دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .
فرمت فایل : word (قابل ویرایش) تعداد صفحات : 72 صفحه
چکیده:
خودتنظیمی[1]، پیامدهای ارزشمندی در فرآیند یادگیری، آموزش و حتی موفقیت زندگی دارد و یکی از مفاهیم مطرح در تعلیم و تربیت معاصر است. چهارچوب اصلی نظریه یادگیری خودتنظیمی بر این اساس استوار است که افراد چگونه از نظر باورهای فراشناختی، انگیزشی و رفتاری، یادگیری خود را سازمان‌دهی میکنند. یادگیری خودتنظیمی به معنای ظرفیت فرد برای تعدیل رفتار متناسب با شرایط و تغییرات محیط بیرونی و درونی است و شامل توانایی فرد در سازمان‌دهی و خودمدیریتی رفتارهایش جهت رسیدن به اهداف گوناگون یادگیری است و از دو مولفه راهبردهای انگیزشی و راهبردهای یادگیری تشکیل شده است [2].
در نظریه شناختی - اجتماعی تصویری از رفتار انسانی را ترسیم میکنند که مهم ترین عنصر آن خودکارآمدی[2] است. خودکارآمدی را به عنوان باور فرد درباره توانایی انجام عملکردهای مورد نظر، تعریف نموده‌اند. در محیط تحصیلی، خودکارآمدی به باورهای دانشجو در ارتباط با توانایی انجام وظایف درسی تعیینشده اشاره دارد. دانشجویانی که خودکارآمدی بیشتری دارند، تمایل، تلاش و استقامت بیشتری را در انجام وظایف درسی بکار میگیرند و به توانایی خود اطمینان دارند. راهبردهای یادگیری، خودتنظیمی را نوعی از یادگیری تعریف کرده‌اند که در آن یادگیرندگان به جای آنکه برای کسب دانش و مهارت بر معلمان، والدین و یا دیگر متولیان آموزشی تکیه کنند، شخصاً کوشش‌های خو د را شروع و هدایت می کنند؛ به عبارت دیگر خودتنظیمی در یادگیری را به مشارکت فعال یادگیرنده از نظر رفتاری، انگیزشی، شناختی و فراشناختی در فر ایند یادگیری برای بیشینه نمودن یادگیری اطلاق می‌شود[1].
آموزش الکترونیکی به سرعت در داخل سازمان‌ها آموزشی در حال رشد است، و شروع گسترده‌ای دارد، بنابراین شناسایی مشخصات یادگیرنده و هدایت آن به بهترین حالت در یک محیط آموزشی یکی از مسائلی است که باید انجام شود، بررسی و مطالعه این مسئله که محیط‌های یادگیری چگونه می‌تواند یادگیری خودتنظیمی‌دانشگاهی بوجود آورد از دورنماهای دانشگاه‌ها و سازمانهای آکادمیک می‌باشد [8]، در این پژوهش به روش‌های مختلف و کاربردی در این زمینه پرداخته شده است.
فهرست مطالب
1- مقدمه
1-1- تحقیقات.
2- یادگیری دانشگاهی.
3- مراحل برنامهریزی شخصی.
4-استراتژی تنظیم برنامه‌های شخصی.
5- دروس فردی 6-1.
5-1 - درس 1: تنظیم اهداف کوتاه و طولانی مدت.
5-2- درس 2: پیگیری شخصی.
5-3- درس 3: مدیریت زمان و سازمان‌دهی.
5-4- درس 4: روش‌های مطالعه و یادگیری.
5-5- درس 5: روش‌های آزمونسازی.
5-6- درس 6: توسعه طرح کلی خود
6- رابطه‌ی باورهای انگیزشی و راهبردهای یادگیری خودتنظیمی.
7- الگوی پیشرفت مهارت برنامهریزی.
8-تئوری vygotsky دربارۀ بازی روانی اجتماعی.
8-1-موقعیت تصویرسازی.
8-2- نقش‌ها
9- بازی اجتماعی و روانی و زبان برنامهریزی شخصی.
10- مقیاس‌های بازی و تنظیم و برنامهریزی و شخصی.
10-1- کد گذاری بازی‌های اجتماعی و روانی.
10-2- مقیاس Smilansky که برای ارزیابی بازی اجتماعی نمایشی به کار می‌رود
11- برنامهریزی شخصی.
12-ابعاد یادگیری خودگردان.
12-1- نظریه‌های خودتنظیمی
13- الگوهای یادگیری خودگردان.
13-1-الگوی پنتریچ.
14-یادگیری خودگردان و آموزش الکترونیکی.
15-جمع‌بندی.
16-منابع.
1- مقدمه :
قانون‌گذاری شخصی یک فرایند یادگیری ادغامی است و شامل ایجاد یک مجموعه از رفتارهای ساختاری است که بر یادگیری هر فرد موثر است. این فرایندها طراحی و قابل تغییر جهت پشتیبانی از تعقیب اهداف فردی در تغییر محیط‌های آموزشی است.
Sean امتیازدهنده‌ی 25 ساله است که به تمام رشته‌های دانشگاهی بی‌علاقه می‌باشد. او همیشه مضطرب بوده و اغلب از بیکاری نگران است و جهت ارزیابی سفارشات سود و زیان در 3سال گذشته مورد مرجع است. معلم او گزارش کرده که او بندرت تکالیف خود را کامل کرده و همیشه در حال رویا پردازی است. او در معرض خطر یادگیری اطلاعات بنیادی مورد نیاز توسط استانداردهای برنامه‌های درسی ایالت و ناحیه خود قرار دارد. مادر Sean یک پزشک اطفال است و باور نمی‌کند که او دارای اختلال بیش فعالی با کمبود توجه([3]ADHD) است اما او هیچ حس رقابت یا انگیزه‌ای برای تغییر محیط سنتی مدرسه خود نکرده است. Sean می‌تواند ساعت‌ها ساکت نشسته و به موضوع مورد علاقه خود فکر کند. Sean به طورکلی 99 درصد از اشتهای کلی را دارد اما فعالیت وی در مدرسه اغلب زیر متوسط است. عدم تکمیل فعالیت‌های مدرسه به طور فزاینده مشکل‌ساز است و به طور کلی زمانی بروز می‌کند که او برای تکمیل فعالیت‌های اصلی برنامهریزی ندارد. Sean به عنوان یک فرد کندکار نام‌گذاری شده و معلم وی معتقد است که نیاز به روش‌های برنامهریزی مشخصی دارد. معلم وی با چه روشی می‌تواند در این فرآیند به او کمک کند؟
در حالی که مفهوم برنامهریزی شخصی را در نظر می‌گیرید، این نکات کلیدی را به خاطر بسپارید:
- یادگیری برنامهریزی شخصی یک ساختار جدید در تحقیقات به‌روی دانش‌آموزان است.
- مجموعه رایجی از استراتژی‌های مربوط به برنامهریزی شغلی موجود است که مانند مجموعه فردی مهارت‌هایی است که هر دانش‌آموز باید به طور فردی ایجاد کند تا در مدرسه و زندگی موفق باشد.
- این مهارت‌های مربوط به برنامهریزی می‌توانند مورد تفکر قرار گیرد و کنترل شود [4].
