به نام خدا
Next Generation Network (NGN)
در این پروژه از زوایای بسیار متفاوت، هوش شبکه را در نظر گرفته ایم. ما پروتکل ها، روشها و ابزار خدمات رسانی در شبکه های telephony (تلفنی)، mobile (شبکه متحرک) و اینترنت را بررسی کرده ایم. بعضی از استانداردها مناسب هستند و سایر استانداردها پیشنهادهای صنعتی جدید هستند.
به طور کلی موضوع اصلی که در این پروژه دنبال می شود تقارب یا اصطلاحاً همگرایی سرویسهای Voice (صدا) و Data (دیتا) به سمت یک دنیای جدید از درخواستهای پیشرفته که یک راهی برای ارتباط برقرار کردن بین افراد به وجود می آورند، می باشد. در واقع نیاز به یکی کردن حالت انتقال مداری و انتقال بسته ای (Packet) به یک شبکه باند پهن جهانی بود که اتحادیه مخابرات بین المللی را برای ایجاد شبکه های Next Generation تحریک کرد.
چند دهه پیش واژه ارتباط از راه دور (مخابرات) مترادف واژه telephony شد. شبکه تلفنی هنوز هم یک زیربنای ارتباطی بسیار مهمی را نشان می دهد. اما این شبکه به یک منبع خدمات دارای ارزش اضافی تبدیل شده است. شبکه mobile , telephony و اینترنت حال وسایل ارتباطی مناسبی در بسیاری از خانواده ها هستند.
امروزه، شبکه های telephony، اینترنت و شبکه های سلولی mobile مراحل مختلفی را می گذرانند. همانطوری که در اینجا بحث کردیم هر یک از این شبکه ها دارای پروتکل ها و خدمات مخصوص به خود هستند. هر یک از آنها به جواز مخصوص خود نیاز دارند و اغلب توسط اپراتورهای رقیب و متفاوتی کنترل می شوند.
البته ارتباطی بین شبکه های اینترنت، ثابت و mobile (متحرک) وجود دارد. امکان انجام مکالمه تلفنی از شبکه ثابت تا شبکه متحرک، جستجوی صفحات وب از طریق پایانه متحرک یا connect شدن به اینترنت از طریق تلفن وجود دارد.
هنوز، اتصال داخلی میان شبکه های mobile، telephony و اینترنت بر مبنای نقطه به نقطه است. شما برای connect شدن به اینترنت از طریق تلفن نیاز دارید از میان یک مرکز سوئیچ ارتباطی عبور کنید (GMSC). شما برای جستجوی صفحات وب از طریق یک پایانه متحرک نیاز دارید از مودم (اگر شبکه GSM است) یا از یک gateway router (مسیریاب گذرگاه) (اگر شبکه GPRS است) استفاده کنید. شکل زیر واقعیت فعلی را نشان می دهد.
Telephony, The Internet, And Mobile Networks today
پیش بینی اینکه این شبکه ها از همین لحظه تا 15-10 سال به بعد شبیه چه چیزی می شوند مشکل است. واژه شبکه نسل آینده لغت رایجی است که امروزه بسیاری از مردم در صنعت ارتباطات از آن استفاده می کنند. به نظر می رسد این واژه به هرآنچه که یک شبکه ممکن است در حاشیه قرار دهد اشاره می کند اما این واژه تعریف خوبی ندارد.
هنوز چندین نکته کلی وجود دارد که به نظر می رسد در اکثر دیدگاههای مردم نسبت به اینکه شبکه های نسل آینده چه چیزی هستند مشترک باشد. یک نکته این است که IP در نهایت برای انتقال صدا، و مولتی مدیا به یک تکنولوژی تبدیل شود. شبکه های IP ارزان هستند و در مقایسه با سوئیچینگ مدار تلفنی یا موبایل راحت تر به یکدیگر متصل و کنترل می شوند.
IP مشکلات خاصی هم دارد. شبکه های IP همیشه راحت تنظیم نمی شوند و برای فراهم کردن QOS و امنیت دچار مشکل می شوند. انتظار می رود IPV6 ورژن جدید IP فاقد اکثر این مشکلات باشد. در بسیاری از موارد در صنعت فرض می شود که شبکه های نسل آینده دارای شبکه انتقال با هستة اصلی IPV6 باشند.
شبکه های امروزی داده، mobile و telephony در این زمینه نیستند اما مثل شبکه های access که به شبکه های هسته ای IP منتقل می شوند، زیاد دیده می شوند. البته این مورد به نوعی وسیله مناسب نیاز دارد تا با این واحدهای getway یا interworking تماس برقرار کند. شکل مقابل این دید سطح بالا نسبت به شبکه های نسل آینده را نشان می دهد. همانطوری که شکل نشان می‌دهد، احتمالاً IP در شبکه به یک تکنولوژی مجتمع تبدیل می شود.
Next Generation Networks Scenario
همانطوری که در زیر لیست شده است، حداقل سه موضوع کلیدی در سناریوی شبکه های نسل آینده شکل بعد وجود دارد:
1- تهیه end to end-QOS تضمین QOS برای ارتباط بین دو مشترک در دسترسی شبکه های مختلف ممکن است بین تکنولوژیهای مختلف برای مثال شبکه GRPS، شبکه هسته ای IP و شبکه تلفنی به مذاکره QOS نیاز داشته باشد.
2- فدراسیون بین مسئولین سرویس دهی: با افزایش رقابت و قانون زدایی این احتمال وجود دارد که ارتباطات فراتر از قلمرو یک اپراتور یا مسئول سرویس دهی باشد. شبکه های نسل آینده باید توانایی به توافق رسیدن بر سر ارتباطات و خدمات در حوزه فرد دهنده خدمات را داشته باشد. گشت زدن در شبکه های mobile می تواند به عنوان یک مورد خاص فدراسیون دیده شود.
3- کنترل هوش مختل شده:شبکه های نسل آینده در داخل شبکه (مثل IN) و بیرون شبکه (مثل کاربردهای PCS، SAT و MEXE هوشمند هستند. آنها وسایلی برای سطح مشترک میان هوش بخشهای مختلف شبکه را تهیه می کنند.
شکل مقابل در مورد این سه مشکل توضیح می دهد.
Distributed intelligemce, federation, and QOS in next generation
هر سه نقطه در شبکه مربوط به هوش هستند و شرایط جدید را به تکنولوژیهایی ارائه می دهد.
مشکل کلیدی در شبکه های نسل بعدی نامتجانس بودن تکنولوژیهای حمل و کنترل، توزیع داده و منطق کنترل است. پس به نظر می رسد کنترل هوش مختل، ریشه مشکل باشد.
