اعتیاد
پدیده اعتیاد سوء مصرف مواد بعنوان یکی از مهمترین آسیبهای اجتماعی خاصه در میان نسل جوان توجه بسیاری از متخصصان و مسئولین، سیاسی فرهنگی، تربیتی و آموزشی بسیاری از کشورها را به خود معطوف ساخته است.
در کشور ایران به دلیل وجود بافت جوان جمعیتی این موضوع پیچیدگی خاص خود را یافته است. لذا شناسایی و تبیین درست آن برای یافتن راهحلهای مناسب ضروری به نظر میرسد.
بر طبق آمار رسمی 1.500.000 فرد (بیمار) وابسته به مواد وجود دارد که حدود 5% افراد بالغ جامعه را تشکیل میدهند (مکری، 1380 به نقل از رحیمی و همکاران 1378).
بررسیها و آمارهای موجود در زمینه سوء مصرف مواد در میان جمعیت جوان دانشگاهی اطلاعات متفاوتی را بدست میدهد، بعنوان مثال گزارش سالانه زمینهیابی دانشجویان آمریکایی که تحت عنوان نگاهی به آینده چاپ شد (دی جونگ و همکاران 1998) آشکار ساخته است که مصرف مواد غیر قانونی در میان دانشجویان در دهه 90 مدام رو به افزایش بوده است. در همین زمینهیابی مشخص شده که اکثر دانشجویان، مصرف مواد مخدر را خطر جدی تلقی نمیکنند.
گزارشهای غیر رسمی و شواهد بالینی در دانشگاههای ایران نیز درجاتی از مشکل را در میان دانشجویان نشان میدهند.بر اساس نتایج آخرین بررسیهای انجام شده در زمینه شیوع اعتیاد در میان دانشجویان (مکری و همکاران 1382)، نسبت آمار دانشجویان معتاد به مصرف مواد با توجه به جمعیت معتاد کشور فراوانی بالایی ندارد.
اما از آنجایی این گروه نقشهای متعدد و تعیینکنندهای در جامعه بعهده دارند، آسیب آنان حتی در میزان پایین لطمههای جبران ناپذیری فردی، اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و غیره را بدنبال خواهد داشت؛ لذا اتخاذ برنامههای پیشگیرانه در مورد آنان از الویت بسیار برخوردار است.
از آنجایی که آموزش یکی از عمدهترین استراتژیهای پیشگیرانه در زمینه سوء مصرف و وابستگی به مواد محسوب میشود؛ طرح آموزش معاونین، مسئولین و کارشناسان امور دانشجویی دانشگاه به عنوان اولین گروههایی که در تماس مستقیم با دانشجویان میباشند حساسیت و اهمیت بیشتری دارد. امید است از این طریق بتوان ضمن ارتقاء اطلاعات این گروه نسبت به موضوع اعتیاد و سوء مصرف مواد در میان دانشجویان، حساس سازی ذهنی مناسبی در راستای اتخاذ برنامه ها و استراتژیهای حمایتی در دانشگاه به وقوع بپیوندد و سطح مشارکت مسئولین و اولیائ امور دانشجویان را در این زمینه افزایش دهد.
عوامل خطر ساز و محافظت کننده در سوء مصرف و وابستگی به مواد
تبیین سوء مصرف و وابستگی به مواد از دیدگاه عوامل خطرساز و محافظتکننده از این جهت سودمند است که افقی نو در برنامههای پیشگیری اولیه بازمیگشاید و هزینههای سرسامآور درمان اختلالات مربوط به سوء مصرف و وابستگی را به میزان زیادی کاهش میدهد.
عوامل خطرساز ویژگیها یا اتفاقاتی هستند که اگر در شخصی وجود داشته باشند، کمتر احتمال دارد که او به اختلال یا بیماری معینی مبتلا شود.عامل خطرساز محافظتکننده در دو قطب یک پیوستار قرار دارند.
داشتن عوامل خطرساز به این معنی نیست که حتماً فرد به یک اختلال مبتلا میشود، بلکه احتمال خطر در این فرد افزایش مییابد. همینطور وجود عوامل محافظتکننده به این معنی نیست که حتماً فرد به یک اختلال مبتلا نمیشود بلکه احتمال مصونیت در مقابل بیماری برای فرد افزایش مییابد.عوامل خطرساز و محافظتکنندة بیشماری برای سوء مصرف و وابستگی به مواد وجود دارد قبل از برشمردن این عوامل، ویژگیهای آنها در زیر آمده است:
1ـ افزایشی عمل میکنند. به این معنی که عوامل میتوانند با همدیگر جمع شدن آنها احتمال خطر یا مصونیت افزایش مییابد. مثلاً وجود افسردگی و اضطراب و دسترسپذیری به مواد در یک شخص احتمال خطر سوء مصرف را در او افزایش میدهد.
2ـ از نظر کمیت و کیفیت متفاوتند. به این معنی که هریک از عوامل خطرساز و محافظتکننده به لحاظ کیفیت و کمیت با همدیگر فرق دارند مثلاً کیفیت و چگونگی اضطراب از افسردگی متفاوت است.
شامل 58 صفحه word
دانلود تحقیق اعتیاد