دسته بندی : علوم انسانی _ ادبیات و تاریخ
فرمت فایل: 
( قابلیت ویرایش و آماده چاپ )
قسمتی از محتوی متن ....
اسلام باوری فردوسی فردوسی در نظم شاهنامه با امانت داری کامل بر اساس منابع نوشتاری و روایت های شفاهی خود به حماسه سرایی یعنی بازگویی زبان حال قهرمانان شاهنامه پرداخته است اما از اظهار باور داشت های شخصی خود نیز را با نداشته و به همین دلیل نه تنها احساسات ملی و میهن دوستی او بلکه همچنین خداشناسی و دین باوری او در شاهنامه موج می زند از خدا شناسی فردوسی در منابع دیگر به حد کافی صحبت شده است.
و ما در اینجا بیش از این نمی گوییم که فردوسی آگاهانه به سنت اکثر قریب به اتفاق همه آثار نظم و نثر فارسی از جمله گلستان و بوستان سعدی اما به استثناء مثنوی مولانا جلال الدین محمد بلخی اثر بزرگ خود را با ابیانی در توحید آغاز کرده استبه نام خداوند جان و خرد کز این برتر اندیشه بر نگذردخداوند نام و خداوند جای خداوند روزی ده رهنمای خداوند کیهان وگردان سپهر فروزنده ماه و ناهید و مهرخداشناسی و یزدان پرستی فردوسی از جهت عملی انعکاسی بی پیرایه و صادقانه از پیوند نزدیک ایران دوستی و میهن پرستی با اعتقاد به مبدا و معاد و اخلاق در وجود شخص فردوسی و از جهت تئوریک چنان که از حکیم ی در آن برهه زمانی انتظار می رود انعکاس کلام اسلامی براساس تقابل معتزلیان و اشعریان در محیط فرهنگی خراسان در عصر فردوسی است به این معنی که فردوسی بی هیچ شک و شبهه ای اسلام باوری معتزلی و خرده ورز و دانشمندی آشنا با ادب و فرهنگ حاکم بر محیط خویش بوده است فردوسی در خلق شاهنامه و گزارش اسطوره ها و تاریخ غرور آفرین ایرانی قصد دفاع از کیش زرتشتی و مقابله با ایین اسلام نداشته است او اگر چه آیین زرتشیتی را پاکیزه دین بهی می خواند ونسبت به همه ادیان احترام می گذارد اما صادقانه راه نجات و رستگاری را در پیروی از دیانت اسلام می شناسد.
تو را دین و دانش رهاند درست ره رستگاری ببایدت جستبه گفتار پیغمبرت راه جوی دل از تیرگی ها بدین آب شوی اشارت های مکرر او به قرآن و حدیث و تاثیر پذیری او از ادب و شعر شاعران عرب خود موضوع بحث جداگانه ای تواند بود.
در اینجا همین اشارت کفایت است که بگوییم استاد بدیع الزمان فروزانفر که در ادب پارسی و عربی هردو استاد بود در این باب چنین اظهار نظر کرده است:اسلوب و روش نظمی شاهنامه از اسلوب قرآن شده و هرچه در آنجا از حیث بلاغت منظور و طرف بحث بلغاست اینجا تقلید و نظیر آن ایجاد می شود و همین طور کنایانی که در اشعار عرب مقبول است به شخص یا به نظیر ترجمه شدهو گاهی از اصل بهتر و روشن تر است و از همین جا می توان دانست و مسلم داشت که فردوسی از اشعار عرب نه مایه اندک بلکه سرمایه فراوان داشته و به احتمال قوی در علوم عربیت استادی توانا و زبر دست بوده و چنان که خود گوید : بسی رنج دیدم بسی نامه خواندم/ ز گفتار تازی و از پهلوانی .
بسی نامه از گفتار تازی خوانده است لیکن حسن وطن خواهی او مانع است و نمی گذارد که زبان ملی خود را با مفردات زبان اجنبی آمیخته یا مانند بعضی از شعرای عرب دو
تعداد صفحات : 19 صفحه
متن بالا فقط تکه هایی از متن به صورت نمونه در این صفحه درج شده است.شما بعد از پرداخت آنلاین فایل را فورا دانلود نمایید
بعد از پرداخت ، لینک دانلود را دریافت می کنید و ۱ لینک هم برای ایمیل شما به صورت اتوماتیک ارسال خواهد شد.
( برای پیگیری مراحل پشتیبانی حتما ایمیل یا شماره خود را به صورت صحیح وارد نمایید )
«پشتیبانی فایل به شما این امکان را فراهم میکند تا فایل خود را با خیال راحت و آسوده دریافت نمایید »
دانلود تحقیق اسلام باوری فردوسی