فصل اول
کلیات تحقیق
1-1 مقدمه
برای رسیدن به موفقیت در کار گروهی نیاز به مدیریت صحیح و کارآمد است. و نقش موثر آن برای پیشرفت و یا عدم پیشرفت گروه ها بسیار حائز اهمیت می باشد. در ورزش معمولاً مربی به عنوان یک رهبر مسئولیت گروه یا تیم را برای رسیدن به هدف مورد نظر به عهده دارد تا با استفاده از مهارت های خود کار هدایت و رهبری را برای توسعه ساختار و انسجام اعضاء در پیش گیرد.
مایر[1] (1996 ) معتقد است موضوع رهبری یکی از مهمترین موضوعات تحقیقی در روانشناسی ورزش‌های سازمان یافته است. بر طبق نظر استون[2] (2003) بیشتر برنامه های ساختاری تیم در ورزش، ادراک ورزشکاران از نحوه عملکرد تیمی ارتقاء یافته را ارزیابی کرده اند(40).
به نظر می رسد مربیان محور اصلی و رکن مهم تیمهای ورزشی هستند. در بین سه عامل مربی، ورزشکار و تماشاگر، مربی در رهبری تیم به عنوان یک عامل سازمان دهنده قوی و زیربنای هر پیشرفت مطرح است.
به هرحال مربی نقش موثری در پیشرفت تیم داشته و تاثیر رفتارهای صحیح روی عملکرد ورزشکار بسیار قابل توجه است. موفقیت های بوجود آمده در ورزشکار اغلب توسط عکس العمل های انفرادی نسبت به محیطی که در آن انجام می شود، تعیین می گردد(54).
انسجام بعنوان عنصر اساسی و مرکزی در توسعه تیم و افرادی که با هم کار می کنند قلمداد می شود (74). انسجام به عنوان ارزش حیاتی تیم در فرآیند پویایی تعریف می شود که در تمایل جهت پیوند با یکدیگر و متحد شدن برای رسیدن به اهداف یا ارضاء نیازهای موثر اعضاء نمود پیدا میکند (47). اگر انسجام باعث نتیجه مطلوب نهایی شود پس ساختار تیمی فرآیندی است که پیشرفتش را تسهیل می کند. به بررسی ساختار تیمی در ورزش و محدوده های تمرینی توجه نسبتاً کمی شده است. گزارشات تاثیر مثبت ساختار تیمی روی انسجام در یک محیط ورزشی را گویا هستند. گود[3] و همکارانش (1999) از تمرکز روی روش شناسی گروهی با ورزشکاران و مصاحبه های انفرادی با مربیان استفاده کردند. یکی از نتایج استخراج شده توسط این گروه این است که ورود تمرین های ساختاری تیم در برنامه های آموزشی توسعه انسجام و عملکرد بهبود یافته را افزایش می دهد. همچنین نتایج وابسته به بررسی های کالاگان و ویت[4] (2001) با دو تیم فوتبال زنان دانشگاهی نشان داد که بین فعالیتهای ساختاری تیم و افزایش انسجام ابهام وجود دارد اما یافته های بدست آمده از تحقیقات بلوم واسترونز[5] (2002) و پرایا و سیز[6]، کارن،[7] اسپینگ[8] (1996) هیچ شواهدی برای حمایت از این رابطه را نشان نمیدهد. همچنین نتایج ارزشمندی راجع این قضیه گزارش شده است(26).
معمولاً بین تیمهای برنده و بازنده انگیزه می تواند تعیین کننده باشد. برندگان غالباً کسانی هستند که به درستی تحت آموزش و تمرین قرار گرفته اند و این آموزش به آنها اعتماد به نفس داده و آنها به خود و عملکردشان برای برنده شدن ایمان دارند(54).
تجربه نشان داده است در سطح ورزش دانشگاهی هم مربیانی که از تمام جهات ، چه از نظر فنی و چه از نظر دانش سرآمد بوده اند، در ارائه عملکرد گروهی بهتر بازیکنان و موفقیت تیم هایشان نقش موثرتری را ایفا نموده اند. به هر حال مربیان با داشتن مهارت های مدیریتی می توانند کارایی و اثربخشی تیم هایشان را ارتقاء دهند. از مهمترین مهارت های مورد نیاز برای یک مربی، رهبری است. برخی از وظایف مهم در حیطه رهبری شامل ایجاد انگیزش، توسعه ارتباط موثر با ورزشکاران و ایجاد انسجام و هماهنگی برای رسیدن به موفقیت است. رهبری موثر با توجه به ویژگی های ورزشکاران و موقعیت ها متفاوت است اما مشخص نیست که کدام رفتارهای رهبری برای تمام موقعیت ها یا ورزشکاران به منظور افزایش انسجام گروهی و ارتقاء انگیزه موفقیت طلبی مؤثرترین است. بنابراین شناخت اعمال رهبری موثر و تاثیر آن روی روابط انسجام تیمی و دستیابی به انگیزه موفقیت طلبی به منظور ارتقاء عملکرد تیمی بسیار مهم است. پس تعیین رفتار رهبری مؤثر که انسجام گروه را به منظور دستیابی به انگیزه بالا ارتقاء می دهد بسیار حائز اهمیت است.
در ارتباط با رفتارهای رهبری موثر و انسجام گروهی در زمینه ورزش مقالاتی وجود دارد اما دستاوردهای اندکی راجع ارتباط بین رهبری مربی، انسجام تیمی و انگیزه موفقیت طلبی در دست است. همچنین اطلاعات بسیار کمی راجع این متغیرها در تیم های ورزشی منطقه 10 دانشگاه آزاد اسلامی وجود دارد. لذا این تحقیق کاربردی اطلاعات ارزشمندی را برای نهادهای ورزشی با درک روابط بین سبک های رهبری ، انسجام تیمی و دستیابی به انگیزه موفقیت طلبی به منظور ارتقاء عملکرد موثر تیمی، ارائه می دهد.
ارتباط بین سبک رهبری مربیان ،انسجام تیمی و انگیزه موفقیت طلبی در رشته های ورزشی گروهی--دو فصل اول- 70 ص
