط 74-70:

شاه آکاد به کمک سربازان او آمد، اما وارد نبرد نشد. او به ایزالا رفت و در بسیاری از مکان های کوهستانی […] آتش افروخت. در این زمان سربازان [(؟) … ] تا منطقه اورارتو حرکت کردند. در […] آنها […] را غارت کردند. آنها پادگانی را که شاه […] در آنجا ساخته بود ویران کردند و به […] بالا رفتند.

این متن فعالیت سربازان بابلی را نه تنها در غرب بلکه در مناطق متعلق به قسمت شرقی آناتولی را نیز نشان میدهد.
فهرست رویدادهای 4، که با سال 18 ام از نابوپولاسار آغاز می گردد، نیز ثبت پیشروی های سربازان بابلی را ادامه می دهد. در سال های 608 و 607 قبل از میلاد، ارتش بابل بار دیگر در منطقه اورارتو مشغول جنگ شد:
فهرست رویدادهای 4، خطوط 4-1:

در سال 18 ام منطقه نابوپولاسار در ماه الول (Elul)، شاه آکاد سربازان خود را جمع کرد، در امتداد ساحل تیگریس (Tigris) حرکت کرد، از کوه بیت-حانونیا ( ) در منطقه اورارتو بالا رفت، و شهرها را به آتش کشید و غارت کرد. در ماه تبت ( ) شاه آکاد به کشور خود بازگشت.

این در سال بعدی نیز رخ داده است:
فهرست رویدادهای 4، خط 11:

… او (یعنی نابوپولاسار) تا اورارتو بر همه سرزمین ها پیروز شد.

ارتش بابلی ها باید در این میان، به تجربه زیادی در مبارزه در این مناطق کوهی دست پیدا کرده باشند. فهرست رویدادهای 6 که پیشروی نظامی نری گلیسار در سیلیسیا را نشان میدهد و بر توانایی ارتش بابل برای مبارزه در قلمرو کوهستانی تأکید دارد:
فهرست رویدادهای 6، خطوط 23-9:

او (یعنی نری گلیسار) تلفات زیادی به ارتش بزرگ وارد کرد، بسیاری از سربازان و اسب های آنها را اسیر کرد. او آپاشو را تا مسافت 15 دو ساعته در امتداد کوهستان های سخت دنبال کرد، و که مردان برای عبور از آنجا باید تا اورا (Ura) (اقامتگاه سلطنتی او) پشت سر هم حرکت کنند؛ اما او را اسیر نکرد، بلکه اورا را گرفت و آنجا را غارت کرد. (قسمت پاک شده) پس از طی یک مسافت 6 دو ساعته، در یک منطقه کوهستانی و با گذرهای دشوار، از اورا به کیرشی ( ) (اقامتگاه سلطنتی اجداد او)، او کیرشی (شهر قدرتمند و خانه شاهنشاهی) را تسخیر کرد. او دیوارهای اطراف آن، کاخ آن، و ساکنان آنرا با آتش سوزاند. او با کمک قایق ها پیتوسو را گرفت که سرزمینی در وسط اقیانوس است، و 6 هزار سرباز در شهر مستقر شدند. او شهر را ویران کرد و ساکنان آنرا بعنوان زندانی اسیر کرد…

این فهرست رویدادها، توپونیم های آناتولی شرقی را مانند ایزالا، بیت حنونیا و و همچنین "محل هایی با کوه های بسیار" در رابطه با ارتش بابل ذکر کرده اند. بخاطر اینکه این فقط یک عمل بابلی (و نه مادی) در کوه های اورارتو است و فقط فعالیت های ارتش بابل در آناتولی شرقی است که ثبت شده است، بنابراین به نظر می رسد که بابلی ها افراد نظامی اصلی در این مناطق بوده اند.
فهرست رویدادهای Nabonidus II 16
یک منبع دیگر نیز وجود دارد که تاریخ آناتولی شرقی را در نیمه اول قرن ششم قبل از میلاد مشخص می سازد: برای برای سال نهم Nabonidus (547 قبل از میلاد) فهرست رویدادهای 7 (فهرست رویدادهای Nabonidus) II 16 جنگ کوروش کبیر با سرزمینی را گزارش می دهد که فقط کاراکتر اول آن در متن قابل تشخیص است. حتی با اینکه قبلاً گفته شده و هنوز نیز گفته می شود که این سرزمین لیدیا (Lydia) بوده است، بنابراین دیگر نمی توان از این محل دفاع کرد چون ساده است و توسط متن فهرست رویدادها پشتیبانی نمی گردد. در سال 1997 جواچیم اوسنر این متن را با نتیجه مشخصی دوباره مورد بررسی و مقابله قرار داد:

