پیشگفتار:
یزید بن معاویه بن ابوسفیان دومین خلیفه اموی است که در سال 25 هجری متولد شد. مادر او میسون دختر بجدل ابن انیف کلبی است. در اواخر سلطنت معاویه، گروهی از یارانش مانند مغیره بن شعبه از او خواستند تا یزید را به جانشینی خود منصوب نماید.
معاویه نیز در سال 56 هجری او را به ولایتعهدی خود برگزید و از مردم برای بیعت با او پیمان گرفت یزید جوانی بود هوسباز که از فسق و فجور در ملاء عام هیچ گونه باکی نداشت و علناً شراب می خورد( باده گساری یزید ) و با میمون بازی می کرد،(علاقه به حیوانات ).
پس از مرگ معاویه، چهار نفر از بیعت با او سر باز زدند: امام حسین علیه السلام، عبدالله بن زبیر، عبدالرحمن بن ابوبکر و عبدالله بن عمر. این چهار تن در مدینه بودند.
یزید به حاکم مدینه نوشت که حتماً از حسین بن علی و عبدالله بن زبیر برایش بیعت بگیرد وگرنه آنها را بکشد. امام حسین حاضر به بیعت نشد و از مدینه همراه با اهل بیت پیامبر خارج شد که این حرکت بعدها به واقعه کربلا و شهید شدن ایشان منتهی گردید.
فاجعه کربلا در نخستین سال خلافت یزید رخ داد در ابتدا یزید از کشتن آن حضرت و سرکوبی قیام کربلا بسیار خوشحال بود، اما پس از مدتی به سبب خشم و نفرتی که مردم نسبت به او پیدا کردند سخت از این کار پشیمان گشت.
در سال 63 هجرت مردم مدینه بر ضد او شورش کردند. لذا او مسلم بن عقبه را مامور سرکوبی این شهر کرد. مسلم بن عقبه شهر مدینه را ویران و مردم آن را قتل عام نمود و به سپاهیانش اجازه داد هر کاری که می خواهند با مردم مدینه انجام دهند. این واقعه هولناک در تاریخ به نام واقعه حره معروف است.
در سال 64 برای محاصره و نابودی عبدالله بن زبیر، سپاهی را به سوی مکه گسیل داشت سپاه یزید با استفاده از منجیق کعبه را که پناهگاه عبدالله بن زبیر بود، به آتش و سنگ بستند به طوری که خانه ویران گردید. اما قبل از اینکه کار دیگری بکنند، خبر رسید که یزید مرده است. لذا محاصره را نیمه تمام گذاشتند و باز گشتند.
او در چهاردهم ماه ربیع الاول سال 64 هجری در سن 38 سالگی در گذشت. پس از او فرزندش معاویه دوم به خلافت رسید.
چگونگی شکل گیری شخصیت یزید
آشکار شدن دعوت پیامبر در مکه مکرمه باعث شد که سران قریش چون ابوسفیان و ابوجهل و دیگران که از مقام و منصب بالایی در شهر برخوردار بودند، با بدگویی از پیغمبر و آزار رساندن بدو و یارانش و نسبت دادن شاعری، دیوانگی و ساحری به او، وی را مورد اذیت قرار دهند. از طرف دیگر با اجرای برنامه‌هایی چون طرح محاصره پیامبر و خاندانش به مدت سه سال و توطئه کشتن او سعی در خاموش کردن چراغ رسالت داشتند. اما با تحمل و صبوری پیامبر و یارانش از یک سو و گسترش روزافزون اسلام از سوی دیگر این دشمنی‌ها در روند تکامل دین و آیین نبوی تاثیری نگذاشت و نهایتاً با هجرت پیامبر به مدینه تمامی توطئه‌ها خنثی شد. مهاجرت مسلمانان از مکه به مدینه باعث از دست دادن مشاغل آنان شد چرا که حرفه آنان داد و ستد و بازرگانی بود و مردم مدینه عمدتاً به کار کشاورزی مشغول بودند لذا جهت کسب درآمد یا باید به مکه می‌رفتند که دشمنان با بیرون راندنشان از شهر این فرصت را از مسلمانان گرفته بودند و یا باید خط بازرگانی مکه را به خطر بیندازند تا از این طریق بتوانند راه را برای تجارت و بازرگانی برای خود هموار کنند. به همین دلیل جنگ‌های زیادی بین مهاجران مسلمان با کاروان‌های بازرگانی مکه صورت گرفت که با مراجعه به تاریخ اسلام می‌توان به جوانب مختلف آن آگاهی یافت آنچه که حائز اهمیت است ریاست این جنگ‌هاست که عمدتاً با ابوسفیان حاکم مکه بوده است و این امر نشان از دشمنی دیرینه او با پیامبر و اسلام است اما نهایتاً پس از فتح مکه به دست مسلمانان او نیز به اجبار مسلمان شد تا جایی که پیامبر فرمود او را در جایی قرار دهند تا لشکریان از پیش روی او بگذرند. ابوسفیان چون عظمت مسلمانان را دید به عباس عموی پیامبر گفت: پادشاهی پسر برادرت بزرگ شده است! عباس گفت: وای بر تو این پیغمبری است نه پادشاهی ... .
شامل 12 صفحه word
دانلود تحقیق یزید بن معاویه
