لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*
فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحه24
گرفتن نمونه خون ودستگاه تنفس و ارسال به آزمایشگاه برای تست آنفولانزا و دیگر عفونتهایی که علائم بالینی مشترک دارند .
درمان با اینهیبیتور نورآمینیدازها مانند oseltamivir (بصورت 75mg خوراکی ، دوبار در روز) بعنوان اولین مراحل درمان بکار میرود .
اگر که علائم بالینی ظاهرشد بیمار بایستی در بخشی که قبلاُ توضیح داده شد برای کنترل عفونت بستری گردد.
اگر که تشخیص داده شد بیمار نیاز به بستری شدن ندارد بایستی به بیمار وخانواده اش ضوابط بهداشت فردی و کنترل عفونت (برای مثال: شستن دستها، استفاده از ماسک کاغذی یا جراحی برای شخص بیمار وپرهیز از تماس جمعی) آموزش داده شود اگر که نیاز دارد توسط دارو تحت درمان حمایتی قرار گیرد همچنین بیمار با پزشک معالج توسط تلفن ویا ویزیت شدن در تماس باشد .درمانهای حمایتی شامل مراقبت از اشباع بودن اکسیژن واستفاده از ذخیره اکسیژن در صورت کم شدن اکسیژن ماسکهای اکسیژن nebulizer ویا high-air-flowدر سندرم عفونت حاد تنفسی برای پیشگیری از انتشار تنفسی بکار می رود .
این توصیه ها فقط هنگامی که بیماری شدید باشد و کنترل آن مشکل می باشد مورد نیاز هستند .
گرفتن نمونه های خون وتنفسی بطور مرتب برای چک کردن عفونتهای باکتریایی احتمالی مورد نیاز می باشد . استفاده از درمان آنتی بیوتیکی به صورت تزریقی را نیز باید در نظر داشت . از آمانتیدین یا ریمانتیدین استفاده نکنید بدلیل خطر افزایش موتاسیون انتخابی در جهت مقاومت ویروسی با توانایی جهانی شدن . نتایج اولیه که توسط مراکز مختلف بهداشت جهانی بدست آمده پیشنهاد می کند که ویروس آنفولانزای A (H5N1) که اخیراُ از انسانها جدا شده اند نسبت به آمانتیدین وریمانتیدین مقاوم می باشند .
پرهیز از تجویز سالیسیلاتها (مانند آسپیرین) در بچه های زیر 18سال بدلیل ریسک سندرم reye .
استفاده از paracetamol یا ibuprofen با هم بصورت
تحقیق در موردبیماری آنفولانزای طیور