لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*
فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحه24
بخشی از فهرست مطالب
تاریخچه صنعت آسانسور:
آسانسورهای هیدرولیکی :
مزایا و معایب سیستم هیدرولیک :
آسانسورهای با سیستم کابلی :
سیستم های ایمنی ( safety ) شامل گاورنر (کنترل کننده‌های مکانیکی سرعت) و پاراشوت (ترمز اضطراری) :
Governor & Safety Gear :
شستی
سیستم کنترل آسانسورها :
درب ها :
مشخصات قطعات تابلوی کنترل :
تاریخچه صنعت آسانسور:
صنعت آسانسور جهان از زمانی که با نیروی برق کار می‌کند قدمتی یکصد و پنجاه ساله دارد هر چند عمر بالابرها در جهان به بیش از ده هزار سال می‌رسد و اولین چرخ چاه خود از اولین بالابرها بوده است. مهمترین شرکت‌های تولید آسانسور در جهان اوتیس و شیندلر با قدمتی حدود یکصدوپنجاه سال می‌باشند.
آسانسورهای هیدرولیکی :
مفهوم کارکرد یک آسانسور به طور باور نکردنی ساده است. آسانسور فقط یک قسمت کوپه مانند است که به یک سیستم لیفتینگ و بلند کردن متصل شده است. البته آسانسورهای مدرن برای حمل مسافر یا بار جزئیات بیشتری دارند . آن ها برای گذاشتن و برداشتن وزن های قابل توجه به سیستم های مکانیکی پیشرفته تری نیاز دارند. بعلاوه آن ها برای حرکت نرم و بی تکان و همچنین مطمئن به سیستم های کنترل وایمنی احتیاج دارند.
امروزه دو نوع اصلی و رایج از آسانسور مورد استفاده است :
- آسانسورهای هیدرولیکی
- آسانسورهای کابلی
آسانسورهای هیدرولیکی کابین آسانسور را با استفاده از یک تلمبه یا پمپ هیدرولیکی بلند می کنند. پیستون قرار داده شده بر روی سیال در داخل یک سیلندر قرار دارد و سیلندر به یک سیستم پمپ سیال متصل شده است . معمولاً سیستم های هیدرولیک از روغن استفاده می کنند ولی دیگر سیالات تراکم ناپذیر هم قابل استفاده هستند.
سیستم هیدرولیک سه قسمت دارد :
- تانک ( مخزن ذخیره سیال )
- پمپ ( که با یک موتور الکتریکی به حرکت در می آید )
- یک Valve ( شیر) بین سیلندر و مخزن
پمپ سیال را از تانک به لوله منتهی به سیلندر می رساند . هنگامی که شیر باز است ، سیال تحت فشار مسیر با کمترین مقاومت را در پیش خواهد گرفت و به مخزن باز می گردد. ولی هنگامی که شیر بسته است ، سیال تحت فشار هیچ راهی به جز رفتن به داخل سیلندر ندارد.
همچنانکه سیال در سیلندر جمع می شود ، پیستون را به سمت بالا هل داده و کابین آسانسور را به بالا می برد. هنگامی که آسانسور به طبقه مورد نظر نزدیک می شود ، سیستم کنترل یک سیگنال به موتور الکتریکی می فرستد تا به تدریج پمپ را خاموش کند .
با خاموش بودن پمپ ، سیال بیشتری که به درون سیلند جریان بیابد وجود ندارد ، بنابراین سیال درون سیلندر که هیچ راهی برای فرار و باز گشتن به مخزن ( به علت بسته بودن شیر) ندارد، در جای خود باقی می ماند و پیستون به سیال تکیه کرده و آسانسور را در جای خود نگه می دارد ( شکل های زیر) .
برای پائین آمدن آسانسور سیستم کنترل یک سیگنال به عملگر ولو ( Actuator ) می فرستد . شیر به صورت الکترونیکی با یک سوئیچ سلونوئیدی کار می کند . هنگامی که سلونوئید شیر را باز می کند ، سیالی که در درون سیلندر جمع شده است می تواند به درون تانک جاری شود. وزن آسانسور و افراد درون آن ، پیستون را به سمت پائین هدایت می کند و سیال به درون تانک هدایت می شود وآسانسور رفته رفته پائین می آید . برای نگه داشتنن آسانسور در طبقه پائین تر ، سیستم کنترل شیر را دوباره می بندد ( شکل زیر) .
