مقدمه :
کائوچوی اتیلن ـ پروپیلن نخستین بار به سال 1962 در ایالات متحده و در مقادیر کم و محدود تجاری عرضه گشت . حدود سالهای 1954 و 1960 مقادیر کم آن درآزمایشگاههای ایتالیا و اپالات متحده ساخته شده بود. اگر چه تولید تجاری آن در سال 1963 آغاز شد، اما کائوچوی اتیلن ـ پروپیلن اکنون دارای بالاترین ضریب و میزان رشد می باشد. کائوچوی اتیلن ـ پروپیلن راعموماً EPDM می نامند. این نامگذاری که از طرف انجمن آمریکایی آزمون مواد (ASTM)، انستیوی بین المللی تولید کنندگان کائوچوی مصنوعی و سازمان استانداردهای بین المللی به عنوان یک قرارداد پذیرفته شده است، به محصولی پرمصرف تر و قابل ولکانش با گوگرد که در مولکولهای آن درصد کمی از یک منومر دی ان علاوه بر اتیلن و پروپیلن وجود داشته باشد، اطلاق می گردد. مفهوم این حروف که در کنار هم قرار گرفته اند، EPDM، بدین ترتیب است، E برای اتیلن، P برای پروپلین، D برای دی ان و M برای متیلن، واحد تکراری () که در حقیقت ستون اصلی تشکیل دهنده زنجیره پلیمری می باشد.
کوپلیمر کم مصرف تر اتیلن و پروپیلن خوانده می شود. گاهی اوقات این کوپلیمر به نام EPR خوانده می شود حتی این نامگذاری برای مشخص کردن تمامی گروههای الاستومرهای اتیلن ـ پروپیلن که شامل تمامی ترپلیمرها و کوپلیمرها است، نیز بکار برده می شود.
در دمای محیط، پلی اتیلن یک پلاستومرکریستالی است اما در اثر حرارت از یک فاز الاستومری عبور می کند. با در نظر گرفتن (دخالت دادن) ویژگی کریستالیزاسیون پلی اتیلن در یک زنجیر پلیمری که ماهیتاً مانع کریستاله شدن است، دو ویژگی درجه حرارت ذوب و قابلیت الاستومری پلیمر در دمای کمتر از درجه حرارت محیط به شدت کاهش می یابد.
چنین مواد آمورف ( بی شکل) و قابل پختی (Corable) می توانند به عنوان الاستومر شناخته شده که از طریق کوپلیمریزه کردن اتیلن و پروپیلن با کاتالیزور و نوع زیگلر ـ ناتا بدست می آیند. ماده ای حاصل از این پلیمریزاسیون EPDM نامیده می شود که آمورف و لاستیکی (Robbery) هستند. اما از آنجائیکه شامل پیوندهای غیر اشباع نیستند فقط می توانند با پراکسید ها اتصال عرضی ایجاد کنند. اگر در خلال کوپلیمریزاسیون اتیلن و پروپیلن یک مونومرموی ، یک دی ان اضافه شود، الاستومر حاصل دارای پیوند غیر اشباع خواهد بود که می تواند با گوگرد ولکانیزه یا پخت شود. این گروه از الاستومرها EPDM نامیده می‌شوند
فهرست مطالب :