مقدمه
در سیستمهای مخابراتی باید همانگونه که اطلاعات از مبدأ فرستاده می‌شود، در مقصد نیز بازیابی شود. برای فرستادن اطلاعات می توانیم از دو روش انتقال آنالوگ و انتقال دیجیتال استفاده کنیم. در حالت دیجیتال به جای آنکه کل پیام ارسال شود، نمونه هایی از آن که به صورت کد درآمده است فرستاده می شود. محیط انتقال بین دو مرکز می تواند کابل، رادیو یا فیبر نوری باشد.
انواع روشهای Modulation
SDM= Space Division Multiplex
FDM= Frequency Division Multiplex
TDM= Time Division Multiplex
PAM= Pulse Amplitude Multiplex
PCM= Pluse Code Modulation
در شروع ارتباطات تلفنی، مسیرهای ارتباطی، انفرادی و اختصاصی بود. به این صورت که به ازای هر ارتباط تلفنی یک زوج سیم مجزا به کار می رفت. این روش مالتی پلکس تقسیم مکانی (SDM) نامیده می شود. انبوهی از سیمها کنار یکدیگر قرار می گرفتند و به علت اینکه قسمت اعظم سرمایه گذاری در شبکه خطوط می باشد در مراحل اولیه تلاشهایی برای استفاده چندگانه از خطوط در مسیرهای طولانی به عمل آمد.
این تلاشها منتهی به پیدایش FDM (مالتی پلکس تقسیم فرکانسی) گردید که عبارت از تقسیم باند پهن فرکانس به باندهای فرکانس فرعی می باشد. هر باند فرعی دارای یک سیگنال کاربر سینوسی است که با یک سیگنال تلفنی مدوله می شود. بعد از عمل دمدولاسیون در طرف گیرنده سیگنالهای تلفنی مجدداً به فرکانسهای اولیه خود برمی گردند. در این روش پهنای باند را بین 60 تا 108 درنظر گرفتند و آنرا به 12 قسمت kHZ4 تقسیم می کنند. به ازای هر KHZ4 یک ارتباط یعنی کلاً 12 ارتباط برقرار می شود. در این روش چون فیلترهای بسیار دقیقی برای بیرون کشیدن پهنای باند مشترک لازم است روش خوبی نیست.
اما این تنها راه استفاده از خطوط نیست. راه دیگر TDM (مالتی پلکس تقسیم زمانی) می باشد. در این روش از تقسیم زمانی استفاده می کنند. روی هر مسیر در هر 125 میکرو ثانیه 32 کانال ایجاد کردند. هر یک از کانالها از نظر باند صوتی KHZ4 است. یک کانال در هر کدام از پریودهای متوالی مختص یک سیگنال تلفنی است. بنابراین بطور همزمان می توان چند سیگنال تلفنی ارسال کرد. اساس TDM بر پایه این تئوری است که برای انتقال سیگنالهای تلفنی ارسال کامل موج لازم نیست و کافی است که از موج در فواصل منظم نمونه برداری شده و این نمونه ها ارسال گردند. وقتی از شکل موجی نمونه برداری می شود قطاری از پالسهای باریک تولید می شود، بطوریکه در دامنه هر پالس نمودار دامنه شکل موج در لحظه نمونمه برداری می باشد. این تغییر شکل به عنوان مدولاسیون دامنه پالس (PAM) شناخته شده است. پوش سیگنال PAM منعکس کننده شکل منحنی اولیه می باشد. فاصله بین نمونه برداریها نسبتاً طولانی است از این فاصله ها می توان برای ارسال سیگنالهای PAM دیگر استفاده کرد. وقتی پالسهای چند سیگنال PAM ترکیب می شوند، یک مالتی پلکس تقسیم زمانی PAM را تشکیل می دهند.
اگر نمونه های شکل موج یعنی پالسهای با دامنه های مختلف به سیگنالهای باینری تبدیل شوند، واژه PCM به کار می رود. در طی این روش نمونه های شبه پالس مدرج و کدبندی می شوند. در این روش معمولاً از 8 بیت استفاده می شود.
اصول PCM
تئوری نمونه برداری:
این تئوری حداقل میزان نمونه برداری از یک سیگنال آنالوگ را تا جایی که اطلاعات اولیه آن سیگنال حفظ شود تعیین می کند. فرکانس نمونه برداری (fs) باید بیش از دو برابر بالاترین فرکانس سیگنال آنالوگ (fa) باشد. Fs>2fa
تبدیل آنالوگ به دیجیتال:
1. نمونه برداری: یک فرکانس KHZ8 به طور استاندارد برای نمونه برداری باند صوتی تلفن (3400-300 هرتز) انتخاب شده است، به عبارت دیگر سیگنال تلفنی 8000 بار در ثانیه نمونه برداری می شود. فاصله زمانی بین دو نمونه متوالی از یک سیگنال از رابطه زیر محاسبه می شود.
Ta=1/fa=8000/1 = 125 s
در شکل زیر چگونگی انتقال سیگنال تلفنی از طریق یک فیلتر پایین گذر به یک سوئیچ الکترونیکی نشان داده شده است. فیلتر پایین گذر باند فرکانسی را محدود می سازد بطوریکه فرکانسهای بالاتر از نصف فرکانس نمونه برداری را حدف می کند. سوئیچ الکترونیکی با فرکانس HZ8000 از سیگنالهای تلفنی در هر s125 نمونه برمی دارد. بنابراین خروجی حاصل از سوئیچ الکترونیکی یک سیگنال PAM می باشد.
2. کوانتیزه کردن: سیگنالهای تلفنی PAM هنوز به صورت آنالوگ می‌باشند. چون ارسال نمونه ها بطریق دیجیتال ساده تر می باشد. در اولین مرحله تبدیل سیگنالهای PAM به سیگنالهای دیجیتال PCM، آنها را کوانتیزه می کنیم بطوریکه تمام دامنه به فواصل کوانتیزه تقسیم می شود. اصول کوانتیزه کردن در شکل زیر مشاهده می شود.
تعداد 16 فاصله کوانتیزه در شکل دیده می شود. این فاصله ها در محدوده مثبت 1+ تا 8+ و در محدوده منفی از 1- تا 8- تقسیم شده است و برای هر نمونه مقدار کوانتیزه مناسبی انتخاب شده است.