این سیستم به طور باور نکردنی ساده و مؤثر است ، ولی بعضی از اشکال ها را دارد . در قسمت بعد به اشکال های اصلی استفاده از سیستم هیدرولیک اشاره می شود.
مزایا و معایب سیستم هیدرولیک :
مزیت اصلی سیستم های هیدرولیک این است که آ نها می توانند به سادگی نیروی تقریباً ضعیف پمپ را تکپیر و اضافه کنند تا نیروی قوی تر برای بلند کردن کابین آسانسور حاصل شود. ولی این سیستم ها از دو اشکال اساسی رنج می برند.
مشکل اصلی اندازه تجهیزات است ، زیرا به منظور این که کابین آسانسور قادر باشد تا به طبقات بالاتر برسد ، باید یک پیستون بلند تر بکار برود . سیلندر باید کمی از پیستون بلند تر باشد. البته پیستون هنگامی که آسانسور در طبقه پائین است باید به اندازه مسافت طبقات طی شده در زمین فرو برود. مشکل این است که ساختار سیلندر باید به طور کامل در زیر نقطه توقف آسانسور در پائین ترین طبقه پوشانده شود. این به این معنی است که ما باید به اندازه بلندی ساختمان در درون زمین حفاری کنیم ، که این برای ساختمان های بلند و با طبقات زیاد یک پروژه گران و پرهزینه است . به عنوان مثال ، برای نصب یک آسانسور هیدرولیکی در یک ساختمان 10 طبقه باید به اندازه 9 طبقه در زیر زمین حفاری کنیم !
دیگر اشکال آسانسورهای هیدرولیکی بازده نسبتاً کم آن ها است ، به این معنی که برای بلند کردن کابین تا تعداد طبقات زیاد انرژی زیادی صرف می شود و نیزهیچ راهی برای ذخیره انرژی نیست. زیرا انرژی پیستون ( انرژی پتانسیل) فقط برای هل دادن سیال به درون تانک مورد استفاده قرار می گیرد و برای بالا بردن دوباره کابین آسانسور، سیستم هیدرولیک باید تمام انرژی مورد نیاز را دوباره تولید کند.
طراحی آسانسور با کابل به هر دوی این مشکلات فائق می آید . در قسمت بعدی می بینیم که این سیستم چگونه کار می کند.
آسانسورهای با سیستم کابلی :
بیشترین طراحی آسانسورها ، عموماً نوع کابلی ( ریسمانی) است . در آسانسورهای کابلی ، کابین به جای اینکه مانند سیستم هیدرولیکی از پائین هل داده شود ، بوسیله کشش ریسمان های فولادی ، بالا و پائین برده می شود . کابل ها به کابین متصل شده اند و حول قرقره ( (3پیچیده شده اند.
قرقره یک پولی با شیارهایی در محیط خود است. قرقره کابل کششی را محکم می گیرد و به آن می چسبد ، بنابراین هنگامی که قرقره می چرخد کابل نیز حرکت می کند. قرقره به یک موتور الکتریکی (2) متصل شده است. هنگامی که موتور در یک جهت می چرخد ، قرقره آسانسور را بالا می برد و هنگامی که موتور در یک جهت دیگرمی چرخد، قرقره آسانسور را پائین می برد.
در آسانسورهای بدون چرخ دنده یا گیربکس ، موتور، قرقره را مستقیماً می چرخاند، ولی در آسانسورهای مجهز به چرخ دنده یا گیربکس موتور مجموعه چرخ دنده ها را می چرخاند که این امر باعث چرخیدن قرقره می شود.
به طور معمول قرقره ، موتور و سیستم کنترل (1) ، در موتورخانه واقع در بالای محفظه آسانسور جای داده می شوند. کابلی که آسانسور را بالا می برد به یک وزنه تعادل (4) که به طرف دیگر قرقره آویزان شده است نیز متصل شده است و وزن آن در حدود وزن کابین آسانسور با 40 درصد ظرفیت پراست . به عبارت دیگر، هنگامی که آسانسور تا 40 درصد ظرفیت پراست ، وزنه تعادل و کابین آسانسور بالانس می شوند. مقصود از این موازنه و تعادل ، نگهداری انرژی است.
