هجوم بی سابقه ی یاران پیامبر (ص) از مهاجر و انصار برای بیعت با علی (ع) و در خواست اعاده ی حکومت حق و عدالت ، سبب شد که امام زمام امور را به دست بگیرد تا مطابق سنن و قوانین اسلامی با مردم رفتار کند .
روش امام (ع)در تقسیم بیت المال خشم گروهی را برانگیخت ؛ گروهی که پیوسته از عدالت و احیای سنت های حسنه ناراحت می شوند و خواهان تبعیض و اشباع غرایز و خواسته های نفسانی و نامحدود خود هستند .
امام (ع) در دوران حکومت پنجساله ی خود با سه گروه سرکش روبه رو شد که باغگیری و عصیان آنان حد و مرزی نداشت و خواسته ای جز تجدید اوضاع حکومت عثمان و بذل و بخشهای بی جهت و اسر افکاری و امضاء و تثبیت حکومت افراد نا لایق و خود خواه مانند معاویه و تحکیم فرمانروایی استانداران حکومت پیشین و مانند اینها نداشتند .
- ناکثان یا گروه پیمان شکن . سردمداران این گروه ، طلحه و زبیر بودند .
- قاسطان یا گروه ستمگر و بیرون از جاده ی حقیقت .
- مارقان یا گروه خارج از دین .
گروه پیمانشکن ، یعنی طلحه و زبیر و پیروان آن دو ، با آنکه با امام (ع) در روز روشن بیعت کرده بودند و فشار افکار عمومی و هجوم مهاجر و انصار آنان را به بیعت واداشته بود ، با این حال ، در هنگام بر افراشتن پرچم مخالفت مدعی شدند که ما بر حسب ظاهر و زبانی بیعت کرده بودیم و هرگز از صمیم دل به حکومت علی رای نداده بودیم .
طلحه و زبیر به حضور امام (ع) رسیدند و گفتند : ما با تو بیعت کردیم که در رهبری با تو شریک باشیم . امام شرط آنان را تکذیب کرد و گفت : شما با من بیعت کردید که مرا در وقت نا توانی کمک کنید .
طلحه و زبیر از اینکه در حکومت علی (ع) به استانداری منطقه ای منصوب شوند مایوس و نومید شدند. از طرف دیگر ، از جانب معاویه به هر دو نفر نامه ای ، تقریباً به یک مضمون ، رسید که آنان را به «امیر المومنین » توصیف کرده و یاد آور شده بود که از مردم شام برای آن دو بیعت گرفته است و باید هر چه زودتر شهرهای کوفه و بصره را اشغال کنند، پیش از آنکه فرزند ابوطالب بر آن دو مسلط شود و شعار آنان در همه جا این باشد که خواهان خون عثمان هستند و مردم را بر گرفتن انتقام او دعوت کنند .
این دو صحابی ساده لوح فریب نامه ی معاویه را خوردند و تصمیم گرفتند که از مدینه به مکه بروند و در آنجا به گرد آوری افراد و ساز و برگ جنگ بپردازند . آنان در اجرای نقشه فرزند ابوسفیان به حضور امام رسیدند و گفتند : ستمگریهای عثمان را در امور مربوط به ولایت و حکومت مشاهده کردی و دیدی که وی جز به بنی امیه به کسی نظر و توجه نداشت . اکنون که خدا خلافت را نصیب شما فرموده است به آنان راضی باشید تا من در این موضوع بیندیشم . آگاه باشید که من افرادی را برای حکومت می گمارم که به دین و امانت آنا مطمئن و از روحیات آنان آگاه باشم . هر دو نفر با شنیدن این سخن ، بیش از پیش مأیوس شدند ؛ چه امام علی (ع) آب پاکی روی دست آنان ریخت و دریافتند که آن حضرت به آن دو اعتماد ندارند و لذا جهت سخن را دگرگون کردند و گفتند : پس اجازه بده ما مدینه را به قصد عمره ترک کنیم . امام علی (ع) فرمود : در پوشش عمره هدف دیگری دارید . آنان به خدا سوگند یاد کردند که غیر عمره هدف دیگری ندارند . امام علی (ع) فرمود شما در صدد خدعه و شکستن بیعت هستید . آنان سوگند خود را تکرار کردند و بار دیگر با امام بیعت نمودند . وقتی آن دو خانه ی علی (ع) را ترک کردند ، امام به حاضران در جلسه فرمود: می بینم که آنان را در فتنه ای کشته می شوند . برخی از حضار گفتند : از مسافرت آنان جلوگیری کن . امام (ع) فرمود : باید تقدیر و قضای الهی تحقق پذیرد .
شامل 13 صفحه فایل word قابل ویرایش
دانلود مقاله نبرد با نا کثان (جنگ جمل )