مرزهای تصمیم گیری حد فاصل بین مرزهای مجاور را مشخص می کند. بنابراین در جهت ارسال، مقادیر آنالوگ متعددی در یک فاصله کوانتیزه قرار می گیرند. در جهت دریافت یک مقدار ثابت آنالوگ برای هر سیگنال که برابر با نقطه میانی فاصله کوانتیزه است، به دست می آید. این عمل باعث می شود تفاوتهایی بین نمونه سیگنالهای تلفنی اولیه در جهت ارسال و مقادیر بازیابی شده در طرف دریافت به وجود بیاید. بطوریکه این اختلاف می تواند تا نصف یک فاصله کوانتیزه باشد. این اعوجاج به صورت نویز که منطبق بر سیگنال اصلی است ظاهر می شود. این اعوجاج کوانتیزاسیون با ازدیاد فواصل کوانتیزه کمتر می شود.
اگر فواصل کوانتیزه برای تمامی رنج دامنه یکسان باشد، در سیگنالهای با دامنه کوچکتر خطاهای بزرگتری به وجود می آید که این خطاها می تواند به اندازه سیگنالهای ورودی باشد و نسبت سیگنال به نویز کوانتیزاسیون آنقدر بزرگ نخواهد بود و به همین دلیل عملاً 256 فاصله کوانیتزه نامساوی به کار گرفته می شود. (Non-Uniform Quantizing)
در کوانیتزه غیریکنواخت فواصل کوانتیزه کوچکتری برای سیگنالهای کم دامنه و فواصل کوانتیزه بزرگتر برای سیگنالهای با دامنه بیشتر به کار رفته است. بنابراین نسبت سیگنال ورودی به خطای ممکن که از کوانیزه نتیجه می شود تقریباً برای تمامی سیگنالهای ورودی یکسان خواهد بود.
CCITT دو نوع مشخصه برای کوانتیزاسیون غیریکنواخت توصیه کرده است.
قانون A برای PCM30 که 13 قسمتی است و در آسیا و اروپا به کار رفته است.
قانون برای PCM24 که 15 قسمتی است و در آمریکا و ژاپن به کار رفته است.
3. کدبندی: سیگنال PCM از کد کردن فواصل کوانیتزه شده به دست می‌آید. در شکل زیر محور عرضها، فواصل کوانیتزه را از 1 الی 128 و فواصل کوانیتزه منفی را از 1- الی 128- نشان داده است. دامنه سیگنال ورودی روی محور عمودی نشان داده شده است.
به هر خط شکسته یک Segment می گوییم. هر Segment را به تعدادی Step نقسیم کرده ایم.
کد الکترونیک یک کلمه PCM هشت بیتی را به ازای هر کدام از نمونه ها نشان داده است. این کلمه PCM با فاصله کوانتیزه شده معین مرتبط است.
یک کد باینری 8 رقمی برای نشان داده هر یک از 128 فاصله کوانیتزه مثبت و یا منفی، از مجموعاً 256=28 فاصله اختصاص یافته است پس هر کلمه PCM دارای 8 بیت می باشد. بیت اول تمامی کلمات PCM به کار رفته در فواصل کوانیزه مثبت یک بوده و همین بیت برای کلمات PCM به کار رفته در فواصل کوانیتزه منفی صفر می باشد. بیتهای شماره 2 و 4 و 6 و 8 از هر کلمه PCM در هنگام انتقال معکوس می شود.
4. ترکیب کردن (Multiplexing): کلمات 8 بیتی PCM چند سیگنال تلفنی می تواند متوالیاً و در سیکلهای تکرار شده ارسال شوند. کلمات PCM سیگنالهای تلفنی در ردیف خاصی یکی بعد از دیگری قرار می گیرند. این عمل را مالتی پلسینگ زمانی (TDM) می گویند. پروسه هایی که در مالتی پلکسینگ به کار می روند، تماماً الکترونیکی هستند.
فاصله زمانی لازم جهت ارسال یک کلمه PCM یک Time Slot نام دارد. یک زنجیره که دارای یک کلمه PCM از هر کدام سیگنالهای ورودی باشد یک پالس فریم است. (مجموعاً 32 کلمه PCM در یک پالس فریم است.)
32 16 0
اگر 15 فریم را کنار هم بگذاریم و یک فریم کنترلی در ابتدای آن قرار دهیم یک مالتی فریم تشکیل می شود.
Frame control
FRAME 0 FRAME 1 FRAME 2…..14 FRAME 15
ساختار یک مالتی فریم در حالت کلی به شکل زیر است:
D: برای آلارم اضطراری
N: برای آلارم غیراضطراری
X: برای مصارف بین الملل
Y: برای مصارف داخلی
تبدیل دیجیتال به آنالوگ:
1) تفکیک کردن (Demultiplexing): در سمت دریافت هرکدام از سیگنالهای PCM از سیگنال مرکب زمانی تفکیک می شوند یعنی در خروجی مربوطه توزیع می شوند.
2) دیکد کردن (Decoding): در جهت دریافت یک دامنه سیگنال به هر کلمه PCM هشت بیتی اختصاص داده می شود که این مقدار بر وسط فاصله کوانتیزه منطبق است. کلمات PCM به ترتیب دریافت و تبدیل به سیگنال PAM می شوند و سرانجام سیگنالهای PAM پس از عبور از یک فیلتر پایین گذر به سیگنالهای تلفنی آنالوگ اولیه تبدیل می شوند.
انتقال دیجیتال
در سیستمهای انتقال دیجیتال، سیگنالهای تلفنی آنالوگ با استفاده از PCM به شکل دیجیتال تبدیل می شوند. سیستمهای انتقال PCM 30 و PCM24 سیستمهای پایه برای این تبدیل هستند. برای دسترسی به ظرفیت انتقال بیشتر می توان از این سیستمهای پایه به صورت ترکیبی استفاده کرد.
ویژگیهای عمومی یک سیستم انتقال PCM
مدارهای صحبت: در این سیستم برای هر جهت صحبت از کانالهای مجزا استفاده شده است. (از مشترک A به B و از مشترک B به A)
هر زوج کانال هم شماره در پالس فریم، در هر دو جهت انتقال تشکیل یک مدار صحبت را می دهند. بنابراین سیستمهای انتقال و سوئیچینگ PCM می توانند معادل یک مدار 4 سیمه آنالوگ تلقی شوند.
