پایان نامه کارشناسی ارشد الهیات
گرایش فقه و مبانی حقوق اسلامی
203 صفحه
چکیده:
امروزه پیشرفت های علمی سبب شده است که بسته شدن نطفه انسان از راه غیر طبیعی امکان پذیر گردد که این دانش تلقیح مصنوعی نامیده می شود. تلقیح مصنوعی از مسائل نو خاسته ای است که به اقتضای پیشرفت زمان و دگرگونی های علمی مطرح شده است و نص خاصی در فقه امامیه در این مورد وجود ندارد در حالی که حکم آن از نصوص عام و اصول کلی خارج نیست. از این رو فقها تلاش خود را در جهت استنباط حکم مسئلهی تلقیح مصنوعی از منابع شرعی به کار گرفته اند.
هدف از نگارش این تحقیق بررسی احکام تلقیح مصنوعی از منظر فقه امامیه و مقایسه آن با اخلاق پزشکی است.
در خصوص تلقیح مصنوعی سه نظر کلی (هفت نظر جزئی) وجود دارد عدهای آن را به طور کلی حرام، عده به طور کلی جایز و عدهای به صورت مشروط مجاز میدانند. اخلاق پزشکی نیز تا جایی که حریمها رعایت شود و اضطراری در کار نباشد، آن را با توجه به حرمت و شأن انسانی جایز می داند. فقهای اسلام تلقیح مصنوعی را در صورتی جایز میدانند که میان افراد محرم صورت گیرد در غیر اینصورت آنرا تحریم کرده و یا دستور به احتیاط دادهاند و در صورتی که تلقیح از تخمک و اسپرم زن و شوهر باشد ولی در خارج از رحم پرورش یابد، اکثر فقها جانب احتیاط را گرفتهاند.
واژه های کلیدی: اخلاق پزشکی، باروری، تلقیح مصنوعی، فقه امامیه
لقاح مصنوعی از دیدگاه فقه امامیه و اخلاق پزشکی