"شار تا شهر، گریز یا گزیر؟!
***** این متن تخصصی و مربوط یه یکی از نظریه های شهرنشینی در ایران است ***** در بازاری که علم را برای به اصطلاح گل کردن تولید می کنند و بسیاری در اندیشه علمی هستند که امور را به هر نحوی به قبضه علمی_ عملی آنان در بیاورد نظریه «گذار از شار به شهر» را باید بررسی کرد چرا که فرا گیر شدن آن و اصولی بودن کلیتش، آن را از هیاهوی مدرسه ای باقی نظریه ها مجزا کرده است برخی از شهرسازان و نظریه پردازان « شهر را یک فرآیند خاص و انباشتی تاریخی می دانند که شکل خاص موجود خود را از طریق زنجیره ای از رویدادهای فردی،به تبع وقایع و تصادفات تاریخی و محلی و تحت نفوذ شدید فرهنگ، اقلیم و ساختار اقتصادی و اجتماعی شکل یافته است»(لینچ تئوری شکل شهر) البته این تئوری نیز مانند باقی تئوری های غیر هنجاری و عملا کاربردی برای شهر فوایدی دارد.«قدرت این ضد تئوری در توانایی آن برای بیان هویت و شخصیت خاص و پذیرش نقش اقدامات فعالانه است» نظریه گذار از شار تا شهر دکتر حبیبی را می توان در این جایگاه دسته بندی کرد چرا که وی اعتقاد دارد «هر پدیده ای ، هرگاه در اثر فرایند تاریخی خاص خود دگرگونی پذیرد، در شکل جدید و در معنای نو خود از انسجام، یکپارچگی، انتظام و اعتبار برخوردار خواهد بود. نظم جدید از دل سازمان کهن سر برون خواهد زد. قطع این فرآیند در نقطه ای و شتاب بخشیدن به فعل و انفعالات درونی پدیده برای رسیدن به شکلی تازه و دلخواه... بی گمان این شکل همانی نیست که می بایست از درون تحول تاریخی پدید می آمد » (سبد محسن حبیبی از شار تا شهر ) البته این نظر استوار بر پایه شناخت حال بر اساس گذشته و شناخت وضع مستتر( آینده) بر اساس وضع مستقر(حال) است.
توسعه شهرنشینی