پایان نامه کارشناسی ارشد ادبیات
114 صفحه
چکیده:
فرشتگان و ملائکه مقرب، جزو مسائل و باورهایی است که در ادیان مختلف به آنها پرداخته شده است. اعتقاد به وجود این موجودات مانند بسیاری از مسائل اسرائیلی دیگر که از گذرگاههای مختلف وارد دین اسلام شدهاند، در این دین آسمانی نفوذ پیدا کرده و به تبع آن وارد متون عرفانی و ادبی زبان فارسی شده است. و سالیان درازی است که دست مایهی مضمون آفرینی برای شاعران فارسی زبان قرار گرفته و از آن مضامین بکر و بدیعی خلق کردهاند. در ضمن باید یادآور شویم که طرز تلقی شعرای مورد بحث از فرشتگان و ملائکه مقرّب تفاوت چندانی با هم ندارند، یعنی هر کدام مضامین یکسانی را در اشعار خود بکار بردهاند اما مولانا تصاویر هنریتری از این ملائکه مقرّب در اشعار خویش به نمایش گذاشته است. بسامد کاربرد این ملائکه در اشعار شعرای مورد بحث متفاوت است. جبرئیل بیشترین کاربرد و تصویر را از آن خود کرده است و بعد از آن عزرائیل قرار دارد و اسرافیل در مرتبه سوم و کاربرد میکائیل نسبت به بقیه فرشتگان خیلی کمتر است. در ضمن باید متذکر شد که تصویر این فرشتگان را با توجه به آیات و حدیث قرآنی مولانا و عطار در متون مقدس هم بررسی کردهایم.
کلید واژه ها : جبرائیل ، عزرائیل، اسرافیل، میکائیل، مولانا، عطار
تصویر فرشتگان مقرّب در دیوان مولانا و عطار و متون مقدّس