این تطبیق دست خط ها توسط متیو واترز در پاییز 2005 نیز تأیید شد: تطبیق اوسنر از واضح است. من نمی توانم آنرا به شیوه دیگری تصور کنم که خوانده شود.
این خواندن جدید باید اساسی برای همه بحث های آینده باشد. بخاطر اینکه خط II 17 به ما نشان میدهد که شاه کشور که در خط 16 ذکر شده است، از کوروش شکست خورد و خطوط 17-16 در مورد پایان یک ساختار سیاسی هستند و فقط مرجعی برای یک نهاد جغرافیایی نیستند. بنابراین این متن حاوی اطلاعات مهمی برای پایان اورارتوها است و هیچ ارتباطی با تاریخچه لیدیا ندارد. بنابراین ما باید فهرست رویدادهای 7، II 15-18 را بصورت زیر ترجمه کنیم:

در ماه نیسان، شاه کوروش (دوم) پارسو (Parsu) ارتش خود را جمع آوری کرد و از آربیلا ( ) به سمت تیگریس ( ) حرکت کرد، و در ماه ایار ( ) به سمت اورارتو حرکت کرد. او شاه آنجا را شکست داد (یا: شاه آنجا را کشت)، دارائی های آنجا را غارت کرد، و پادگان خود را در آنجا مستقر کرد. پس از آن، شاه و پادگان او در آنجا ماندند.

فرمت این مقاله به صورت Word و با قابلیت ویرایش میباشد

تعداد صفحات این مقاله  12  صفحه

پس از پرداخت ، میتوانید مقاله را به صورت انلاین دانلود کنید

دانلود پاورپوینت معماری هخامنشیان

اختصاصی از زد فایل دانلود پاورپوینت معماری هخامنشیان دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

پاورپوینت معماری هخامنشیان در 33 اسلاید جامع و قابل ویرایش می باشد.

مقدمه

مقارن سال 560ق.م. دو دولت نیرومند آریایی ماد و پارس با هم متحد شدند و بدین ترتیب، امپراطوری ایران تشکیل شد. این وقتی بود که کورش کبیر، نخستین شاه هخامنش، پدربزرگش را که بر مادها پادشاهی داشت، از تخت به زیر افکند. «نبودکد نصر» یا شا شاهان به روایت کتاب دانیال نبی می‌گوید: «من دیواری محکم برافراشتم که گرداگرد بابل کشیده شود ... تا دشمنی که قصد حمله به ماد را داشته باشد، نتواند تهدیدمان کند ... [و] شهر بابل را به یک دژ مستحکم تبدیل کردم». لیکن پس از حکاکی این دست‌خط بر روی دیوار مزبور، شهر به تصرف کورش پادشاه ایران درآمد و عمر سلسله «نبوکد نصر» به پایان رسید. انگیزه گسترش قلمرو امپراطوری ایران، ایرانیان را به نقاطی بس دورتر از بابل کشانید. مصر در سال 525ق.م. در برابر ایرانیان تسلیم شد. در سال 480ق.م.، امپراطوری ایران از رود سند و تا رود دانوب گسترده بود و فقط مقاومت پیروزمندانه یونانیان در سده پنجم پیش از میلاد توانست مانع الحاق اروپای جنوبی به این امپراطوری شود.

به دست این مردان خارق‌العاده، یعنی کورش و داریوش اول، سراسر آسیا تسخیر شد و ایران به عنوان نخستین امپراطوری بزرگ جهان بدل گشت و 230 سال دوام یافت. از نیل تا جیحون و از دریای اژه تا رود گنگ، عصر نوینی آغاز شده و ثبات بی‌سابقه‌ای بوجود آمده بود. حکومت مقتدر بر پا شد و شبکه ارتباطی کارآمدی، تجارت را تشویق می‌کرد و ثروت هنگفتی پدید آورده بود.

امپراطوری بزرگ هخامنشیان در 2565 سال پیش، یعنی سال 560ق.م. به دست کورش کبیر تاسیس گردید. کورش تاجگذاری کرد و این سلسله با عظمت حدود 230 سال دوام یافت.

کورش به عنوان نخستین نمایش قدرت،‌ به ساختن مجموعه بسیار بزرگی شامل کاخ‌ها، معابد و ساختمان‌های عمومی پاسارگاد در جایی نزدیک شیراز پرداخت و در کتیبه‌ای نصب شده بر ستونی بلند خود را شاه هخامنشی خواند و این نخستین کانون امپراطوری، معرف سبک معماری هخامنشی است و منشاء آن را به خوبی آشکار می‌سازد که البته امروزه از آن مجموعه به جز مقبره خود کورش بقایای زیادی باقی نمانده است که بنای مقبره کورش رو به نام پاسارگاد می‌شناسیم، ولی این مقبره جزئی از آن مجموعه بوده است که یک مقبره شش پله و تماماً از جنس سنگ و با سقفی شیبدار می‌باشد و در سال 529ق.م. ساخته شد و مقبره خودش و زنش درون آن می‌باشد.

