استاندارد شبکههای محلی بیسیم را وا میدارد که فرضیات خود را بر پایه یک ارتباط محلی و با بُرد کوتاه بنا نهد. پوششهای جغرافیایی وسیعتر از طریق اتصال شبکههای محلی بیسیم کوچک برپا میشود که در حکم عناصر ساختمانی شبکه گسترده هستند. سیـّار بودن ایستگاههای کاری بیسیم نیز از دیگر ویژگیهای مهم شبکههای محلی بیسیم است. در حقیقت اگر در یک شبکه محلی بیسیم ایستگاههای کاری قادر نباشند در یک محدوده عملیاتی قابل قبول و همچنین میان سایر شبکههای بیسیم تحرک داشته باشد، استفاده از شبکههای محلی بیسیم توجیه کاربردی مناسبی نخواهد داشت.
از سوی دیگر به منظور حفظ سازگاری و توانایی تطابق و همکاری با سایر استانداردها، لایه دسترسی به رسانه (MAC) در استاندارد 802.11 میبایست از دید لایههای بالاتر مشابه یک شبکه محلی مبتنی بر استاندارد 802 عمل کند. بدین خاطر لایه MAC در این استاندارد مجبور است که سیـّاربودن ایستگاههای کاری را به گونهای شفاف پوشش دهد که از دید لایههای بالاتر استاندارد این سیـّاربودن احساس نشود. این نکته سبب میشود که لایهMAC در این استاندارد وظایفی را بر عهده بگیرد که معمولاً توسط لایههای بالاتر شبکه انجام میشوند. در واقع این استاندارد لایههای فیزیکی و پیوند داده جدیدی به مدل مرجع OSI اضافه میکند و به طور مشخص لایه فیزیکی جدید از فرکانسهای رادیویی به عنوان رسانهانتقال بهره میبرد. شکل1-4، جایگاه این دو لایه در مدل مرجع OSI را در کنار سایر پروتکلهای شبکه سازی نشان میدهد. همانگونه که در این شکل مشاهده میشود وجود این دولایه از دید لایههای فوقانی شفاف است
مقاله استانداردهای شبکه های محلی بی سیم