ردیف در لغت به معنی پشت سر هم قرار گرفتن است. در موسیقی دستگاهی ایران به طرز قرار گرفتن آهنگ‌ها و نغمات موسیقی، ردیف می‌گویند و هر یک از این آهنگ‌ها، گوشه نامیده می‌شود. گوشه‌ای که وسعت صوتی‌اش از همه پایین‌تر است، معمولاً به عنوان اولین گوشه انتخاب می‌شود و درآمد نامیده می‌شود و گوشه‌های دیگر به دنبال آن آورده می‌شوند. گوشه‌ها بنا به ذوق و سلیقه استادان موسیقی دستگاهی ایران جمع‌آوری شده و در مقامات موسیقی ایرانی با نظم و ترتیب خاصی ردیف شده‌اند.
در این مجموعه سعی شده که روایت های مختلف از ردیف موسیقی بررسی شود و گوشه های مختلف با روایتهای مختلف در کنار هم قرار داده شده اند باشد که هنرجو بتواند به درک مناسبی از ردیف موسیقی ایرانی برسد.
این مجموعه شامل روایت های ردیف :
استاد میرزا عبدالله
استاد محمود کریمی
استاد رضوی سروستانی
استاد حسن کسائی
ردیف موسیقی ایران (روایتهای مختلف)