همزمانی قسمت ارسال و دریافت: بخش پایانی هر دو قسمت انتقال در سیستمهای دیجیتال مالتی پلکسینگ است. هر واحد مالتی پلکسینگ شامل یک بخش ارسال و یک بخش دریافت است. بخش ارسال کلمات 8 بیتی PCM را ساخته و بخش دریافت کلمات PCM دریافتی را به سیگنالهای آنالوگ برمی گرداند. بخش دریافت در هر یک از جهتهای صحبت (ارسال و دریافت) باید سیگنالهای آنالوگ را با استفاده از سیگنالهای زمانی دریافتی از هر کانال مشابه جهت دریافت بازیابی کند. بنابراین اطلاعات دریافتی از بخش دریافت از قسمت ارسال متقابل نه فقط شامل سیگنالهای PCM بلکه سیگنالهای زمانی لازم برای تشکیل این سیگنال PCM را نیز شامل میباشد. برای این منظور بخش ارسال برای مولد سیگنال زمانی و بخش دریافت دارای آشکارساز سیگنالهای زمانی از سیگنال PCM دریافت شده است. به این ترتیب قسمت دریافت با قسمت ارسال کانال صحبت مربوطه همزمان عمل می کند.
کدهای خط: سیگنالهای PCM تولید شده در قسمت ارسال چند کلمه PCM هشت بیتی است که به صورت (Non-Return-To-Zero) کدبندی شده اند. این سیگنال دیجیتال به علت وجود مؤلفه های DC نمی تواند روی خط ارسال شود. قسمت ارسال واحد مالتی پلکس سیگنالهای PCM را به سیگنالهای (Pseudoternary) تبدیل می کند.
برای مثال در روش AMI (Alternate Mark Unversion) بطور یک در میان یکها را معکوس می کنیم. سیگنال AMI دارای مؤلفه DC نیست. یک سیگنال AMI دارای رشته طولانی از صفر است که همزمانی را از بین می‌برد.
مسیرهای انتقال PCM اغلب از کدهای متنوع سه گانه AMI به نام کد HDB3 استفاده کرده اند. (HDB3=Third-Order High-Density-Bipolar)
در این فرم کدبندی تعداد صفرهای متوالی به 3 محدود شده است. به این ترتیب که بعد از 3 بیت صفر یک بیت V تزریق می کنیم. بیت V تزریق شده باید معکوس بیت V تزریق شده قبلی باشد. بنابراین بازیابی سیگنالهای زمانی را در داخل تکرارکننده های بازساز بهتر می نماید.
تجهیزات انتهایی خط: این تجهیزات ارتباط بین واحد مالتی پلکس دیجیتال و خطوط انتقال را تشکیل می دهد. مثلاً در جهت ارسال جریان تغذیه برای تکرارکننده های بازساز را تامین کرده و در جهت دریافت سیگنالهای PCM را تولید کرده و آنها را تا قسمت دریافت واحد مالتی پلکس ادامه می‌دهد.
تکرار کننده های بازساز: این تجهیزات در مسیرهای انتقال PCM در فاصله های تقریبی 2 الی 5 کیلومتر نصب شده اند. آنها سیگنالهای PCM را در هر دو جهت بازسازی کرده و بنابراین از هر نوع اعوجاج ناشی از تداخل خارجی و پارامترهای خطوط انتقال جلوگیری می کند.
سیستمهای انتقال PCM30
این سیستم توانایی انتقال 30 کانال مکالمه همزمان از طریق 2 زوج سیم یک کابل VF را دارد. هشت هزار نمونه در ثانیه به صورت کلمات PCM هشت بیتی در هر جفت برای هر یک از 30 مدار صحبت انتقال داده می‌شود. بدین معنا که در یک پریود 125 میکروثانیه ای 30 کلمه PCM که هرکدام 8 بیتی هستند به صورت متوالی در هر جهت منتقل می شود.
علاوه بر این 30 کلمه PCM، دو کلمه هشت بیت اضافی نیز یکی برای سیگنالینگ و دیگری متناوباً بعنوان تنظیم فریم دسته بندی شده است (Bunched Frame Alighiment) و کلمات سرویس (Service Word) منتقل می شوند.
سیگنال تنظیم دسته فریم های زوج (Bunched Frame Alignment Signal):
بخش دریافت زمان بندی پالس فریم ها را با کمک سیگنالهای تنظیم دسته فریم ورودی تعیین می کند بطوریکه بیتها می توانند با یک توالی صحیح در مدارهای صحبتی مجزا قرار گیرند. سیگنال تنظیم دسته فریم و کلمه سرویس متناوباً از طریق کانال صفر منتقل می شوند. بیت اول کانال صفر برای مصارف بین المللی رزرو شده است. فرم کلی کانال صفر در فریمهای زوج به این صورت است. X0011011
سیگنال تنظیم دسته فریمهای فرد (Service Word):
در فریمهای فرد کانال صفر به صورت X1DYYYYY است. بیت سوم برای آلارم اضطراری است. بطوریکه D=0 نشان دهنده عدم وجود آلارم و D=1 نشان دهنده معایب زیر می باشد:
1) خرابی منبع تغذیه (در صورت ممتد بودن سیگنال)
2) خرابی Codec
3) عدم دریافت سیگنال 2.048kb/s ورودی
4) قطع سیگنال تنظیم فریم
5) عدم وجود سیگنال تنظیم دسته فریم و یا خطای بیشتر از 1*10-1 بیت چهارم تا هشتم سرویس ورد برای ارتباطات داخل کشوری درنظر گرفته شده است.
سیگنالینگ (Signaling):
تایم اسلات 16 در هر فریم برای اطلاعات سیگنالینگ است. (به جز فریم صفر) مثلاً سیگنال پاسخ و سیگنال شماره گیری از طریق کانال 16 (Out Slot) انجام می شود. یک تفاوت بین سیگنالینگ همراه کانال (CAS) برای مدارات صحبتی 30 کانال و سیگنالینگ از طریق یک کانال مشترک (CCS) با kb/s64 وجود دارد.
در سیگنالینگ کانال مرتبط (Channel Associated Aignaling) کانال 16 به گونه ای تقسیم شده که بیتهای مشخص برای هر یک از 30 کانال تلفنی در دسترس می باشد. در شروع مالتی فریم یک سیگنال تنظیم دسته فریم در پالس فریم صفر از طریق کانال 16 ارسال می شود. فرم این سیگنال تنظیم دسته فریم (0000) می باشد. کانال 16 در یک دسته فریم به دو بخش 4 بیتی (a,b,c,d) تقسیم می شود. در دسته فریم هر کدام از این گروههای 4 بیتی مختص یک کانال تلفنی می باشد. بنابراین میزان ظرفیت سیگنالینگ هر کانال تلفنی kb/s2 می باشد. اگر کانال 16 برای انتقال سیگنالینگ به روش CAS به کار نرفته باشد، می تواند جهت ارسال سیگنالهای دیجیتال دیگر مثلاً (CCITT,NO.6,NO7) یا برای ارسال اطلاعات به کار رود.
