کارل راجرز زاده ۸ ژانویهٔ ۱۹۰۲ - مرگ ۴ فوریهٔ ۱۹۸۷)، روانشناس آمریکایی، یکی از نظریه‌پردازان معروف شخصیت و یکی از چهره‌های اصلی در رویکردروان‌شناسی انسان‌گرایانه و اگزیستانسیالیستی در روانشناسی است.
راجرز به عنوان یکی از پدرهای تحقیقات روان‌درمانی شناخته می‌شود و به دلیل تحقیقات پیشرویی که انجام داده‌است، نشانِ مشارکت علمی برجسته از سوی انجمن روانشناسی آمریکا در سال ۱۹۵۶۶ به او تعلق گرفت.
او موضعی پرسشگر و جرأت ورزانه به سوی قلمرو ناشناخته هم به عنوان یک فرد متخصص و و هم عادی داشت. رویکرد فرد محور به عنوان رویکرد منحصربه‌فرد او در شناخت شخصیت و روابط انسانی، کاربردهای بسیاری در حوزه‌های مختلف از جمله مشاوره و روان‌درمانی (درمان مخاطب محور)، آموزش (آموزش دانش‌آموز محور) و دیگر سازمان‌های گروهی مورد استفاده قرار گرفت. در سال ۱۹۷۲ راجرز به دلیل کارهای حرفه‌ای‌اش، از سوی انجمن روانشناسی آمریکا به عنوان شایسته‌ترین فرد برای دریافت نشان مشارکت حرفه‌ای برجسته انتخاب شد. او پیش از مرگش در سال ۱۹۸۷ به پاس فعالیت‌هایش در زمینهٔ درگیری‌های داخلی افریقای جنوبی و ایرلند شمالی، نامزد دریافت جایزهٔ صلح نوبل شد.
در نظریه راجرز مردم اساسا موجوداتی منطقی هستند که به وسیله درک آگاهانه از خود و جهان تجربی پیرامون خود، کنترل می شوند. با وجود این که راجرز اهمیت چندانی برای نیروهای ناهشیار در کنترل رفتار قائل نبوده و تاثیر تجربیات کودکی را فقط در درکی که فرد از خود و جهان پیرامون خود دارد، می پذیرد؛ معتقد است احساسات و عواطف فعلی فرد از اهمیت بسیاری در شکل گیری شخصیت فرد و تغییرات آن برخوردار است. مفاهیم کلیدی نظریه راجرز عبارت اند از:
خودپنداره:
مفهوم خویشتن، مهم ترین پدیده و عنصر اساسی در نظریه راجرز است. به نظر راجرز، انسان رویدادها و عوامل محیط خود را درک کرده و در ذهن خود به آنها معنا می دهد. مجموعه این سیستم ادراکی و معنایی، میدان پدیداری فرد را به وجود می آورد.
قسمتی از این میدان که از سایر تجربیات فرد متمایز است به وسیله واژه هایی چون «من»، «مرا» و «خودم» تعریف می شود. این بخش همان خود یا خودپنداره فرد است. خودپنداره تصویر یا برداشت شخص از آن چیزی است که هست. به اعتقاد راجرز، خودپنداره فرد بر ادراکش از جهان و رفتارش تاثیر می گذارد.
شامل 13 اسلاید powerpoint
دانلود پاورپوینت نظریه کارل راجرز