مشخصات این فایل
عنوان: بیماری لکه سفید در ماهی یا Ich
فرمت فایل: word( قابل ویرایش)
تعداد صفحات: 26
این مقاله درمورد بیماری لکه سفید در ماهی یا Ich می باشد.
خلاصه آنچه در مقاله بیماری لکه سفید در ماهی یا Ich می خوانید .
تشخیص و درمان بیماری«Ich» یا «خالهای سفید» در ماهی
تشریح:
بیماری«Ich» یا خالهای سفید نامی است که به طور معمول به میکروب‌های تک یاخته خارجی«Ichthyophthinius Multihilis» داده می‌شود. احتمالاً این بیماری کلیی از جدی ترین بیماریها در میان گربه ماهی‌ها می‌باشد و به طور معمول در دیگر گونه‌های پرورشی ماهی در آبهای گرم و سرد، شامل ماهیهای خاردار و راه راه دورگه، دیده می‌شود. «Ich» تنها میکروب تک یاخته‌ای است که بوسیلة چشمهای غیر مسلح (بدون میکروسکوپ) نیز دیده می‌شود، آزمایشات میکروسکوپ، نشان دهندة‌یک میکروب تک یاخته‌ای از نوع مولار، که «Micronucheus» های نعلی شکل دارد، می‌باشد. نمونه‌های پرورش یافته درا ندازه‌های 5/0 تا 5/1 میلمتری یافت می‌شوند.
علائم بیماری:
علائم بیماری«Ich» شامل خالهای سفید-خاکستری می‌باشد که ظاهری مانند پاشیده شدن نمک، به پوست و بالهای ماهی می‌دهد. این خالهای دانه‌ای سفید در هنگام لمس کردن، حالتی بر جسته دارد،عفونت گوشها قبل از پوستو پر ماهی اتفاق می‌افتد و در گونه‌های مانند: ماهی طلایی براّق، گوشها معمولاً تنها عضو عفونی هستند، د رمراحل اولیّه، ماهی در سطح آب و با سرعت شنا می‌کند و خود را به اشیاء جامد می‌مالد، تا این انگل ها را از خود جدا سازد. همچنین احتمال دارد، حرکت ماهی کند شود و در کف دریا یا حوض بخوابد. در دریا،ماهی اغلب نزدیک کناره‌های آب استراحت می‌کند . در مراحل پیشرفته، معمولاً لکه های خونی به همراه لایه ای از موکوس(mveous) بدن ماهی را می‌پوشاند.
دورة زندگی:
دورة زندگی«Ich» پیچیده است. میکروب رشد یافته تنها در زیرپوست ماهی یافت می‌شود و به شکل خالهای سفید رنگی مشخص است. در نهایت، پس از گذارندن 10 تا 20 روز ( البته به دمای آب و میزان مقاومت نیز بستگی دارد) که در زیر پوست ماهی می‌باشد، گونه رشد یافته از ماهی جدا شده وبه شکل آزاد شنا می‌کند و در ته دریا ساکن می‌شود یا خود را به کناره های دریا یا حوض می‌چسباند. پس از آن جا این گونة رشد یافته به هر صخره،گیاه و یا لوله‌ای که برایش مناسب است، می‌چسبد.
پس از این مرحلة تخم ریزی. تخم‌ها، یک سری تقسیم ها دو تایی را برای به وجود آوردن دو هزار میکروب جوان که تومیت‌ها (Tomits) نام دارند، انجام می‌دهند. زمان مورد نیاز برای این تقسیمات بستگی به دمای آب دارد: در دمایF77 درجه (فارنهاید) رشد «تومیت‌ها» تنها 12 ساعت طول می‌کشد، در حالیکه در دمای 50 درجه،F، چندین ماه طول می‌کشد. پس از اینکه رشد «تومیت‌ها» کامل شد، آنها مانند ترونتهای(theronts) آزاد از تخم بیرون می‌آیند و به دنبال یک میزبان برای نفوذ می‌گردند. بعد از نفوذ در پوست ماهی،«ترونتها» تبدیل به «تروفوزایت‌ها» (Trophozites) می‌شوند و دورة زندگی آنها دوبارة آغاز می‌شود. اگر «ترونتهای» آزاد، میزبان مناسبی را در عرض 24 ساعت پیدا نکنند، می میرند.
دمای دلخواه و مناسب برای«Ich» 68 تا 75 درجة «فارنهاید» می‌باشد. در پرورش ماهیهای آب گرم، این بیماری، در فصول پائیز، زمستان و بهار، شیوع می‌یابد. از آن جائیکه شیوع این بیماری بیشتر در بهار معمول است، طبق نظریة برخی از محققان، تغذیه ضعیف در زمستان نقش مهمی را در شیوع آن ایفا می‌کند. این نظریه احتیاج به بررسی‌های بیشتری دارد.