سیستمهای‌انتقال‌دیجیتالی با ظرفیت بالا(Higher Order Transmision)
با استفاده از سیستمهای انتقال PCM30 و PCM24 مسیرهای انتقال دیجیتالی با ظرفیت کانالهای بیشتر می توان ساخت. جدول زیر سیستمهای با ظرفیت انتقال بیشتر را که توسط CCITT توصیه شده اند را نشان می دهد.
تنظیم زمان با توجیه (Justifaction)
سیگنالهای دیجیتالی که برای تشکیل سیگنال مالتی پلکس ظرفیت بالا ترکیب می شود بیشتر اوقات دقیقاً همزمان نیستند حتی اگر میزان بیتهای آنها یکسان باشد (2.048kb/s).
میزان بیتهای آنها ممکن است تلورانس های معینی از مقادیر نامی داشته باشد. اینگونه سیگنالها Plesiochrononous می باشند. وقتی سیگنالهای فوق به منظور تشکیل سیگنال مالتی پلکس با هم ترکیب می شوند باید توسط (Justification) با هم همزمان شوند.
Wander & Jitter
اگر فرستانده و گیرنده دقیقاً با هم همزمان نباشند مشکلاتی از قبیل Wander و Jitter ایجاد می شود. اندازه Wander بالاتر از 10 هرتز می باشد و باعث می شود که موج در جای اصلی خودش در گیرنده دریافت نشود و گاهی موجب از دست رفتن چند مالتی فریم می شود که کلاک دقیقتر این مشکل را حل می کند.
اندازه Jitter کمتر از 10 هرتز می باشد و باعث می شود موج در جای اصلی خودش دریافت نشود. این مشکل به راحتی با کلاک دقیق قابل حل می باشد.
مزایای PCM
• تکنولوژی دیجیتال درون سیستم به کار رفته است
• استفاده چندگانه از تجهیزات خط و مرکز با استفاده از TDM
• صحبت در جهت های رفت و برگشت مسیر جداگانه دارد (معادل با ارتباط 4 سیم در سیستم آنالوگ)
• اشغال فضای کمتر
• ظرفیت ترافیکی سوئیچینگ زیاد و انسداد داخلی ناچیز
• امکان ارائه سرویسهای متعدد ادغام شده در یک شبکه مثلاً تلفنی
• ارسال انواع اطلاعات و کپی از راه دور با سرعت زیاد
• وجود کانالهای دیجیتالی تا خود مشترکین برای هر دو جهت مکالمه، شرایط مساعدی را برای استفاده از امکانات بیشتر مانند استفاده از تلفن بدون گوشی پدید می آورد.
• وجود یک کانال سیگنالینگ دائمی در هر دو جهت مکالمه بین تلفن تا مرکز، امکاناتی مانند نمایش شماره تلفن خواسته شده، ضبط پیانهای تلفنی، ارتباط مختلط و غیره را در تلفن دیجیتال قابل دسترسی خواهد کرد.
سیگنالینگ
سیگنالینگ مبادلة اطلاعات بین بخشهای مختلف یک شبکه ارتباطی است و طبق تعریف زبانی است که تجهیزات مخابراتی را قادر به برقراری ارتباط می کند و نظیر سایر زبانها از لغاتی تشکیل یافته است که دارای معانی مختلف و ابعاد گوناگون می باشد. این تعریف را اتحادیه جهانی مخابرات ITU در پریود زمانی 1968 تا 1980 بیان کرده است.
در سیستمهای سوئیچینگ انواع سیگنالها برای برقراری ارتباط بین مراکز و مشترکین ارسال و دریافت می شود که این سیگنالها شامل انواع اطلاعات نظیر درخواست مکالمه، شماره مشترک خواسته شده، نوع سرویس مورد تقاضای مشترک، نوع مسیر و نحوه ارتباط آن، سیگنالهای مراقبت و نظارت و همچنین اعلام وضعیت مشترک نظیر بوق آزاد، زنگ و غیره می باشد.
طبقه بندیهای مختلف سیگنالینگ:
سیگنالینگ بسته به محل انجام آن و نوع عملیاتی که انجام می دهد و نیز تکنیک های بکار رفته جهت ایجاد و ارسال آن به سه طبقه مختلف تقسیم می شوند که بشرح زیر می باشد:
1- محل سیگنالینگ
سیگنالینگ در یک شبکه تلفنی بر حسب کاربرد آن در سطوح و قسمتهای مختلف به انواع زیر تقسیم می گردد
الف) سیگنالینگ خط مشترک (Subscriber Line Sig.)
سیگنالینگ خط مشترک، بعنوان سیگنالینگ پایه (Basic Signaling) در نظر گرفته می شود و شامل عملیات ابتدایی سیگنال بین مشترک و مرکز محلی می باشد. سیگنالینگ خط مشترک شامل سیگنالهایی است که در جهت رفت و برگشت بوده و به دو سیگنال مراقبت و انتخاب مستقیم تقسیم می شود.
سیگنالهای خط خطوط مشترکین، مستقل از نوع سیستم مرکز تلفن و نوع شبکه های مخابراتی بوده و شامل سیگنالهای زیر می باشد.
• سیگنال تصرف (Seizure) که با برداشتن گوشی تلفن، بیانگر شروع مکالمه می باشد.
• اطلاعات آدرس شماره گیری که شامل آدرس شماره های گرفته شده می باشد.
• سیگنال قطع رفت که با گذاشتن گوشی تلفن مشترک تلفن کننده، نشان دهنده خاتمه مکالمه می باشد.
• سیگنال جواب (Answer)
• سیگنال قطع برگشت که با گذاشتن گوشی تلفن مشترک تلفن شونده ختم مکالمه را اعلام می نماید.
ب) سیگنالینگ بین مراکز (Inter Exchange Sig.)
که عبارت است از سیگنالهایی که بین دو مرکز فرستاده و دریافت می شود و شامل اطلاعات ارسالی در دو جهت رفت و برگشت می باشد.
در شکل زیر محل هر یک از سیگنالهای بین مراکز و خط مشترک نشان داده شده است.
ORG: Orginating
TER: Terminating
2- عملیات سیگنالینگ:
منظور از عملیات سیگنالینگ دسته بندی سیگنالها از لحاظ عملیاتی است که آن سیگنال انجام می دهد به عنوان مثال سیگنال وظیفه مراقبت و یا نظارت را داشته باشد و یا سیگنال آدرس دهی باشد.
