مقارن سال 560ق.م. دو دولت نیرومند آریایی ماد و پارس با هم متحد شدند و بدین ترتیب، امپراطوری ایران تشکیل شد. این وقتی بود که کورش کبیر، نخستین شاه هخامنش، پدربزرگش را که بر مادها پادشاهی داشت، از تخت به زیر افکند. «نبودکد نصر» یا شا شاهان به روایت کتاب دانیال نبی می‌گوید: «من دیواری محکم برافراشتم که گرداگرد بابل کشیده شود ... تا دشمنی که قصد حمله به ماد را داشته باشد، نتواند تهدیدمان کند ... [و] شهر بابل را به یک دژ مستحکم تبدیل کردم». لیکن پس از حکاکی این دست‌خط بر روی دیوار مزبور، شهر به تصرف کورش پادشاه ایران درآمد و عمر سلسله «نبوکد نصر» به پایان رسید. انگیزه گسترش قلمرو امپراطوری ایران، ایرانیان را به نقاطی بس دورتر از بابل کشانید. مصر در سال 525ق.م. در برابر ایرانیان تسلیم شد. در سال 480ق.م.، امپراطوری ایران از رود سند و تا رود دانوب گسترده بود و فقط مقاومت پیروزمندانه یونانیان در سده پنجم پیش از میلاد توانست مانع الحاق اروپای جنوبی به این امپراطوری شود.
به دست این مردان خارق‌العاده، یعنی کورش و داریوش اول، سراسر آسیا تسخیر شد و ایران به عنوان نخستین امپراطوری بزرگ جهان بدل گشت و 230 سال دوام یافت. از نیل تا جیحون و از دریای اژه تا رود گنگ، عصر نوینی آغاز شده و ثبات بی‌سابقه‌ای بوجود آمده بود. حکومت مقتدر بر پا شد و شبکه ارتباطی کارآمدی، تجارت را تشویق می‌کرد و ثروت هنگفتی پدید آورده بود.
امپراطوری بزرگ هخامنشیان در 2565 سال پیش، یعنی سال 560ق.م. به دست کورش کبیر تاسیس گردید. کورش تاجگذاری کرد و این سلسله با عظمت حدود 230 سال دوام یافت.
فایل پاورپوینت 33 اسلاید
دانلود پاورپوینت معماری هخامنشیان