فصل اول : ساختمان EPDM
1-1- تاریخچه
1-2 ساختمان پلیمر EPDM
1-2ـ1ـ ترمونومر
1-2ـ2ـتوزیع مونومرها
1-3 اثرخواص فیزیکی و شیمیایی بر EPDM
1-3-1ویسکوزیته و فرایند پذیری
1ـ3-2ـپایدارکننده ها
1ـ3ـ3 چسبناکی غیر اشباعیت
1ـ3-4 درجه غیر اشباعیت
1ـ 4 خواص عمومی پلیمر EPDM
1ـ5 غیر اشباعیت
1ـ 6 طبقه بندی انواع کائوچو
1ـ6-1ـ وزن مولکولی
1ـ6-2ـ مقدار پروپیلن
1ـ6-3ـمیزان غیر اشباعیت
فصل دوم : ولکانش
2ـ ولکانش
2ـ1ـ ولکانش EPM
2ـ1ـ1ـپراکسیدهای آلی
2ـ1ـ2ـ انرژی تشعشعی زیاد
2ـ2ـ ولکانش EPDM
2ـ2ـ1ـپراکسیدهای آلی
2ـ2ـ2ـگوگرد و شتاب دهنده
2ـ2ـ3ـسیستم های رزین ـ کوئینوئید و مالتیمید
2ـ2ـ4ـانرژی تشعشعی زیاد
2ـ2ـ5ـولکانش در دمای معمولی
فصل سوم : آمیزه کاری
3ـ آمیزه کاری
3ـ1ـدوده
3ـ2ـپرکننده‌های معدنی
3ـ2ـ1ـخاک رسی
3-2ـ2ـسیلیکا
3ـ2ـ3ـکربنات کلسیم
3ـ2ـ4ـآلومینای آبنده
3ـ2ـ5 ـ عوامل اتصال ساز
3ـ3ـ نرمساز
3ـ4ـرزین چسب
3ـ5ـ ضد شکفت ( Anti Blooming )
3ـ6ـ ضداکسان
3ـ7ـ ضدنور ماوراءبنفش
3ـ8ـ مقاوم کننده‌ها در برابرشعله
3ـ9ـ امتزاج با سایر الاستومرها
3ـ10ـآلیاژها
3ـ11ـ عوامل پخت
3ـ12ـ عوامل محافظت کننده
3ـ13ـ فیلرها
3ـ14ـ کمک فرایند
فصل چهارم : نگاهی به کیفیت اختلاط آمیزه های EPDM
4ـ نگاهی به کیفیت اختلاط آمیزه های EPDM
4ـ1ـ سختی دانه های دوده
4ـ2ـ پلیمرهای EPDM دارای شاخه های جانبی
4ـ3ـ پارامترها و دستورالعمل های اختلاط
4ـ4ـ اثر نحوة اختلاط
فصل پنجم : فرآیند پذیری
5ـ فرآیند پذیری
5ـ1ـ اختلاط
5ـ2ـشکل دهی
5ـ3ـجابجایی و دست پردازی
5ـ4ـ اکستروژن
5ـ5ـ کلندرینگ
5ـ6ـ قالب گیری
5ـ7ـ پخت
فصل ششم : خواص کائوچوی اتیلن ـ پروپیلن
6ـ خواص کائوچوی اتیلن ـ پروپیلن
6ـ1ـدرجه حرارتهای بالا
6ـ2ـ درجه حرارتهای پایین
6ـ3ـ مقاومت در حالت خام
6ـ4ـ مقاومت در برابر عوامل جوی
6ـ5ـ مقاومت نسبت به مواد شیمیایی
6ـ6ـخواص الکتریکی
6ـ7ـ خواص دینامیکی
6ـ8ـ قدرت کشتی و سختی
6ـ9ـ مقاومت فرسایشی و سایشی در برابر پارگی
6ـ10ـ مانانی فشاری
6ـ11ـ خزس و واهیختگی تنش
6ـ12ـ نفوذ پذیری در برابر گازها
فصل هفتم : مصارف کائوچوی EPDM و EPM
7ـ مصارف کائوچوی EPDM و EPM
7ـ1ـ تایر اتوموبیل
7ـ2کابل و عایقهای الکتریکی
7ـ3ـدرزگیرهای اتوموبیل
7ـ4ـ لوله مصرفی در اتوموبیل
7ـ5ـ لوله‌های تخلیه ماشینهای لباسهای خانگی
7ـ 6 استفاده از EPDM در سایدوال تایرهای رادیال
بررسی مختصات ومشخصات EPDM