دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .
تحقیق کاشی کاری و نمونه های تاریخی در 59 صفحه با فرمت ورد بسیار کامل شامل بخش های زیر می باشد:
مقدمه
تاریخچه کاشی و سرامیک
ساختارسرامیک
لعاب دادن کاشی و سرامیک
کاربرد سرامیک ها
کاشی و کاربرد آن
تولیدی کاشی و سرامیک در ایران
تاریخچه کاشی سازی در استان یزد
مراحل تولید
انواع کاشی
کاشیهای پخته شده (Firing Tile)
کاشی های لعابدار (Glazing Tile)
کاشی های مدرن (Modern Tile)
کاشی کاری
کاشی ایزنیک - قرن پنجم هجری – ترکیه
هنرتصویری کاشیکاری
کاشیکاری مسجد بزرگ دمشق
کاشیکاری در قصر مفجر
هنر کاشی کاری
حامص مرکب
کاشی معرق - پنجره مشبک کاری مسجد شیخ لطف الله اصفهان
مقدمه
کاشیکاری یکی از روشهای دلپذیر تزئین معماری در تمام سرزمینهای اسلامی است. تحول و توسعه کاشی ها از عناصر خارجی کوچک رنگی در نماهای آجری آغاز و به پوشش کامل بنا در آثار تاریخی قرون هشتم و نهم هجری انجامید. در سرزمینهای غرب جهان اسلام که بناها اساسا سنگی بود، کاشی های درخشان رنگارنگ بر روی دیوارهای سنگی خاکستری ساختمانهای قرن دهم و یازدهم ترکیه، تأثیری کاملا متفاوت اما همگون و پر احساس ایجاد می کردند.
جز مهم کاشی، لعاب است. لعاب سطحی شیشه مانند است که دو عملکرد دارد: تزیینی و کاربردی. کاشی های لعاب دار نه تنها باعث غنای سطح معماری مزین به کاشی می شوند بلکه به عنوان عایق دیوارهای ساختمان در برابر رطوبت و آب، عمل می کنند.
تا دو قرن پس از ظهور اسلام در منطقه بین النهرین شاهدی بر رواج صنعت کاشیکاری نداریم و تنها در این زمان یعنی اواسط قرن سوم هجری، هنر کاشیکاری احیا شده و رونقی مجدد یافت. در حفاری های شهر سامرا، پایتخت عباسیان، بین سالهای 836 تا 883 میلادی بخشی از یک کاشی چهارگوش چندرنگ لعابدار که طرحی از یک پرنده را در بر داشته به دست آمده است. از جمله کاشی هایی که توسط سفالگران شهر سامرا تولید و به کشور تونس صادر می شد، می توان به تعداد صد و پنجاه کاشی چهارگوش چند رنگ و لعابدار اشاره کرد که هنوز در اطراف بالاترین قسمت محراب مسجد جامع قیروان قابل مشاهده اند. احتمالا بغداد، بصره و کوفه مراکز تولید محصولات سفالی در دوران عباسی بوده اند. صنعت سفالگری عراق در دهه پایانی قرن سوم هجری رو به افول گذاشت و تقلید از تولیدات وابسته به پایتخت در بخش های زیادی از امپراتوری اسلامی مانند راقه در سوریه شمالی و نیشابور در شرق ایران ادامه یافت. در همین دوران، یک مرکز مهم ساخت کاشی های لعابی در زمان خلفای فاطمی در فسطاط مصر تأسیس گردید.
نخستین نشانه های کاشیکاری بر سطوح معماری، به حدود سال 450 ه.ق باز می گردد که نمونه ای از آن بر مناره مسجد جامع دمشق به چشم می خورد. سطح این مناره با تزئینات هندسی و استفاده از تکنیک آجرکاری پوشش یافته، ولی محدوده کتیبه ای آن با استفاده از کاشیهای فیروزه ای لعابدار تزئین گردیده است.
شبستان گنبد دار مسجد جامع قزوین( 509 ه.ق) شامل حاشیه ای تزئینی از کاشیهای فیروزه ای رنگ کوچک می باشد و از نخستین موارد شناخته شده ای است که استفاده از کاشی در تزئینات داخلی بنا را در ایران اسلامی به نمایش می گذارد. در قرن ششم هجری، کاشیهایی یا لعابهای فیروزه ای و لاجوردی با محبوبیتی روزافزون رو به رو گردیده و به صورت گسترده در کنار آجرهای بدون لعاب به کار گرفته شدند....
.
.
کاشیکاری در قصر مفجر:
قصر مفجّر که هشام، آن را در نزدیکی اریحا، فلسطین کنونی ساخته، به جهت تزیینات کاشیکاری آن را از دیگر ساختمانها متمایز میکند و به جای کتیبههای رنگی در قصرالحیر غربی در اینجا از کاشیهای حقیقی استفاده شده و با استفاده از سنگهای مکعبی شکل رنگی و چسبانیدن آنها در کنار یکدیگر، تشکیل تصاویر رنگی زیبایی را داده است.
از مهمترین این تابلوهای کاشیکاری شده، قطعه‌ی بزرگی است که کفِ تالار استراحتگاه حمام بزرگ و قسمت انتهای سالن که از کف زمین بلندتر است را میپوشاند و به این تابلو، تصاویر دیگری نیز، متصل است. بهطوری که این اطاق بزرگ را به شکل زیبایی در آورده است. کف اطاق مربعی شکل نیز، با کاشی فرش شده است....