اندازه و ابعاد این مقبره وقتی مشخص می‌شود که در کنار اولین پله آن قرار بگیریم که حتی از قد خود ما نیز بلندتر است، مثلاً یک انسان بلند قد می‌تواند سطح پله بعدی را ببیند. ارتفاع پله اول 180-170 سانتیمتر می‌باشد. عرض مقبره کورش 5/13 متر است که مقبره کورش و زنش به روایتی در سقف این بنا است. با توجه به شش پله مقبره که رو به بالا از ارتفاعشان کاسته می‌شود، پیداست که حتی برای نخستین پادشاه هخامنشی نیز کوه و شکل نمادین آن به اندازه بین‌النهرین اهمیت داشته است. ابعاد مقبره در مقایسه با بناهای بعدی هخامنشی متناسب‌تر است، ولی مقیاس واقعی آن را زمانی می‌توان دریافت که درنظر بگیریم پایین‌ترین پله یا پی آن بلندتر از قامت آدمی است.

این بنا را پیش از مرگ کورش، در سال 529ق.م. ساخته بودند و هرچند او در جنگی در دوردست‌های شمال خاوری کشته شد، جسدش را برای دفن کردن به این مکان آوردند. علاوه بر این بناهای باقیمانده پاسارگاد، اینک ویران است و مشکل می‌توان دریافت که شکل آنها چگونه بوده است..

و ............

دانلود مقاله کوروش بزرگ

اختصاصی از زد فایل دانلود مقاله کوروش بزرگ دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

کوروش دوم (به پارسی باستان: ) که به کوروش بزرگ و کوروش کبیر مشهور است، بنیان‌گذار و نخستین شاه شاهنشاهی هخامنشی بود که در بین سال‌های ۵۵۹ تا ۵۲۹ پیش از میلاد، بر نواحی گسترده‌ای از آسیا حکومت می‌کرد. کوروش در استوانه خود که در بابل کشف شده، خودش را «فرزند کمبوجیه، شاه بزرگ انشان، نواده کوروش، شاه بزرگ انشان، نواده چیش‌پیش، شاه بزرگ انشان، از خانواده‌ای که همیشه پادشاه بوده‌است» معرفی می‌کند. به گفته هرودوت، کوروش نسب شاهانه داشته‌است و به‌جز کتزیاس، دیگر نویسندگان یونانی، ماندانا دختر آستیاگ را مادر کوروش دانسته‌اند و گزارش داده‌اند که کوروش حاصل ازدواج کمبوجیه یکم و ماندانا بوده‌است. برخی از مورخان امروزی این روایت را معتبر می‌دانند اما برخی دیگر اعتقاد دارند رواج این روایت ریشه‌های سیاسی داشته‌است و هدفش این بوده که از بنیان‌گذار شاهنشاهی هخامنشی، مردی نیمه‌مادی بسازد تا مادها را با فرمانروایی پارس‌ها آشتی دهد و اصولاً رابطه‌ای بین ماندانا دختر آستیاگ و کوروش قائل نیستند و آن را افسانه می‌دانند.

درباره کودکی و جوانی کوروش و سال‌های اولیه زندگی او روایات متعددی وجود دارد؛ اگرچه هر یک سرگذشت تولد وی را به شرح خاصی نقل کرده‌اند، اما شرحی که آنها درباره ماجرای زایش کوروش ارائه داده‌اند، بیشتر شبیه افسانه‌است. هرودوت در مورد دستیابی کوروش به قدرت، چهار داستان نقل می‌کند؛ ولی فقط یکی از آنها را معتبر می‌داند. طبق نظر گزنفون از قرن پنجم تا چهارم پیش از میلاد مسیح یک سلسله داستان‌های متفاوت درباره کوروش نقل می‌شده‌است.