درمان:
درمان این بیماری مشکل است، زیرا گونه‌هایی که در بدن ماهی زندگی می‌کنند و گونه‌های کیسه‌دار در مقابل درمان مقاوم هستند. تنها گونه‌های آزاد در مقابل درمان آسیب‌پذیر هستند. بهترین روش درمان جلوگیری است، منابع ورودی آب همیشه باید از ورود ماهی های وحشی که ممکن است حامل میکروب‌ها باشند و گونه‌های پرورشی را عفونی کنند، پاک سازی شوند. اگر دریاها و حوض‌های آلوده به میکروب باشند و گونه‌های پرورشی را عفونی کنند، پاک سازی شوند. اگر دریاها و حوض‌های آلوده به میکروب به مدت 7 روز با دمای حداقل 68 درجه بدون هیچگونه ماهی بماند. عاری از هرگونه میکروب بیماری«Ich» خواهد شد. ماهی جدیدی که می‌خواهد وارد این آب شود، باید حداقل به مدت یک هفته در دمای 70 درجه برای گونه‌های آب گرم و دو هفته در دمای 60 درجه برای گونه‌های آب سرد، قرنطینه شود. چنین قرنطینه‌ای به بیماری اجازه می‌دهد تا خودش را پیش از آنکه وارد بدن ماهی سالم شود. نشان دهد. قایق‌ها، تورهای عفونی می‌شوند. امّا حتّی با وجود این پیشگیری‌ها و احتیاطات، شیوع بیماری(Ich) همچنان اتفاق می‌افتد. بنابراین دو دسته از درمان‌‌ها، شیمیایی ومکانیکی، مورد بحث هستند.
شیمیایی:
درمان بیماری(Ich) بوسیلة روش درمانی شیمیایی پر هزینه و وقت‌گیر می‌باشد. این نکته که ماده شیمیایی انتخابی را بر روی یک گروه آزنایشی،قبل از انجام هرگونه درمان شیمیایی بر روی کل ماهیهای دریایی، مورد آزمایش قرار دهیم، بسیار حائز اهمّیت است. استفاده از سولفات مس در هر موردی مورد اطمینان است. یونهای مس پی نهایت برای ماهی سمی هستند و درجة سمی بودن آن ها بستگی آب دارد. در آبی با درجه سختی 40-50m میلیگرم/لیتر کمتر از 25% میلیگرم از سولفات مس استفاده می‌شود. در آبی با درجه سختی 50 تا90 میلیگرم، 5% میلیگرم سولفات مس و برای آبی با درجه سختی بین 100 تا 200 میلیگرم 1 میلیگرم سولفات مس استفاده می‌شود. صرف نظر از میزان سختی آب، درمان باید به میزان 2/1 در طول دورة سوّم و چهارم درمان کاهش می‌یابد. استفاده از فرمالین در دریاهای بزرگ به میزان 15-15 میلیگرم در درمان بیماری(Ich) مؤثر است، امّا تنها دو تا سه روز کاربرد دارد و در روزهای بعدی درمان باید به مقدار بیشتری استفاده شود، تا مؤثر واقع شود. فرمالین اکسیژن را از آب می‌گیرد، بنابراین بررسی میزان اکسیژن در طول دورة درمان و همچنین آمادگی برای فراهم کردن هوای مورد نیاز، زمانیکه میزان اکسیژن به زیر 5 میلیگرم بیاید. لازم می‌باشد. پرمنگنات پتاسیم بعضی اوقات به طور موفق برای درمان(Ich) استفاده می‌شود. میزان درمان 2 میلی گرم باید در روزهای دیگر نیزتکرار شود، دو تا چهار روز پیشنهاد می‌شود. میزان موفقیت با استفاده از پرمنگنات پتاسیم پائین می‌باشد.
بخشی از فهرست مطالب مقاله بیماری لکه سفید در ماهی یا Ich
تشخیص یا شناسایی Ich
سیر تکاملیIch
چگونهIch ماهی را می‌کشد؟
پیشگیری:
درمان:
کتاب
فرمالین:
سولفات مس:
نمک (سدیم کلراید:
ریشه کنی و از بین بردن
تشخیص و درمان بیماری«Ich» یا «خالهای سفید» در ماهی
تشریح:
علائم بیماری:
دورة زندگی:
درمان:
شیمیایی:
مکانیکی:
دانلود مقاله بیماری لکه سفید در ماهی یا Ich