بطور کلی این سیگنالها به دو دسته تقسیم می شوند که عبارتند از:
الف) سیگنال خط (Line Sig.)
این سیگنالها عمدتاً به منظور تصرف یک مدار، مراقبت و یا نظارت یک مکالمه بکار می روند. به عنوان مثال شارژینگ، اشغال، تصرف و پاسخ از انواع سیگنالینگ خط است.
ب) سیگنالینگ رجیستر (Register Sig)
این سیگنالها عمدتاً شماره مشترک خواسته شده و یا سایر اطلاعات نظیر شماره گیری، پایان انتخاب مسیر و غیره که در برقراری مکالمه، مورد نیاز است، می باشند.
مشخصه های سیگنالینگ خط از نقطه نظرات مختلف:
روشهای انتقال سیگنالینگ خط
از نقطه نظر انتقال و ارسال سیگنالینگ، سیگنالهای خط به دو دسته تقسیم می شوند که عبارتند از:
الف) سیگنالینگ با جریان مستقیم (DC Sig.)
در سیگنالینگ DC کلیه سیگنالها با بودن و نبودن جریان مستقیم در خط ارسال می شود. در شبکه های محلی به دلیل سادگی و ارزانی نسبی، ترجیحاً از این نوع سیگنالینگ استفاده می شود.
سیگنالینگ جریان مستقیم می تواند به روشهای زیر ایجاد گردد:
• باز و بسته شدن یک مدار
• مدار با مقاومت بالا و پائین
• گذاشتن یا برداشتن پتانسیل
• معکوس نمودن پلاریته
• سیگنالهای پالسی یا پیوسته
برای ارسال اطلاعات لازم است که حلقه مدار ارتباط به منظور بوجود آمدن جریان DC در ارتباط بین مشترک و مرکز استفاده شود. مشکل اساسی این سیگنالینگ افت ولتاژ DC در فواصل دور در طول خط می باشد.
ب) سیگنالینگ با جریان متناوب (AC Sig.)
بودن یا نبودن فرکانس، مشخص کننده سیگنال است و تا زمانی ادامه می یابد که Acknowledge را از مرکز مقابل دریافت نماید.
سیگنالینگ جریان متناوب از نظر انتخاب فرکانس به سه دسته تقسیم می شوند که عبارتند از:
• سیگنالینگ AC با فرکانس پائین
• سیگنالینگ داخل باند
• سیگنالینگ خارج باند
محدده فرکانسی هر یک از سیگنالهای ذکر گردیده در شکل زیر نمایش داده شده است.
مشخصه های سیگنالینگ آدرس از نقطه نظرات مختلف:
نوع سیگنالینگ
سیگنالهای آدرس به یکی از دو روش زیر ایجاد و ارسال می شوند:
الف) سیگنالهای آدرس به صورت دهدهی (Decadic)
سیگنالهای آدرس در این روش در جهت رفت می باشند و در جهت برگشت وجود ندارد. نمونه آن سیگنالهای آدرس ارسالی شماره گیریهای چرخان و یا دگمه ای می باشد که پالسهای 40 میلی ثانیه (وصل) و 60 میلی ثانیه (قطع) را به وجود می آورد.
ب) سیگنالهای آدرس به صورت چند فرکانسی (Multi Frequency)
سیگنالینگ MF معمولاً از مخلوط دو فرکانس از 4 یا 5 یا 6 یا 8 فرکانس تشکیل می شود (زیر 2000 هرتز) و مزیت آن سرعت بیشتر در ارسال و اعوجاج کمتر است مانند سیستمهای تن تلفنهای معمولی که از ترکیب فرکانس استفاده می کند.
همانطور که مشخص است از ترکیب 2 فرکانس از 5 فرکانس 10 فرکانس ایجاد می شود که همان ارقام از 0 تا 9 می باشند.
روشهای انتقال سیگنالینگ
سیگنالینگ از نظر روش انتقال به دو دسته تقسیم می شود:
الف) سیگنالینگ انتها به انتها (End to End Sig.)
در این حالت مرکز مبدأ به طور مستقیم برقراری یک ارتباط را کنترل می کند و اطلاعات مورد نیاز را برای برقراری ارتباط به مرکز بعدی می فرستد.
مراکز واسطه (ترانزیت) بر اساس اطلاعات آدرس، مسیریابی نموده و این اطلاعات را به مراکز بعدی دوباره ارسال نمی کند. از مزایای این روش افزایش سرعت در برقراری ارتباط و صرفه جویی در رجیسترها می باشد.
سیگنالینگ خط به خط (Line by Line Sig.)
اطلاعات آدرس از مرکز مبدأ به مرکز واسطه ارسال می گردد و پس از بررسی و تجزیه و تحلیل توسط مرکز واسطه به مرکز بعدی ارسال می شود و این روش ادامه می یابد تا اینکه اطلاعات آدرس به مرکز مقصد وارد شود. سرعت ارسال در این روش، پائین تر از روش انتها به انتها است.
اجباری یا غیر اجباری بودن سیگنالها
الف) روش اجباری (Complled)
در این روش سیگنالها زمانی فرستاده می شوند که پاسخ شناسائی (Acknowledge) سیگنال ارسالی، دریافت شده باشد. و در صورتیکه پاسخ پس از یک مدت زمان مشخص دریافت نشود، ارسال سیگنال متوقف می شود.
ب) روش غیر اجباری (Non-compelled)
در این روش سیگنالها مستقل از سیگنالهای دریافتی ارسال می شوند. به عبارت دیگر به دریافت سیگنال شناسایی از طرف مقابل نیاز نمی باشد.
3- تکنیکهای سیگنالینگ
الف) سیگنالینگ کانال مرتبط: (CAS: Channel Associated Signalling)
روشی از سیگنالینگ می باشد که کلیه سیگنالها روی کانالی که ترافیک تلفنی را حمل می کند ارسال و دریافت می شوند و یا دائماً در کانالی مرتبط (وابسته) به آن انتقال می یابند. در واقع ترافیک سیگنالینگ و صوت از یک مدار عبور می کند.
انواع سیگنالینگ CAS عبارتست از:
• سیگنالینگ بین مشترک و مرکز تلفن محلی (آنالوگ).
• سیگنالینگ بین مراکز آنالوگ NO.5 و NO.4 و No.3 و NO.2 و NO.1.
ب) سیگنالینگ کانال مشترک: (CCS: Common Channel Signaling)
در این روش، کلیه سیگنالها روی کانالی جدا از کانال جمل ترافیک تلفنی، ارسال و دریافت می شوند.