کوروش ابتدا علیه شاه ماد طغیان کرد و سپس به پایتخت حکومت ماد در هگمتانه یورش برد و با کمک‌هایی که از درون سپاه ماد به او شد، هگمتانه را فتح کرد. سپس کرزوس، شاه لیدیه را شکست داد و به‌سوی سارد لشکر کشید و پس از دو هفته، شهر سارد به اشغال نیروهای ایرانی درآمد. کوروش مسئولیت فتح دیگر شهرهای آسیای صغیر را به فرماندهانش واگذار کرد و خود به اکباتان بازگشت و به‌سوی «پارت»، «زرنگ»، «هرات»، «خوارزم»، «باختر»، «سغد»، «گندار»، «ثه‌تَ‌گوش» و «اَرَخواتیش» لشکر کشید. جزئیات این جنگ‌ها در تاریخ ثبت نشده‌است و اطلاع کمی درباره کیفیت این نبردها وجود دارد.

در بهار سال ۵۳۹ پیش از میلاد، کوروش آهنگ تسخیر بابل را کرد و وارد جنگ با بابل شد. به گواهی اسناد تاریخی و عقیده پژوهشگران، فتح بابل بدون جنگ بوده‌است و توسط یکی از فرماندهان کوروش به‌نام گئوبروه در شب جشن سال نو انجام شد. هفده روز پس از سقوط بابل، در روز ۲۹ اکتبر سال ۵۳۹ پیش از میلاد، خود کوروش وارد پایتخت شد. تصرف بابل نقطه عطفی بود که باعث ایجاد تعادل بین قدرت‌های درگیر در آسیای غربی شد و زمینه بازگشت یهودیان تبعیدی به میهن‌شان در اسرائیل را فراهم کرد. کوروش همچنین دستور داد که پرستش‌گاه اورشلیم را بازسازی کنند و ظروف و اشیای طلایی و نقره‌ای را که نبوکدنصر از اورشلیم ربوده بود، به یهودیان تحویل داد.

استوانه کوروش پس از شکست دادن نبونعید و تصرف بابل، نوشته شده و به منزله سند و شاهد تاریخی پرارزشی‌است. در سال ۱۹۷۱ میلادی، سازمان ملل متحد استوانه کوروش را به همه زبان‌های رسمی سازمان منتشر کرد و بدلی از این استوانه در مقر سازمان ملل در شهر نیویورک قرار داده شد.

هرودوت گزارش می‌دهد که کوروش در جنگ با ماساگت‌ها کشته شد؛ ولی این دیدگاه را اکثر مورخان جدید رد می‌کنند و معتقدند که داستان هرودوت ساختگی است. تنها منبع موثق کهنی که غیرمستقیم به مرگ کوروش اشاره می‌کند، دو لوح و سند گلی یافت‌شده در بابل است که نخستین آن مربوط به دوازدهم اوت ۵۳۰ پیش از میلاد است که تاریخ آن «نهمین سال کورش، شاه کشورها» را نشان می‌دهد. سند دوم که مربوط به سی و یکم اوت ۵۳۰ پیش از میلاد است، «سال آغاز فرمانروایی کمبوجیه، شاه کشورها» را بر خود دارد. این دو سند که در ظاهر اهمیت چندانی ندارند، در واقع نشان می‌دهند که کوروش در فاصله بین ۱۲ تا ۳۱ اوت سال ۵۳۰ پیش از میلاد درگذشته‌است و یا حداقل، خبر درگذشت وی و بر تخت‌نشینی کمبوجیه در این تاریخ به بابل رسیده‌است.

پیش از سال ۵۵۰ قبل از میلاد پارس‌ها نقش به سزایی در تحولات دنیا بازی نمی‌کردند اما در این سال پیروزی‌ها و فتوحات کوروش بر سلاطین همسایه آغاز گردید. کوروش یک نظامی نابغه بود، به طوری که بین سال‌های ۵۵۰ تا ۵۳۹ پیش از میلاد با فرماندهی موفق لشکریانش پیروزی‌های متعددی کسب نمود. گستردگی پهنه حکومت کوروش تا سال ۵۳۹ پیش از میلاد از شرق، رود سند در هندوستان و از غرب، آناتولی بود. این قلمرو حکومتی ۳۲۰۰ کیلومتر طول داشت.

نام کوروش صفحه 4
تبار و خانواده صفحه 7
کودکی و نوجوانی صفحه 9
جنگ با مادهاصفحه 10
فروپاشی فرماندهی لیدیهصفحه 12
تسخیر شرق ایران و غرب آسیای میانه و ایلامصفحه 14
فتج بابلصفحه 15
نبرد با ماساگت‌ها و مرگصفحه 17
شخصیت کوروش صفحه 18
دین کوروش صفحه 19
ذوالقرنینصفحه 20
کوروش در کتاب های تاریخی مسلمانانصفحه 21
آرامگاه کوروش صفحه 22
بنا ها و کاخ هاصفحه 22
استوانه کوروشصفحه 23
منابع صفحه 25

شامل 25 صفحه فایل word