تاریخچه صنعت آسانسور:
صنعت آسانسور جهان از زمانی که با نیروی برق کار می‌کند قدمتی یکصد و پنجاه ساله دارد هر چند عمر بالابرها در جهان به بیش از ده هزار سال می‌رسد و اولین چرخ چاه خود از اولین بالابرها بوده است. مهمترین شرکت‌های تولید آسانسور در جهان اوتیس و شیندلر با قدمتی حدود یکصدوپنجاه سال می‌باشند.
آسانسورهای هیدرولیکی :
مفهوم کارکرد یک آسانسور به طور باور نکردنی ساده است. آسانسور فقط یک قسمت کوپه مانند است که به یک سیستم لیفتینگ و بلند کردن متصل شده است. البته آسانسورهای مدرن برای حمل مسافر یا بار جزئیات بیشتری دارند . آن ها برای گذاشتن و برداشتن وزن های قابل توجه به سیستم های مکانیکی پیشرفته تری نیاز دارند. بعلاوه آن ها برای حرکت نرم و بی تکان و همچنین مطمئن به سیستم های کنترل وایمنی احتیاج دارند.
امروزه دو نوع اصلی و رایج از آسانسور مورد استفاده است :
- آسانسورهای هیدرولیکی
- آسانسورهای کابلی
آسانسورهای هیدرولیکی کابین آسانسور را با استفاده از یک تلمبه یا پمپ هیدرولیکی بلند می کنند. پیستون قرار داده شده بر روی سیال در داخل یک سیلندر قرار دارد و سیلندر به یک سیستم پمپ سیال متصل شده است . معمولاً سیستم های هیدرولیک از روغن استفاده می کنند ولی دیگر سیالات تراکم ناپذیر هم قابل استفاده هستند.
سیستم هیدرولیک سه قسمت دارد :
- تانک ( مخزن ذخیره سیال )
- پمپ ( که با یک موتور الکتریکی به حرکت در می آید )
- یک Valve ( شیر) بین سیلندر و مخزن
پمپ سیال را از تانک به لوله منتهی به سیلندر می رساند . هنگامی که شیر باز است ، سیال تحت فشار مسیر با کمترین مقاومت را در پیش خواهد گرفت و به مخزن باز می گردد. ولی هنگامی که شیر بسته است ، سیال تحت فشار هیچ راهی به جز رفتن به داخل سیلندر ندارد.
همچنانکه سیال در سیلندر جمع می شود ، پیستون را به سمت بالا هل داده و کابین آسانسور را به بالا می برد. هنگامی که آسانسور به طبقه مورد نظر نزدیک می شود ، سیستم کنترل یک سیگنال به موتور الکتریکی می فرستد تا به تدریج پمپ را خاموش کند .
با خاموش بودن پمپ ، سیال بیشتری که به درون سیلند جریان بیابد وجود ندارد ، بنابراین سیال درون سیلندر که هیچ راهی برای فرار و باز گشتن به مخزن ( به علت بسته بودن شیر) ندارد، در جای خود باقی می ماند و پیستون به سیال تکیه کرده و آسانسور را در جای خود نگه می دارد ( شکل های زیر) .
برای پائین آمدن آسانسور سیستم کنترل یک سیگنال به عملگر ولو ( Actuator ) می فرستد . شیر به صورت الکترونیکی با یک سوئیچ سلونوئیدی کار می کند . هنگامی که سلونوئید شیر را باز می کند ، سیالی که در درون سیلندر جمع شده است می تواند به درون تانک جاری شود. وزن آسانسور و افراد درون آن ، پیستون را به سمت پائین هدایت می کند و سیال به درون تانک هدایت می شود وآسانسور رفته رفته پائین می آید . برای نگه داشتنن آسانسور در طبقه پائین تر ، سیستم کنترل شیر را دوباره می بندد ( شکل زیر) .