انواع سیگنالینگ CCS عبارتست از:
• سیگنالینگ بین مشترک و مرکز تلفن دیجیتال
• سیگنالینگ بین مراکز دیجیتال (NO.7 و NO6)
مزایای سیستم CCS بر CAS:
• کاهش تأخیر در برقراری ارتباط
• انعطاف پذیری در برابر سیستمهای آینده
• ارسال همزمان سیگنالینگ بدون درنظر گرفتن مسیر مکالمه
• استفاده از مدارات مکالمه بصورت دوطرفه یا Both way
• غیرقابل دسترس بودن کانال کنترل سیستم سیگنالینگ کانال مشترک
• عدم امکان سوء استفاده توسط مشترکین به دلیل مورد فوق
سیگنالینگ بین مراکز
در روش انتقال PCM سیگنالهای صحبت و یا سایر اطلاعات بصورت کدهای 8 بیتی ارسال می گردد و بدین منظور سیگنال صحبت از یک فیلتر پائین گذر عبور داده شده تا پهنای باند مؤثر (300-3400) از آن استخراج گردد. سپس طبق قضیه نایکوئیست از این سیگنال با فرکانس دو برابر (KHZ8) نمونه برداری شده و نمونه ها روی سطوح کوانتیزه قرار گرفته و سپس با روشهای ویژه کد می گردد.
با توجه به فرکانس نمونه برداری واضح است که مدت زمان ارسال هر نمونه s125 بوده که با استفاده از روش تقسیم زمانی، این زمان به ارسال اطلاعات 32 کانال اختصاص می یابد. بنابراین، زمان ارسال هر بیت در این روش برابر ns500 و فرکانس ارسال هر بیت 048/2 می باشد. در نتیجه سرعت ارسال هر کانال برابر kb/s64 است.
Time Slot شماره 16 هر فریم حامل اطلاعات سیگنالینگی می باشد که بصورت دو 4 بیت تقسیم گردیده و می تواند بطور همزمان اطلاعات سیگنالینگی دو کانال را مطابق شکل زیر حمل نماید.
به منظور ارسال اطلاعات سیگنالینگی تمام کانالهای یک فریم از مالتی فریم استفاده می شود که حاوی 16 فریم است که از 0 تا 15 نام گذاری و در مدت زمان ms2 ارسال می شود. از آنجا که Time Slot شماره صفر هر فریم با توجه به زوج یا فرد بودن آن فریم جهت Service Word یا Frame Alignment Word در نظر گرفته شده است لذا تعداد 15 فریم به منظور حمل اطلاعات سیگنالی 30 کانال باقیمانده کافی می باشد به همین دلیل Time Slot شماره 16 فریم صفر بصورت زیر پیش بینی شده است:
D: برای آلارمهای اضطراری
N: برای آلارمهای غیراضطراری
ساختار یک فریم به شکل زیر می باشد:
اگر بخواهیم به زبان راحت تر Signaling را توضیح دهیم اینگونه آغاز می کنیم که دیجیتالی شدن ارتباطات برروی سیگنالینگ، تأثیر مهمی گذاشته است. برای فرستادن پیام (Signaling) از طرف مشترکی به مشترک دیگر نیاز به برقراری یک ارتباط است. دو راه برای Signaling وجود دارد:
1) ارتباط کاربر به شبکه (به عنوان مثال هنگامی که شماره گیری می کند تا یک ارتباط برقرار کند.)
2) ارتباط شبکه به شبکه (پیامی است که از طریق تلفن برای رد و بدل کردن اطلاعات فرستاده می شود)
به عبارت دیگر سیگنالینگ مبحثی است که به شرح پیامهایی که بین نقاط سوئیچ معاوضه می شوند می پردازد که این رد و بدل شدن پیامها برای تسهیل کردن ارتباطات که به عنوان اطلاعات بیشرفته تماس شناخته شده اند، استفاده می شود.
در واقع این بدین معنی می باشد که یک مکانیسمی باید جایگذاری شود تا بین سوئیچ های تلفنی که در واقع با گرفتن یک شماره یک مشترک می خواهد با مشترک دیگر ارتباط برقرار کند اجازة برقراری این ارتباط را بدهد.
در واقع با تکامل اجزای سوئیچینگ، سیگنالینگ و اجزای انتقال دهنده نیز یک مسیر تکاملی را در هر دو قسمت شبکه یعنی هم در در لبه شبکه و هم در هسته شبکه دنبال می کند.
لبة شبکه یا edge Network در اصل یک 100p signal می باشد که همانطور که از اسمش پیداست یک وسیله ای است برای سیگنالینگ ارقام شماره گیری شده با شناختن و شکستن یک مدار حلقه ای (100p circute) بین گوشی تلفن و مراکز تلفن محلی این حلقه با استفاده از جفت کابلهای مسی متصل به گوشی تلفن و مرکز تلفن شکل گرفته است.
دسترسی دیجیتال سیگنالینگ در لبة شبکه توسط پروتکل های مختلفی معرفی شده است که عبارتند از:
1/ در سیستم سیگنالینگ دسترسی Digital Access Signaling System (DASS1,2) یک پروتکل مرکزی در انگلستان طراحی شده بود که الان توسط DSS1 به طور کلی کنار گذاشته شده است.
2/ سیستم سیگنالینگ شبکه خصوصی دیجیتال
Digital Private Network Signaling System (DPNSS)
3/ Q.931/I.451 برای شبکه های دیجیتال سرویسهای مجتمع Integrated Services Digital Network (ISDN) یک تماس سیگنالینگ را هماهنگ می کند یعنی این هماهنگی را برای ارتباطات ابتدایی بین تجهیزات مشترک و مرکز تلفن محلی انجام می دهد. که البته در اروپا این توسط Euro ISDN جایگزین شده که Euro ISDN یک استاندارد توسعه یافته توسط مؤسسه استانداردهای مخابراتی اروپا Europ Telecomunication Standards Institute (ETSI) می باشد.
4/ Q.SIG و یک ترکیب از Q.931 و توانایی DPNSS برای سیگنالینگ ارتباطات ابتدایی بین تجهیزات مشترک و مراکز محلی و ساختمان شبکه های خصوصی می باشد
5/ در آمریکا پروتکل های ISDN1,2 توسط Telecordia و در ژاپن NTT توسط INS Net تعیین شده است.
6/ V5، یک پروتکل برای اتصال سوئیچ های متمرکز کننده به سمت مراکز محلی می باشد که دارای دو Version می باشد (V5.2 و V5.1) که Version دو آن کیفیت بهتری دارد.
