هنر رزمی جوجوتسو پایة ورزش جودو می باشد. در قرن شانزدهم، جوجوتسو به هنرهای رزمی با دست خالی در ژاپن معروف بود. قبل از اینکه جودو بعنوان رشته ای در المپیک 1964 پذیرفته شود، این ورزش فقط یک ورزش دفاع از خود بود که توسط جیگاروکانو در سال 1882 میلادی ابداع شده بود.
ریشه جودو در ورزش باستانی سامورایی است و در آن از گلاویزشدن و گرفتن یقه استفاده می شود.
در ژاپن اسامی زیادی را برای هنرهای رزمی با دست خالی بکار می بردند، مانند واجوتسو، یاوارا، کوگوسوکو، تای جوتسوو کمپو.
در سال 1882 یک استاد جوان به نام جیگاروکانو سبک خودش را ابداع کرد و آنرا کودوکان نامید. کانو بعدها ترجیح داد که به هنر رزمی که ابداع کرده بود جودو بگوید. درست همان معنی که جوجوتسو یعنی« هنررزمی آرام» می دهد جودو هم به معنی
« روش آرام یا نرم»است. کانو این نام را انتخاب کرد. چون می خواست شاگردانش نه تنها در هنرهای رزمی مهارت پیدا کنند بلکه می خواست که آنها راه و روش زندگی کردن آرام را نیز بیاموزند. از ورزش جودو، پرت کردن، گیرانداختن، به حال خفگی افتادن، یا قفل کردن مفاصل حریف و تسلیم کردن او می باشد. در ورزش جودو هیچ ضربه مشت یا لگدی زده نمی شود، به همین دلیل این ورزش با سایر ورزشهای رزمی دیگر فرق می کند. حتی زمانی که جودو را برای دفاع از خود یاد می گیرید آموزش می بینید که چگونه با پرت کردن، به حال خفگی انداختن و قفل کردن مفاصل حریف ضربات مشت، لگد و سایر سلاحهایی را که او علیه شما استفاده می کند را دفع می کنید. جودو ورزش بسیار جالبی برای دفاع از خود می باشد . جودو به ورزشکار می آموزد که جودوکا بود بلکه می خواست همه از اصول او بهره ببرند. یعنی جودوکا نه تنها از خود دفاع می کند و مواظب خودش است، بلکه مواظب است تا حریف هم صدمه نبیند.
این اصول هم حتی در آموزش جودو هم تأثیر گذاشته است. در بسیاری از ورزشهای رزمی، ورزشکار فقط به فکر یادگرفتن مهارتهای فردی است اما دانش آموزان رشته جودو سعی کی کنند که به همه افراد محسنات جودو را یاد بدهند و یا از آن بهره ببرند و این اهداف ابداع کننده ورزش جودو بوده است.
یکی دیگر از استفاده های یاد گرفتن جودو آن است که دانش آموزان یاد می گیرند که چگونه با استفاده از حداقل کار، حداکثر استفاده را نصیب خود کنند که این دومین اصل جیگاروکانو بوده است. در زندگی هر کاری را می توان به دو روش یکی راه سخت و دیگری راه کارآمد و بهتر انجام داد. در آموزش جودو دانش آموز یاد می گیرد که از بدن خود به روش مؤثر استفاده کند. دانش آموز یاد می گیرد که چگونه با حداقل نیرو به هدف تکنیکی خود برسد. البته شرط فیزیکی هم قسمتی از اصول جودو می باشد. جودو به شما یاد می دهد که چگونه هر مشکلی را با لیاقت و کارآیی بدون اینکه از تمام انرژی خود استفاده نمایید حل کنید.
فصل اول
مقدمه
مزیت های جودو
سیستم درجه بندی کمربند
تجهیزات
فصل دوم
زبان و آداب و رسوم جودو
اصطلاحات معمول جودو
اصطلاحات معمول جودو
رناکووزا تکنیک های ترکیبی
رنزوکوازا تکنیک های ادامه دار
ریسوری تعظیم کردن در حال ایستاده
سی زا روش نشستن رسمی در ژاپن، پاشنه پا زیر باسن قرار می گیرد
سم پای شخصی که در رده بالا می باشد
شی آی مسابقه
شی مه وازا تکنیک های خفه کردن
شی موسه کی محل نشستن دانش آموزان( در پائین محل نشستن)
شی زن هوی تای وضعیت اصلی قرار گرفتن طبیعی
سوماتسو اندو تمرینات سردکردن
سوتای رنشو حریف تمرینی
تاچی وازاتکنیک های درحال ایستادن
تای ساباکی حرکات بدن
تای سواصطلاح عمومی برای تمرینات
تان دوکورنشوتنها تمرین کردن
تاتامیتشک مخصوص هنرهای رزمی
ته وازا تکنیک های دست
توکویی وازا تکنیک های مورد علاقه شخصی، تخصص شخصی
تری شخصی که تکنیک را اجرا می کند
تسوکوری وضعیت گرفتن برای پرتاب
تسوری کومی بالاکشیدن
اوکه شخصی که تکنیک برروی او انجام می شود
اوکمی سالم به روی زمین افتادن
اوواگی ژاکت یونیفرم تمرین
وازا تکنیک
وازا- آری دستوری که توسط داور برای دادن نیم امتیاز استفاده می شود
یودان شای شخصی که کمربند سیاه دارد
یوسی گاچی دستوری که توسط داور برای پیروزی با برتری داده می شود
زاری تعظیم کردن در حال زانو زدن
زازن مدیتیشن در حال زانوزدن قبل از مسابق
زوبون شلوار یونیفرم تمرین
تشریفات جودو
فصل 3
افتادن و غلتیدن
تمرینات افتادن
غلتیدن
افتادن از عقب و ضربه زدن به تشک
افتادن به پهلو و ضربه زدن به تشک
افتادن به عقب از وضعیت نشسته و ضربه زدن به تشک
اسکات کردن به راست و ضربه زدن به تشک
افتادن به عقب از وضعیت ایستاده و ضربه زدن به تشک
افتادن روبه جلو و ضربه زدن به تشک
افتادن رو به جلو،غلتیدن و ضربه زدن به تشک
فصل 4
ایستادن ها و گرفتن ها
ایستادنها
نکات مهم درباره تکنیک ایستادنها
وضعیت طبیعی( عادی)
وضعیت دفاع شخصی
وضعیت نشستن ریلکس
وضعیت نشستن راست
وضعیت زانوزدن
گرفتن ها
شامل 34 صفحه فایل word
دانلود مقاله جودو