این سیستم به طور باور نکردنی ساده و مؤثر است ، ولی بعضی از اشکال ها را دارد . در قسمت بعد به اشکال های اصلی استفاده از سیستم هیدرولیک اشاره می شود.
مزایا و معایب سیستم هیدرولیک :
مزیت اصلی سیستم های هیدرولیک این است که آ نها می توانند به سادگی نیروی تقریباً ضعیف پمپ را تکپیر و اضافه کنند تا نیروی قوی تر برای بلند کردن کابین آسانسور حاصل شود. ولی این سیستم ها از دو اشکال اساسی رنج می برند.
مشکل اصلی اندازه تجهیزات است ، زیرا به منظور این که کابین آسانسور قادر باشد تا به طبقات بالاتر برسد ، باید یک پیستون بلند تر بکار برود . سیلندر باید کمی از پیستون بلند تر باشد. البته پیستون هنگامی که آسانسور در طبقه پائین است باید به اندازه مسافت طبقات طی شده در زمین فرو برود. مشکل این است که ساختار سیلندر باید به طور کامل در زیر نقطه توقف آسانسور در پائین ترین طبقه پوشانده شود. این به این معنی است که ما باید به اندازه بلندی ساختمان در درون زمین حفاری کنیم ، که این برای ساختمان های بلند و با طبقات زیاد یک پروژه گران و پرهزینه است . به عنوان مثال ، برای نصب یک آسانسور هیدرولیکی در یک ساختمان 10 طبقه باید به اندازه 9 طبقه در زیر زمین حفاری کنیم !
دیگر اشکال آسانسورهای هیدرولیکی بازده نسبتاً کم آن ها است ، به این معنی که برای بلند کردن کابین تا تعداد طبقات زیاد انرژی زیادی صرف می شود و نیزهیچ راهی برای ذخیره انرژی نیست. زیرا انرژی پیستون ( انرژی پتانسیل) فقط برای هل دادن سیال به درون تانک مورد استفاده قرار می گیرد و برای بالا بردن دوباره کابین آسانسور، سیستم هیدرولیک باید تمام انرژی مورد نیاز را دوباره تولید کند.
طراحی آسانسور با کابل به هر دوی این مشکلات فائق می آید . در قسمت بعدی می بینیم که این سیستم چگونه کار می کند.
آسانسورهای با سیستم کابلی :
بیشترین طراحی آسانسورها ، عموماً نوع کابلی ( ریسمانی) است . در آسانسورهای کابلی ، کابین به جای اینکه مانند سیستم هیدرولیکی از پائین هل داده شود ، بوسیله کشش ریسمان های فولادی ، بالا و پائین برده می شود . کابل ها به کابین متصل شده اند و حول قرقره ( (3پیچیده شده اند.
قرقره یک پولی با شیارهایی در محیط خود است. قرقره کابل کششی را محکم می گیرد و به آن می چسبد ، بنابراین هنگامی که قرقره می چرخد کابل نیز حرکت می کند. قرقره به یک موتور الکتریکی (2) متصل شده است. هنگامی که موتور در یک جهت می چرخد ، قرقره آسانسور را بالا می برد و هنگامی که موتور در یک جهت دیگرمی چرخد، قرقره آسانسور را پائین می برد.
در آسانسورهای بدون چرخ دنده یا گیربکس ، موتور، قرقره را مستقیماً می چرخاند، ولی در آسانسورهای مجهز به چرخ دنده یا گیربکس موتور مجموعه چرخ دنده ها را می چرخاند که این امر باعث چرخیدن قرقره می شود.
به طور معمول قرقره ، موتور و سیستم کنترل (1) ، در موتورخانه واقع در بالای محفظه آسانسور جای داده می شوند. کابلی که آسانسور را بالا می برد به یک وزنه تعادل (4) که به طرف دیگر قرقره آویزان شده است نیز متصل شده است و وزن آن در حدود وزن کابین آسانسور با 40 درصد ظرفیت پراست . به عبارت دیگر، هنگامی که آسانسور تا 40 درصد ظرفیت پراست ، وزنه تعادل و کابین آسانسور بالانس می شوند. مقصود از این موازنه و تعادل ، نگهداری انرژی است.
مقاله در مورد آسانسورهای هیدرولیکی
