دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .
لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*
فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحه:27
فهرست مطالب
صمغ کتیرا وخواص رئولوژیکی آن و نمکpH اثر
چکیده
مقدمه:
-2 مواد و روشها
-1-2 پودر کتیرا
-2-2 تهیه بافر
-3-2 تهیه محلولهای صمغ کتیرا
-4-2 تنظیم پ هاش
-5-2 اندازه گیری گرانروی ظاهری
-6-2 اندازه گیری مدت زمان جذب آب
-7-2 تیمار دمایی
آماده سازی محلو ل های صمغ کتیر ا
آزمون های رئولوژیک :
نتیجه:
چکیده
هیدروکلوئیدها خواص کاربردی زیادی دارند که باعث می شوند کاربرد بسیار زیادی در مواد غذایی داشته باشند.خاصیت غلیظ کردن در تمام هیدروکلوئیدها مشترک است.
خاصیت مهم دیگر، ژله ای کردن مواد غذایی است در حالی که تمام صمغ ها می توانند خاصیت غلیظ کردن داشته باشند، فقط تعداد کمی از آنها توانایی تشکیل ژل را دارند.کتیرا(تراگاکانت) صمغی طبیعی است که از بوته گیاه Astragalus گرفته می شود محلول کتیرا معمولا" اسیدی است و محدوده PH آن 6-5 و ویسکوزیته ایتدایی صمغ وابسته به PH است که در PH بالای 4 به حداکثر می رسد.
صمغ کنیرا قبل از افزودن اسید باید هیدراته شود در مقایسه با هیدروکلوئیدهای دیگرپایداری آن در برابر اسید خوب است صمغ کتیرا به دلیل ترکیبی از خواص کاری که در خود دارد، در محدوده ی وسیعی از مواد غذایی به کار می رود.
خاصیت غلیظ کنندگی و پایداری در برابر اسیدیته و نمک مشابه زانتان است.هدف از این تحقیقات جایگزین کردن صمغ بومی ایران(کتیرا) به جای صمغ های دیگر است و بررسی صمغ کتیرا در PH و نمک های مختلف است.
هدف از انجام این تحقیق به این منظور است که بعد از انقلاب اسلامی دولت قیمت بسیار زیادی برای صمغ کتیرا تعیین کرد و با توجه به رقابت شدیدی که بین این صمغ و صمغ های غلیظ کننده جدید مثل زانتان به وجود آورد مصرف آن به شدت کاهش یافت. اما چون صمغ کتیرا دارای خاصیت های ویژه و منحصر به فردی نمی توان کاملا" صمغ زانتان را به جای استفاده آن نمود و با بررسی بیشتر بر روی این صمغ و به کارگیری آن از واردات صمغ زانتان جلوگیری کنیم.
مقدمه:
صمغ ها گروه بزرگی ازپلی ساکاریدها ومشتقات آن هاهستند که قادرند محصول هایی با ویسکوزیته ی بالا در غلظت های پائین تولید کنند. صمغ ها به طور وسیع در صنایع غذایی برای تهیه ژل و به عنوان پایدار کننده و عوامل سوسپانسه کننده مورد استفاده قرار می گیرند.
صمغ هاازمنابع مختلفی بدست می آیندو شامل صمغ های ترشحی،صمغ های جلبکی،صمغ های دانه ای ، صمغ های میکروبی و مشتقات نشاسته و سلولز هستند.
تمامی این مواد ملکولهای هیدروفیلیک دارند که میتوانند با آب ترکیب شوند محلولهای ویسکوز یا ژلها تشکیل دهند .ماهیت ملوکول ها تا حد زیادی بر روی خواص صمغ ها اثر می گذارند.
مولکول های پلی ساکاریدی خطی فضای بیشتری را اشغال می کنند و ویسکوزتر از مولکول های بسیار انشعابی با همان وزن مولکولی هستند.
ترکیبات انشعابی آسانتر ژل تشکیل می دهند و پایدار تر هستند چون بر هم کنش وسیع در امتداد زنجیر هایشان ممکن نیست.
پلی ساکاریدهای خنثی فقط به طور جزئی تحت تاثیر PH قرار می گیرند و هم چنین نمک ها در غلظت کم اثر کمی بر روی آن ها دارند.
