دانلود مقاله طنز در ادبیات

اختصاصی از زد فایل دانلود مقاله طنز در ادبیات دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

مشخصات این فایل
عنوان:طنز در ادبیات
فرمت فایل :word(قابل ویرایش)
تعداد صفحات : 67

این مقاله درمورد طنز در ادبیات می باشد.

بخشی از تیترها به همراه مختصری از توضیحات هر تیتر از مقاله طنز در ادبیات

طنز در نثر:
به نظر من کمدی، چه در شعر و چه در نثر و چه در هنر نمایش، به سه دسته اصلی تقسیم می‌شود : طنز، هزل و هجو. هر یک از این سه، زیرمجموعه‌هایی دارد :
-  زیرمجموعه‌های طنز .....

نسبت کمدی با حقیقت یا واقعیت       
گفتیم هر اثر خنده‌انگیز یا کمیک یا فروحقیقی و یا فروواقعی را به سه دسته اصلی طنز، هزل و هجو تقسیم و برای هر یک زیرمجموعه‌هایی پیشنهاد می‌توان کرد :
اساس آن پیشنهاد و تقسیم، دو محور و معیار دارد، یکی در مبدأ و مرتبط با فاصله آن نسبت به حقیقت و یا واقعیت.
و دیگری در منتها و نتیجه و در قیاس و مرتبط با هنجارهای اخلاقی پذیرفته شده .....

هدف " طنز " اصلاح فساد است
شاعر یا نویسنده طنز پرداز با به مسخره گرفتن اشخاص یا آداب و رسوم و مسائل موجود در جامعه از آنها انتقاد و بدین طریق آنها را محکوم می کند ، با این هدف که ناهنجارهای اخلاقی و نابسامانی های جامعه اصلاح شود . گفته اند که طنز نویس همانند پزشک روح است که وظیفه اش از بین بردن عوامل ریشه ای بیماری های مهم از قبیل دورویی ، غرور وحرص و آزاست . دکتر ساموئل جانسن ادیب انگلیسی در لغت نامه خود طنز ....

طنز از دیدگاه شاعران و نویسندگان:
طنز از دیدگاه گل آقا:
بی گمان در طول تاریخ ادبیات ایران، یکی از حرفه‏ای‏ترین نویسندگان در طنزپردازی، چه از منظر حجم و کمیّت و چه از منظر عمق و کیفیت، کیومرث صابری "گل‏آقا" است.
صابری خود می‏نویسد:
ما "گل‏آقای مردمیم" یعنی گل‏آقای مردم بودیم، هستیم و خواهیم بود و بارها عرض کرده‏ایم که شرط اصلی و اولیه با مردم بودن و برای مردم بودن، این است که با آرمان‏ها و اعتقادات مردم همراه باشیم. اگر انتقاد می‏کنیم، در مسیر حق و مرضّی خدای تعالی باشد و اگر حرف دل....

مرزهاى شوخى
شوخى ممکن است مثل هر گفتار یا رفتار دیگرى، از اعتدال خارج شود و به عملى غیر اخلاقى بدل گردد. به عنوان نمونه، ممکن است به سبُکسرى، بى شرمى و گستاخى بیامیزد که در این حالت، "هَزْل" نامیده مى شود و یا به تحقیر و بدگویى و ناسزا آمیخته گردد که آن را "هَجْو" مى خوانند. خردمندان و بزرگان دین و اخلاق، این هر دو صورت را ناشایست شمرده اند.
همچنین، گاه اتّفاق مى افتد که همان شوخى لطیف و شادى بخش هم از حد خارج شود و به بیهودگى یا زیاده روى بینجامد که در این صورت نیز کارى ناپسند ....