همچنین این پروتکلها وسایل پیچیده دیگری را در لبة شبکه معرفی کرده اند که در این میان یکی از پیچیده ترین سرویسها سرویسی می باشد که شامل سرویسهای دیتای مدارهای سوئیچ می باشد. ما نمی توانیم تمام این پروتکل ها را با جزئیاتشان بررسی کنیم همین که بگوئیم همة آنها یک سرویس مشابه (یک عمل مشابه) را تأمین می کند کفایت می کند.
نکته اصلی در مورد حرکت و پیشرفت از سیگنالینگ آنالوگ به سمت سیگنالینگ دیجیتال در لبه شبکه افزایش خدمات و همچنین ایجاد یک وسیله آسانی که می تواند از این حدمات حمایت کند، می باشد. برای مثال اضافه کردن این توانایی به وسایل انتهایی برای ارتباط برقرار کردن با یکدیگر که این وسایل با استفاده از شبکه تلفنی سوئیچ عمومی به عنوان شبکه دیتای Pacjet برای حمل پیامها عمل می کنند.
یکی از مشخصه های این حالت آن را بسیار کارآمد می کند، تغییر مسیر می باشد. هنگامی که دو تا سوئیچ خصوصی (PBX) در میان چندین سوئیچ مختلف با یکدیگر ارتباط برقرار می کند (البته به عنوان مراکز واسطه) اگر یکی از طرفین مکالمه بخواهد مسیر مکالمه را به طرف نفر سوم هدایت کند در واقع ارتباط قبلی را قطع و مسیر مکالمه Call را تغییر دهد route یا مسیر مکالمه جدید می تواند مبا تغییر دادن طول و جهت مسیر به سمت سوئیچ های واسطه با استفاده از کمترین تعداد لینکهای مرتبط بین سوئیچ ها (مراکز) انجام می شود که این توانایی توسط سیگنالینگ پیامها انجام می شود که Signaling Message یعنی ارسال پیامها بین لبه PBX ها و نقاط واسطه برای ایجاد کردن مسیر (route) جدید به وجود می آید.
هسته شبکه سیگنالینگ (core of the Net) باتفاق سیگنالینگ دسترسی شبکه به شکل های زیر ظاهر می شود:
1/ Loop disconnect که یک حالتی از سیگنالینگ جریان مستقیم DC می باشد که فقط برای مدارهایی تا حدود 2 کیلومتر مؤثر می باشد.
2/ E & M برای سیگنالینگ گوش و دهان می باشد که این یک مکانیسم سیگنالینگ دوطرفه می باشد که یعنی گوش سیگنالینگ گیرنده و دهان سیگنالینگ فرستنده می باشد.
3/ DC2 و DC3 که از پالسهای جاری برای فرستادن ارقام و همچنین کابلهای (سیمهای) تصرف که یعنی به یک ارتباط اختصاص داده می شود استفاده می شود.
4/ AC8، AC9، AC11 و AC12 که به سیستمهای سیگنالینگ خارج باند و داخل باند اشاره می کنند. آنها از فرکانسهای صدا که خارج از محدودة فرکانسی مجاز برای صوت می باشد و همچنین صداهای داخل رنج صون استفاده می کنند.
5/ MF2 مانند هم خانواده اش MF4 برای سرعت بخشیدن به ارقام دهتایی بین کابلهای بین مراکز سوئیچ توسط کد کردن ارقام به شکل تونهای داخل باند استفاده می شود.
6/ R1 و R2. سیستمهای سیگنالینگ R1 (آمریکای شمالی) و R2 (اروپا) برای سیگنالینگ رجیستری استفاده می شود. سیگنالینگ رجیستری (بین کابلهای ارتباطی مراکز سوئیچ) از پالسهای داخل باند MF در فرکانسهای 700-1700 هرتز، در گامهای 200 هرتزی برای انتقال اطلاعات آدرس استفاده می شود. سیگنالینگ خط در سیستمهای TDM استفاده می شود.
روشهای سوئیچ:
(1 Circuit Switching
در این روش، بین دو مشترک A و B مسیر بسته می شود و این مسیر تا آخر مکالمه ثابت می ماند حتی اگر بین دو مشترک، سکوت باشد.
(2 Packet Swiitching
در این روش، اطلاعات ذخیره شده و ارسال می شود بنابراین در سکوت بین دو مشترک هم از امکانات استفاده می شود. صورت را به تکه هایی تقسیم کرده و شماره گوینده، مخاطب، شماره بسته و موارد کنترل (FCS) را به هر تکه اضافه کرده و بسته هایی تشکیل می دهند.
شماره گوینده
شماره مخاطب
256 بایت
شماره بسته
FCS
با توجه به مسیر ارتباطی بین مبدأ و مقصد دو روش برای فرستادن بسته ها وجود دارد:
(1 Connect Oriented
در این روش یک مسیر ثابت برای ارسال بسته ها موجود است
(2 Connect Less
در این روش هیچ مسیر ثابتی بین مبدا و مقصد وجود ندارد و در هر Node احتیاج به مسیریابی است.
که این فقط مختصر توضیحی از روشهای سوئیچ بود که در ذیل به طور مفصل در مورد این روش و نحوه عملکردشان و همچنین ارتباط آن به Next Generation Networks توضیح داده خواهد شد:
در دهه اخیر پیشرفت حاصل از تکنولوژی نیمه هادیها تأثیر به سزایی در ساخت سیستمهای سوئیچینگ مخابراتی داشته است که اثرات آن در دستگاه تلفن مشترکین و مسائل مربوط به سیگنالینگ و سایر وسایل جانبی بروز کرده است. همچنین شبکه سیستمهای سوئیچینگ که قلب شبکه های ارتباطی مشترکین می باشند از این قاعده مستثنی نیست.
با توجه به سابقه ساخت سیستمهای سوئیچ مشخص است که المانهای الکترونیکی و دیجیتالی که ابتدا در قسمت کنترل بکار می رفت، با گسترش روزافزون شبکه و نیاز به کم حجم کردن و سرعت بخشیدن بله سیستمهای با استفاده از تکنولوژی جدید در قسمتهای دیگر نیز مورد استفاده می باشد.
در این بخش موضوعات زیر بررسی می شود:
سخت افزار سوئیچ، تحولات سوئیچ، سوئیچ دیجیتال و مزایا و معایب آن، دو روش سوئیچینگ (روشهای Time Switching، Space Switching)، ترکیبات مختلف سوئیچ، ساختار کنترل، زبان سوئیچ، پارامترهای مطرح در سوئیچینگ، سازماندهی کنترل، شارژینگ و روشهای سوئ
دانلود مقاله Next Generation Network (شبکه نسل آینده)
